การทำสติปัฎฐาน๔อย่างเดียวไม่ต้องทำสมาธิและวิปัสสนาก็สามารถที่จะบรรลุมรรคผลนิพพานได้หรือครับ?

          จากกระทู้เดิมนี้ผมได้รวบรวมทุก คห.ที่ท่านผู้รู้ได้กรุณาให้คำแนะนำดีๆ(ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านครับ)
           และได้ประมวลทุก คห.ประกอบการพิจารณา สติปัฎฐานสูตรอย่างละเอียดก็ได้เป็นความรู้ทำให้หายข้องใจดังนี้ครับ
๑.ทำสติโดยการพิจารณา กายในกาย หรือจิตในจิต หรือเวทนาในเวทนา หรือธรรมในธรรม อย่างใดอย่างหนึ่ง
๒.เมื่อพิจารณาตามข้อ๑.ต่อเนื่องไปแล้วจะเกิด สมาธิ จิตตั้งมั่นขึ้น
๓.เมื่อมีสมาธิแล้วก็จะเห็นการเกิดดับของการพิจารณาตามข้อ๑ เป็นการเชื่อมเข้าสู่ไตรลักษณ์ เข้าวืปัสสนาปัญญาต่อไป
     
     ท่านได้ให้ตัวอย่างอย่างชัดเจนในหมวดอานาปานบรรพ โดยเอาลมหายใจว่าเป็นกายอย่างหนึ่ง
๑.เธอมีสติหายใจออก มีสติหายใจเข้า (สติ)
๒ย่อมสำเหนียกว่า เราจักระงับกายสังขารหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่า เราจักระงับกายสังขารหายใจเข้า.(สมาธิ)
๓.พิจารณาเห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในกายบ้าง พิจารณาเห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง พิจารณาเห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อม
ในกายบ้าง (วิปัสสนาปัญญา)
       ในทางปฎิบัตินั้นจะนิยมใช้ฐานกายและจิต ส่วนฐาน เวทนานั้นจับได้ยาก ฐานธรรมก็ยากเช่นกัน
        โดยทั่วไปในการปฎิบัติจริงทั้ง๔ฐานจะเชื่อมโยงกันหมดแม้จะเริ่มจากฐานใดฐานหนึ่งก็ตามเช่น
        เมื่อเริ่มจากฐานกายโดยใช้ลมหายใจ เมื่อจิตเป็นสมาธิในระดับอุปจาระจิตจะเกิดปิติ สุข นี่ก็จะเข้าสู่ฐานเวทนา
        เมื่อเห็นการเกิดดับก็เข้าสู่ฐานธรรมเป็นต้น

ปัจจุบันการใช้สติปัฎฐาน๔จะแยกการปฎิบัติเป็น๔หมวดใหญ่คือ
ก.อานาปานสติ๑๖(สมเด็จพระสังฆราช ท่านพุทธทาสฯลฯ)
ข.อสุภะกรรมฐาน(หลวงตามหาบัวฯลฯ)
ค.การดูอิริยาบทของกาย(หลวงพ่อเทียน หลวงพ่อคำเขียน อ.กำพลฯลฯ)
ง.การดูจิต(หลวงปู่ดุลย์  หลวงพ่อปราโมชฯลฯ)


      ถูกผิดประการใดขอท่านผู้รู้ช่วยกรุณาชี้แแนะด้วยจะเป็นพระคุณยิ่งครับ