มีเพื่อนรุ่นพี่ ปริญญาโท ระหว่างเรียนเป็นพระมาตลอดชีวิต
พอได้ใช้ชีวิตใกล้ฆราวาสมากเข้า ท่านจึงมีใจติดอยากสึก
ตัดสินใจสึกออกมาตอนใกล้จะเรียนจบ หลังสึกได้งานทำเป็นอาจารย์

ช่วงแรกที่เข้าสังคมปุถุชน ดูเหมือนจะมีปัญหาการปรับตัวมากเหมือนกัน
โดยเฉพาะการใช้ชีวิต กินอยู่หลับนอน เหมือนจะติดวิถีแบบสงฆ์
เวลากินชอบลืมตัวรอคอยให้คนเอาข้าวเอาน้ำมาเสิร์ฟ เวลาพูดคุยชอบติดสั่งสอนคนอื่น
ตอนที่อยู่ในผ้าเหลือง เพื่อนๆ ก็มิได้ถือสาอะไรด้วยความเคารพในเพศสมณะ

แต่พอเป็นฆราวาสเหมือนกันแล้ว เกิดเป็นปัญหา เพราะจะใช้ชีวิตแบบแตกต่างอยู่เหนือคนอื่นอีกไม่ได้แล้ว
เพื่อนๆ ก็พากันตีตัวออกห่างไป เพราะฉะนั้น ขออนุญาตแนะนำพระคุณเจ้าว่าหลังสึก
ให้ระวังตน อย่าเผลอลืมนำวิถีแบบพระมาใช้กับคน บางคนไม่เข้าใจเขาจะหมั่นไส้เอาได้
ขอให้ท่านใจเย็นในการปรับตัว เพราะสังคมข้างนอกมันวุ่นวาย ไม่สงบ เย็นใจเหมือนตอนอยู่ในวัด

นอกจากนี้ เรื่องการเข้าหาผู้หญิง ตอนสึกใหม่ ท่านต้องระวังให้มาก
ผู้หญิงเขาถือเรื่องล้อเล่นโดนตัว การใช้คำพูดคำจา แซวผู้หญิง
บางที ทิดสึกใหม่อยากปรับตัวเร็วๆ ดันไปเลียนแบบเพื่อนผู้ชายที่ห่ามๆ หน่อย
จากทิดเรียบร้อย กลายเป็นรุ่มร่ามกับผู้หญิงโดยไม่รู้ตัว อันนี้ก็ต้องระวัง

พูดถึงเรื่องทำมาหากิน ถ้าหากท่านมีเงินเก็บสักก้อนหนึ่ง
น่าจะลงทุนด้วยการสมัครเรียนรามคำแหง หรือ มสธ ในคณะที่สนใจ
เพื่อเอาวุฒิ ป.ตรี ไส้หางานทำที่ดีขึ้นในอนาคต

สำหรับงานช่วงแรกหลังสึก อาจลองสมัครรับจ้างรายวัน เป็นลูกจ้างร้านอาหาร
ขายของเซเว่น ปลูกผักทำสวนขาย หรือของานง่ายๆ ที่วัดทำไปก่อนอะไรก็ได้
อีกทางเลือกคือ ไปลงชื่อไว้กับกรมการจัดหางาน กระทรวงแรงาน
เมื่อมีงานเข้ามาตรงกับที่เราต้องการ เจ้าหน้าที่อาจติดต่อให้เราไปสมัคร

ถ้าหากท่านยังมั่นคงในเพศสมณะสืบทอดพระพุทธศาสนาต่อไป ก็ขออนุโมทนา
แต่หากท่านร้อนใจ อยากสึกมากแล้ว ขอให้ท่านโชคดี