“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวกล่าวพร้อมกับรับกล่องขนมคัพเค้กจากพนักงานส่งของ บนกล่องแปะสติ๊กเกอร์สีชมพูอ่อนเขียนข้อความว่า “แทนคำขอบคุณ”
ต่ายยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมลูกค้ารายนี้ต้องซื้อขนมมาให้เธอทุกครั้งที่ให้พนักงานส่งของมาซื้อผักไฮโดรโปนิกส์ ธุรกิจที่เธอสร้างขึ้นและลงมือทำเองเมื่อสามปีที่ผ่านมา
และทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นขนมปังแซนวิช โดนัท บราวนี่ ชีสเค้ก เครปเย็น ลูกชุบ ฯลฯ ก็จะมีสติ๊กเกอร์แบบเดียวกันติดอยู่ทุกครั้ง ครั้นจะไม่รับเนื่องจากเกรงใจแต่ก็ต้องรับไว้เพราะกลัวเสียลูกค้ารายใหญ่ที่มาซื้อผักจากเธอทีละหลายพันบาท
เวลาถามพนักงานส่งของถึงสาเหตุที่ให้ขนม ก็จะได้รับคำตอบกวน ๆ ทุกครั้ง “เจ้านายผมเค้าอยากให้คุณอ้วนกว่านี้” “เพื่อนเจ้านายเป็นเจ้าของร้านขนม” “มีคนให้ขนมมาเยอะเลยแบ่งมาให้”
“เจ้านายเธอนี่ใจดีจังนะ ให้ขนมแม่ค้าอย่างนี้ทุกคนเลยหรือเปล่า” ต่ายถามพนักงานส่งของ
“เฉพาะคุณคนเดียวครับ” ชายหนุ่มตอบยิ้ม ๆ
คำตอบนี้ทำให้ต่ายยิ่งสงสัยเนื่องจากลูกค้าคนนี้มีครอบครัวแล้วและอายุมากแล้วด้วย
เช้าวันหนึ่งต่ายตกใจมากเมื่อเธอนำหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน “รอดตายปาฏิหาริย์หนุ่มเศรษฐีโรงพิมพ์” และข้าง ๆ รูปซากรถที่พังยับเยินเนื่องจากชนอัดกับตอม่อสะพานคือรูปหน้าของพนักงานส่งของคนที่เอาขนมมาให้เธอทุกครั้งที่มาซื้อผัก
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือเธอก็ดังขึ้น “สวัสดีครับ ผมเอง ผมสบายดีนะไม่ต้องเป็นห่วง” ต่ายยังคงตกใจกับสิ่งที่เธอได้รับรู้จนพูดไม่ออก “เราแต่งงานกันนะ”
อิท ชายหนุ่มผู้ซึ่งหลงรักหญิงเจ้าของธุรกิจผักโฮโดรโปนิกส์มานานแล้ว และก็มั่นใจว่าเธอก็มีใจให้เขาเหมือนกันเนื่องจากเขาได้ปลอมตัวมาเป็นพนักงานส่งของเพื่อซื้อผักตั้งแต่เธอเริ่มทำธุรกิจ
สาเหตุที่เขาปลอมตัวเพราะเธอเข้าใจผิดเองตั้งแต่แรก เขาจึงเลยตามเลย
และแล้วในวันแต่งงานของชำร่วยเรซิ่นรูปผักต่าง ๆ ก็มีสติ๊กเกอร์สีชมพูอ่อนแบบเดียวกับที่อยู่บนกล่องขนม ติดอยู่ข้อความว่า “แทนคำขอบคุณ ต่าย & อิท 14 กุมพาพันธ์ 2560"
-: เรื่องสั้น สติ๊กเกอร์ :-
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวกล่าวพร้อมกับรับกล่องขนมคัพเค้กจากพนักงานส่งของ บนกล่องแปะสติ๊กเกอร์สีชมพูอ่อนเขียนข้อความว่า “แทนคำขอบคุณ”
ต่ายยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมลูกค้ารายนี้ต้องซื้อขนมมาให้เธอทุกครั้งที่ให้พนักงานส่งของมาซื้อผักไฮโดรโปนิกส์ ธุรกิจที่เธอสร้างขึ้นและลงมือทำเองเมื่อสามปีที่ผ่านมา
และทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นขนมปังแซนวิช โดนัท บราวนี่ ชีสเค้ก เครปเย็น ลูกชุบ ฯลฯ ก็จะมีสติ๊กเกอร์แบบเดียวกันติดอยู่ทุกครั้ง ครั้นจะไม่รับเนื่องจากเกรงใจแต่ก็ต้องรับไว้เพราะกลัวเสียลูกค้ารายใหญ่ที่มาซื้อผักจากเธอทีละหลายพันบาท
เวลาถามพนักงานส่งของถึงสาเหตุที่ให้ขนม ก็จะได้รับคำตอบกวน ๆ ทุกครั้ง “เจ้านายผมเค้าอยากให้คุณอ้วนกว่านี้” “เพื่อนเจ้านายเป็นเจ้าของร้านขนม” “มีคนให้ขนมมาเยอะเลยแบ่งมาให้”
“เจ้านายเธอนี่ใจดีจังนะ ให้ขนมแม่ค้าอย่างนี้ทุกคนเลยหรือเปล่า” ต่ายถามพนักงานส่งของ
“เฉพาะคุณคนเดียวครับ” ชายหนุ่มตอบยิ้ม ๆ
คำตอบนี้ทำให้ต่ายยิ่งสงสัยเนื่องจากลูกค้าคนนี้มีครอบครัวแล้วและอายุมากแล้วด้วย
เช้าวันหนึ่งต่ายตกใจมากเมื่อเธอนำหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน “รอดตายปาฏิหาริย์หนุ่มเศรษฐีโรงพิมพ์” และข้าง ๆ รูปซากรถที่พังยับเยินเนื่องจากชนอัดกับตอม่อสะพานคือรูปหน้าของพนักงานส่งของคนที่เอาขนมมาให้เธอทุกครั้งที่มาซื้อผัก
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือเธอก็ดังขึ้น “สวัสดีครับ ผมเอง ผมสบายดีนะไม่ต้องเป็นห่วง” ต่ายยังคงตกใจกับสิ่งที่เธอได้รับรู้จนพูดไม่ออก “เราแต่งงานกันนะ”
อิท ชายหนุ่มผู้ซึ่งหลงรักหญิงเจ้าของธุรกิจผักโฮโดรโปนิกส์มานานแล้ว และก็มั่นใจว่าเธอก็มีใจให้เขาเหมือนกันเนื่องจากเขาได้ปลอมตัวมาเป็นพนักงานส่งของเพื่อซื้อผักตั้งแต่เธอเริ่มทำธุรกิจ
สาเหตุที่เขาปลอมตัวเพราะเธอเข้าใจผิดเองตั้งแต่แรก เขาจึงเลยตามเลย
และแล้วในวันแต่งงานของชำร่วยเรซิ่นรูปผักต่าง ๆ ก็มีสติ๊กเกอร์สีชมพูอ่อนแบบเดียวกับที่อยู่บนกล่องขนม ติดอยู่ข้อความว่า “แทนคำขอบคุณ ต่าย & อิท 14 กุมพาพันธ์ 2560"