กลยุทธ์หลอกเด็ก
ซื้อขนมง่อยๆไม่มีความอร่อย บางคนแกะกล่องปุ๊บก็ทิ้งขนมลงถังขยะด้วยซ้ำ เพราะเป้าหมายคือสติ๊กเกอร์ เอามาแปะสมุดภาพ เพื่อแลกของรางวัลชิ้นโต แบบที่ เด็กทั่วไปไม่มีปัญญาซื้อ...(มีแหล่ะแต่ไม่ทำกัน)

จะว่าหลอกก็ไม่ถูก แต่ส่วนใหญ่จะสะสมได้ไม่ครบ  หมดเวลาซะก่อน ได้แค่สมุดภาพแหว่งๆให้ช้ำใจเล่น
สติ๊กเกอร์บางรูปก็แรร์ไอเท็ม หายากมากๆ บางรูปก็ซ้ำแล้วซ้ำอีก  แต่เงินที่เสียไปถ้ารวมมูลค่า สูงกว่าของรางวัลหลายเท่านัก

แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยคิดกันหรอก...ว่าถ้าเก็บเงินหยอดกระปุก ยังจะมีโอกาสได้กว่าเยอะ 
แต่การเก็บเงิน ซื้อของน่ะหรือ  มันไม่ใจ มันไม่ได้อ่ะยุคนั้น เดี๋ยวคุยกับใครไม่รู้เรื่อง มันต้องมีสติ๊กเกอร์เหลือเป็นปึกๆ  ไปตระเวนขอแลกกับชาวบ้าน ไป่เขี่ยไพ่กินสติ๊กเกอร์กัน เด็กคนไหน รร.ไหนก็ได้ มาเหอะ สบตาแป๊บเดียว ก็จัดเวทีเข่ยไพ่ประลองกันละ

แล้ว....ทำไมกลยุทธ์แบบนี้ถึงหายไป  มันผิดกฏหมายอะไรหรือเปล่า ไม่รู้เหมือนกัน เพราะช่วงนั้นยังเด็ก
แต่สมัยนี้ เห็นนักการเมืองแจกเงินซื้อใจ หัวดำหัวหงอกทั่วประเทศ เขาก็ยังทำกันโต้งๆไม่เห็นต้องซับซ้อนอะไรเขาก็ยังทำกันเลย

หรืออยู่ๆเกิดนึกสงสารเด็ก เกิดจิตสำนึกขึ้นมาหรือยังไงฮะ....ใครรู้รบกวนช่วยคิด วิเคราะห์ ขยายความที