การจะเขียนถึงหนังเรื่องนี้คงต้องแบ่งเป็นสองส่วนใหญ่ ๆ นั่นคือเนื้อเรื่องและคิวบู๊ที่ต่างก็มีความสำคัญของหนังในแนวทางนี้แทบทั้งสิ้น เริ่มจากเนื้อหาที่ถูกดัดแปลงมาจากนิยายกำลังภายในเรื่อง ซาเสี่ยวเ อี้ย ของโกวเล้ง การดัดแปลงจากบทประพันธ์ของมังกรโบราณท่านี้ย่อมทำให้หนังได้รับความสนใจเป็นอย่างมากในขณะเดียวกันก็เสี่ยงต่อการถูกวิพากษ์ในแง่มุมลบด้วยเช่นกัน เพราะเป็นที่รู้กันดีว่าหนังสือของโกวเล้งทำเป็นหนังได้ยากมาก เนื่องจากเรื่องราวหลักของหนังสือเต็มไปด้วยคำคม ปรัชญาแบบตะวันออก รวมไปถึงตีแผ่ด้านมืดของมนุษย์ที่ดูท่าจะไม่เข้ากับหนังกำลังภายในสักเท่าใด

ด้วยข้อจำกัดที่กล่าวมา Sword Master (2016) จึงดูสะดุดติดขัดอยู่บ้างเป็นครั้งคราว เพียงแต่นำพล็อตเรื่องจากหนังสือมาใช้แค่เพียงส่วนเดียวหลายช่วงของหนังจึงถูกแต่งเติมเสริมใหม่ทั้งหมดซึ่งก็นับว่าใช้ได้ในระดับหนึ่งอย่างน้อยก็ทำให้คนดูที่ไม่เคยอ่านหนังสือเรื่องนี้เพลิดเพลินได้ไม่น้อย บุคลิกตัวละครบางคนแม้จะผิดเพี้ยนไปจากบทประพันธ์บ้างแต่หนังก็พยายามอธิบายการเปลี่ยนแปลงให้เอาไว้ที่พอจะรับฟังได้ในระดับหนึ่ง โดยรวมของการดัดแปลงจากหนังสืออาจจะไม่สมบูรณ์ควรค่าต่อการยกย่องนัก แต่ก็อยู่ระดับที่ไม่เลวร้ายจนเกินไปนัก

ในส่วนที่ควรยกย่องจริง ๆ คือการออกแบบคิวบู๊และงานสร้างที่วิจิตรตระการทั้งในส่วนของการออกแบบฉากรวมไปถึงการใช้เทคนิคพิเศษด้านภาพที่สวยเนียนตาในหลายฉาก แม้คอหนังกำลังภายในแท้ ๆ อาจจะขัดใจอยู่บ้างที่หลายท่วงท่าของนักแสดงบางคนดูจะขัดเขินเพราะขาดทักษะในพื้นของวิชามวยจีน แต่การออกแบบคิวบู๊ที่ดีผสานกับการตัดต่อและเทคนิคพิเศษเข้าช่วยทำให้แทบไม่เห็นรอยต่อนั้น ทุกฉากของการต่อสู้จึงดูลื่นไหลและชวนติดตาม ในส่วนนี้เองจึงนับว่าสอบผ่านได้อย่างง่ายดาย

คงเป็นเพราะในยุคนี้ไม่ใช่ยุคของหนังกำลังภายใน การมีหนังในแนวทางนี้ประเภทฟอร์มยักษ์ สร้างมาจากหนังสือที่ดีจึงกลายเป็นของหายากที่ต้องจับตาเป็นพิเศษ และผลของ Sword Master (2016) ก็อยู่ในเกณฑ์ที่สอบผ่าน ทำให้คอหนังกำลังภายในหายอยากไปพักหนึ่ง และเฝ้ารอวันของหนังกำลังภายในที่จะกลับมาอีกครั้งหนึ่ง