คือส่วนใหญ่เป็นคนไม่ค่อยมีสมาธิอยู่แล้ว เมื่อก่อนเคยคิดว่าเพราะตัวเองเป็นคนสมาธิสั้น เลยแสดงอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
จนพอเข้ามหาลัย เริ่มมีเพื่อนมากขึ้น (เมื่อก่อนชอบหมกตัวอยู่กับหนังสือ การ์ตูน ซีรี่ย์) พอมีเพื่อนก็เริ่มติดเพื่อน ซักพักก็เบื่อ ไม่คุย ทำเป็นเมินทุกครั้งที่เดินผ่าน แต่พอทำอย่างนั้น เรากลับเป็นฝ่ายเสียใจเอง คือเพื่อนไม่ผิดแต่พอเห็นเพื่อนละบางทีก็หงุดหงิด แต่ตอนนี้อยากกลับไปยิ้มให้ ไปคุยเล่นเหมือนเดิม
แต่คือเรากลับไปหลายครั้ง แล้วก็อารมณ์เสียทุกครั้ง คือแม้แต่เพื่อนทำปากกาตก ยังรำคาญเลยอะ พอมีสติแล้วมานั่งทบทวน นี่เราเป็นอะไร สมาธิสั้น โลกส่วนตัวสูง หรือไบโพล่าร์ พอคิดๆแล้วก็เครียด และก็ไม่รู้เพราะช่วงนี้เราเตรียมสอบอยู่รึเปล่า มันเลยแสดงอาการมากกว่าปกติ แ้วคือเราเรียนกฎหมายค่ะ การเรียนก็ค่อนข้างหนัก  ในตอนกลางวันจะง่วงๆ ซึมๆ กลางคืนก็จะดีดตัว ไม่หลับไม่นอน  
ส่วนที่บอกว่าไม่อยากไปหาหมอ จริงๆคือมีคนบอกว่าโรคนี้ไม่มีทางหาย ต้องกินยาตลอดชีวิต แล้วตอนนี้เป็นรอยต่อของชีวิต เราไม่อยากมีประวัติการรักษาอาการทางสมอง เพราะกลัวว่าจะมีผลต่อหน้าที่การงานในอนาคต (เราจริงจังเกินไปมั้ย)
ที่อยากรู้คือ มีวิธีรักษาที่ไม่ต้องไปหาหมอรึเปล่า หรือถ้าไปหาหมอ จะมีผลต่ออาชีพในทางนักกฎหมาย หรือ อาชีพแพทย์หรือเปล่า(หากซิ่ว)
จริงๆแล้วความเครียดมีผลรึเปล่า (ตอนเด็กๆเป็นคนขี้หงุดหงิด เวลาไม่พอใจจะแหกปาก แล้วก็ปาข้าวของ โตขึ้นมาเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย)  
สงสัยประมาณนี้ค่ะ ขอบพระคุณที่ตอบคำถามล่วงหน้า