สำหรับจขกท. ไม่ว่าจะเข้ามาในฐานะอะไรก็ตาม จะผลักไสออกไปหมด ทั้งๆที่ใจจริงก็อยากมีเพื่อน อยากมีคนเข้าใจ คนที่เราสามารถเล่าเรื่องของเราให้ฟังได้ ยินดีรับฟังเรา
แต่ก็ไม่กล้าเปิดใจ ไม่กล้าไว้ใจ กลัวเค้าจะหักหลังเรา กลัวเค้าจะไม่ได้แคร์เราจริงๆ กลัวนั่นนี่กลัวไปหมด

บวกกับไม่ใช่คนน่าสนใจหรือโดดเด่น ก็เลยไม่มีคนมาสนใจมากนัก (เรียกว่าไม่มีเลยจะดีกว่า) และไม่ใช่คนเข้าหาใครก่อนด้วย ทุกวันนี้เลยกลายเป็น loner ดีๆนี่เอง

มีใครเป็นเหมือนกันมั้ยคะ?
อะไรทำให้คุณเป็นแบบนั้น

ปล. จขกท.ไม่ใช่คนโลกส่วนตัวสูง ออกจะเฟรนด์ลี่ด้วยซ้ำ

เราควรทำไงดีคะ ไม่ชอบอยู่คนเดียวเลย