สวัสดีครับ ผมอายุ 19 ผมอยากมาปรึกษาปัญหาของตัวเองนะครับ ผมรู้สึกว่าตัวเองเข้ากับคนอื่นได้ยากมากๆ และสนิทกับคนยากมากด้วยหรือเอาง่ายๆแทบไม่มีเพื่อนเลยครับเลยอยากจะรู้ว่าตัวเองจะต้องปรับปรุงอะไรบ้างหรือแนะนำอะไรบ้างกับสิ่งที่ผมจะอธิบาย ว่าตรงนั้นถูกหรือควรปรับปรุงครับ
สำพรับผมเป็นคนที่จะเอ็นจอยอะไรกับทุกอย่างเมื่อคนๆนั้นเป็นเพื่อนสนิทมากๆครับ แต่สำหรับการเข้าหาในสังคมใหม่นั้นผมสนิททำความรู้จักคนยากมากครับ แทบไม่ทักคนก่อนเลยเพราะมันมีคำนึงที่มันทำให้ผมกลัวการเข้าหาเพื่อนตลอดคือคำว่า "เสล่อ" ( ขออภัยสำหรับคำหยาบนะครับ) ทั้งด้านความรักและเพื่อนผมกลัวคำนี้ตลอดว่าการเข้าหาของเรามันทำให้เรากลายเป็นคำๆนี้หรือเปล่า ขนาดเพื่อนสนิทยังต้องทักถามว่าโทรได้ไหม สะดวกไหมที่จะโทรคุย เพื่อนสนิทของผมแต่ละคนที่กว่าจะสนิทกันมากๆได้ใช้เวลากว่าหลายเดือนหรือปีเลยครับ ปกติตอนรู้จักแรกๆผมจะวางตัวแบบสุภาพมากๆแบบเกรงใจและแถ่อมตัวสุดๆ แต่เมื่อเริ่มสนิทกันได้มันจะค่อยๆคลายเป็นนิสัยผมที่พูดห้วนๆนิดนึงและถ่อมตัวบางเวลา มันเหมือนกับช่วงเวลาที่สุภาพอาจจะเป็นช่วงที่ทำให้ผมสนิทกันคนยากเพราะผมแค่สุภาพกับคนไม่สนิทมากไว้ก่อน อาจจะเรียกได้ว่ามีปัญหาในการไว้ใจคนอื่นด้วยครับกับคนไม่รู้จักหรือไม่สนิทพอจะตั้งการ์ดไว้มากๆ แต่สนิทมากๆการ์ดจะคลายไปเลยครับจนเชื่อเขาง่ายด้วยซ้ำ ผมไม่รู้ว่าผมเป็นคนที่ เข้าหาง่าย แต่สนิทยากหรือเปล่า
ผมอยากเป็นคนที่เฟรนด์ลี่ อัธยาศัยดี เข้าหากับคนอื่นง่าย เป็นที่รักครับอยากเป็นตัวเองที่ better me แบบนี้มาโดยตลอดเป็นสิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝันมากๆ แต่เหมือนสิ่งที่ตัวเองเป็นตอนนี้มันตรงข้ามกับตัวเองที่ใฝ่ฝันเลยครับ เลยสงสัยทำไมบางคนเป็นที่รักได้โดยไม่ต้องทำอะไรเพื่อนผมที่เงียบๆ มีคนชวนคุยเยอะมากจนเป็นที่รักเลยครับ ผมเหมือนวางตัวสุภาพเกินไปมากๆกับคนไม่รู้จักหรือไม่สนิทมากๆจนอาจจะคิดว่าตัวเองหัวอ่อน ไม่ค่อยมีคนเคารพหรือทำตัวไม่น่าเคารพเท่าไหร่  ผมควรจะทำยังไงให้ถ่อมตัวแต่ไม่หัวอ่อนไป ผมก็อาจกลัวว่าถ้าหักดิบเป็นตัวเองมากๆอาจใจร้ายหรือทำร้ายใครบางคนได้ หลายครั้งที่ผมพยายามเข้าหาคนอื่น บางคนเขากลับหลีกผมออกหรือไม่คิดอยากจะคุยกับผมด้วยซ้ำ 
และเรื่องความรักผมก็ไม่กล้าทักใครก่อนเช่นกันครับและอาจคิดว่าถ้าเรื่องเพื่อนยังทำไม่ได้ เรื่องแฟนอาจยังไม่ต้องไปคิดถึงขั้นนั้น

และผมเป็นคนที่สนใจในเรื่องที่คนสนใจน้อยมากๆครับ เวลาชวนคุยกับคนอื่นผมจะเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้ คุยกับคนอื่นได้แค่ทักทายผิวเผินและหลังจากนั้นก็เดดแอร์ไปและต่อบทสนทนาไม่ได้ 

อยากรู้ว่าตรงไหนของผมที่มันถูกหรือผิดครับและมีคำแนะนำให้กับผมอย่างไรบ้าง จะเอาเป็นคำที่สามารถตอกกลับแรงๆได้เลยครับแต่ขอไม่หยาบนะครับ) ผมไม่ถือเรื่องนี้เพื่อให้ผมจะได้นึกคิดได้กับสิ่งที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้และนำไปปรับปรุงครับและอาจทำให้ผมได้เข้าใจมุมมองโลกได้มากขึ้นครับ และขออภัยกับคำพูดที่วกวนในกระทู้นี้นะครับ เพราะพิมพ์ตามสิ่งที่ตัวเองนึกคิดได้ทันทีเลย สงสัยหรืออะไรถามได้เลยนะครับพร้อมตอบกลับให้ครับ