ภิกษุ ท. !  ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ ทำให้บริบูรณ์ในศีล ทำพอ ประมาณ
ในสมาธิ ทำพอประมาณในปัญญา. เธอยังล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง
และต้องออกจากอาบัติเล็กน้อยเหล่านั้นบ้าง. ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ? ข้อนั้น
    ๑. บาลี พระพุทธภาษิต ติก. อํ. ๒๐/๒๙๗, ๓๐๐/๕๒๖, ๕๒๗, ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย.

เพราะเหตุว่า ไม่มีผู้รู้ใด ๆ กล่าวความอาภัพ ต่อการบรรลุโลกุตตรธรรม
จักเกิดขึ้นเพราะเหตุสักว่า การล่วงสิกขาบทเล็กน้อย
และการต้องออกจากอาบัติเล็กน้อยเหล่านี้. อนึ่ง สิกขาบทเหล่าใด
ที่เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ ที่เหมาะสมแก่พรหมจรรย์,
เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน มีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น
สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย.
ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์ ๓๑ เป็นโสดาบัน
(ผู้ถึงกระแสแห่งนิพพาน) เป็นผู้มีอันไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา
ผู้เที่ยงแท้ต่อการตรัสรู้ข้างหน้า.

    ภิกษุ ท. !  ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์ ๓
เป็นผู้ยังต้องท่องเที่ยวไปในภพแห่งเทวดาแลมนุษย์อีก ๗ ครั้ง
เป็นอย่าง  มาก แล้วย่อมกระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้.

    ภิกษุ ท. !  ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์ ๓
จักต้องท่องเที่ยวไปสู่สกุล๒ ๒ หรือ ๓ ครั้ง แล้วย่อมกระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้.

    ภิกษุ ท. !  ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสัญโญชน์ ๓ เป็นผู้มีพืช
หนเดียว คือจักเกิดในภพแห่งมนุษย์หนเดียวเท่านั้น แล้วย่อมกระทำที่สุด แห่งทุกข์ได้.

    ๑. สัญโญชน์ ๓ คือ สักกายทิฏฐิ การเข้าใจผิดในนามรูปจากที่เป็นจริง ๑,
วิจิกิจฉา การลังเล ต่อการพ้นทุกข์ตามแบบของพระพุทธเจ้า ๑,
สีลัพพัตตปรามาส การถือศีลและวัตรที่ถูกลูบคลำด้วยตัณหาและ ทิฏฐิ
คือความปรารถนาผิดทาง โง่เขลา เบาปัญญาและถือรั้น ๑.

    ๒. คำว่า “สกุล” ในที่นี้ ในบาลีว่า “กุลานิ”,
โดยใจความ หมายถึงการมาเกิดในสกุลอย่าง มนุษย์ คือในบ้านเรือนแห่งมนุษย์.