ความสรุปแห่งหลัก มหาปเทส ๔

                  >>>   หาก ธรรม ที่ฟังมา ,ได้ยินมา ลงกันกับ พระธรรม วินัย ไม่ได้ แสดงว่า สงฆ์นั้น ฟังมาผิด ถือผิด / พึงละทิ้งธรรมนั้นเสีย

............................................................................................

                  พระธรรม ( พระสูตร )  /  สำนัก พุทธวจน

                              พระสูคร  >>>  ขันธ์ ๕ คือนามรูป ( เพราะมี วิญญาณ จึงมี นามรูป ) = ไม่มีอะไรอีก นอกจาก นาม รูป

                      สำนักพุทธวจน  >>>  มี สัตว์ มายึดขันธ์ ๕ อีก  =  ยังมี สิ่งอื่นนอกจาก ขันธ์ ๕

.........................................................................................

                                  พระสูตร  >>>  นิพพาน คือ ภาวะแห่งความสิ้นไปแห่ง อวิชชา ตัญหา อุปทาน

                          สำนักพุทธวจน  >>>  นิพพาน คือ ช่องว่าง ในที่คับแคบ

.............................................................................................

                                 พระสูตร  >>>  พระอรหันต์ คือ ผู้สำรอก สิ้นแล้วแห่ง ราคะ โทสะ โมหะ / ดั่งตาลยอดด้วน = ไม่เกิด ราคะ โทสะ โมหะ แล้ว

                         สำนักพุทธวจน  >>>  พระอรหันต์คือ ผู้ที่รู้ ราคะ โทสะ โมหะ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป =  ยังมี ราคะ โทสะ โมหะ

...............................................................................................

                                  พระสูตร  >>>  พระโสดาบัน คือ ผู้ที่ ธุลี ในดวงตา เบาบางลง จาก ธรรมที่พระองค์ทรงแสดง

                          สำนักพุทธวจน  >>>  พระโสดาบัน คือผู้ที่ท่อง ปฎิจจสมุทปบาท ได้ / จิบสุราได้

...............................................................................................

                                 พุทธพจน์  >>>  ถูกรวบรวมขึ้นโดย อรหันตสาวก ๕oo รูป ต่อมากลายเป็น พระไตรปิฎก

                           สำนักพุทธวจน  >>>  ค้นพบจาก เสาอโศก ซึ่งไม่เป็นความจริง

                                                                 ฯลฯ

.................................................................................................

                 สงฆ์สาวกแห่ง สำนักพุทธวจน นำพระสูตร มาอธิบายลงกันได้กับหลัก มหาปเทส ๔ หรือไม่ และพึงควรละทิ้ง ธรรมนั้นหรือไม่


                          ศีล วินัย

                                     >>>  เป็นที่กังขาของ ชาวพุทธบริษัทสี่ เป็นจำนวนมาก กรณี / การสวดปาฎิโมกข์ ๑๕o ข้อ ซึ่งขัดกับ มติเถรสมาคม /

  ตีความ บิดเบือน การฉัน อาหารยามวิกาล , บางจำพวกที่ฉันได้ ไม่ได้ / นำพุทธบัญญัติ มาเป็น โลโก้ สิ้นค้า จำหน่าย ซึ่งไม่มีใน พุทธบัญญัติ

สุ่มเสี่ยงต่อ การกระทำอันเป็น มิจฉาอาชีโว / ขาดการสำรวม ด้วยวจีกรรม จาบจ้วง ให้ร้าย พระเถราจารย์ ตั้งแต่ครั้ง พุทธกาล ถึง ปัจจุบัน / ไม่แสดงท่าที

ต่อเมื่อมีผู้ กล่าวหา เรื่องทางโลกอันไม่เหมาะสม อาจยังนำ ความเศร้าหมอง มาสู่ บวรพุทธศาสนา เป็นเหตุให้ผู้ยังไม่ศรัทธา ไม่ศรัทธา / เสื่อม

ศรัทธาสำหรับผู้ที่ศรัทธาแล้ว / อ้างเหตุของผู้ สนับสนุน ว่า เป็นเรื่อง โลกวัชชะ ซึ่งไม่สมเหตุ สมผล กับ กรณีที่เกิดขึ้น โดยมิได้ใช้เหตุแห่ง

โลกวัชชะ ในกรณี การสำรวม ใน กรรมวาจา , กายกรรม ในการแสดง ธรรม

                         ทางศีล วินัย ลงกันได้กับหลัก มหาปเทส ๔ หรือไม่


                                          กลอง อานกะ

        ลักษณะแห่งความ อันตธาน แห่ง สุตตันตะ อันมีความหมาย ลึกซึ้ง เป็นชั้นโลกุตร  แห่ง พระตถาคต  /  ด้วยการตัด ดัดแปลง บิดเบือน

พระธรรม วินัย โดยเป็นสื่งที่พระองค์ทรงตรัสไว้ชอบแล้ว ทรงกำชับ มิให้ ตัด เพิ่มเติม ( ในส่วน ธรรม ) และได้ทรงให้เป็น ศาสดาแทนพระอง

ด้วย ภูมิธรรม อันเป็นที่ไม่ประจักษ์ และ กังขา นอกจากจะเป็นเหตุให้เป็นดั่ง กลองอานกะ แล้ว อาจยังความสุ่มเสี่ยงต่อการทำ สังฆเภท อีกด้วย


                              ทางสำนักดังกล่าวคิดว่ากระไร มีผู้เป็น บัญฑิต อัน ปราดเปรื่อง ชี้แจงกรณีเช่นนี้ให้เป็นที่กระจ่างได้หรือไม่

                                             นอกเสียจาก เจ้าเถรขวาด ผู้ขวางทางสัญจรทาง ธรรม แห่งนี้