ขอคำแนะนำเรื่องลดหน้าอกหน่อยค่ะ อายุ 18 น้ำหนัก 48 อก 38 เอว 24-26 ค่ะ หน้าอกจริงๆอ่ะค่ะ มันไม่ได้ซิลิโคนที่จะแบบกลมแล้วเป็นทรง เคยอ้วนมากมาก่อนด้วย มันเลยคล้อยไปเลย พยายามหาชั้นในที่กระชับ อึดอัดมากค่ะ ปรับสายจนมันรั้ง เป็นรอยสายเสื้อในแถบๆ เวลาอาบน้ำแสบมากๆ ตอนนี้เริ่มกังวล ห่วงว่าอีก 10 ปีข้างหน้าจะเป็นยังไง 18 ยังคล้อยขนาดนี้ ถ้าเกิดแต่งงานมีลูก ต้องให้นมนี่คือดับอนาถแน่ๆ ขอคำแนะนำด้วยนะคะ ส่วนพื้นที่ที่เหลือ ขอระบายแล้วกันค่ะ ใครไม่อยากอ่านข้ามไปเลยค่ะ คืออ้วนมาตั้งแต่คลอดเลยค่ะ แม่เล่าให้ฟังว่าน้ำหนักเกินเกณฑ์ พยายามเปลี่ยนนมหลายยี่ห้อก็ยังเกินอยู่ พอเริ่มโตก็ตัวใหญ่ที่สุดในห้องตั้งแต่อนุบาลจนมัธยม พีคสุดคือ ม.3 หนัก 91 ไม่ผิดหรอกค่ะ ม.3 '91' จริงๆพอหลังจบปัจฉิม ม.3 สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะลดน้ำหนัก ตอนนั้นจะม.ปลายแล้วไงคะ เพื่อนจากที่ไม่แต่งหน้า เค้าก็เริ่มเขียนคิ้ว ทำสวยกันแล้ว เราก็เลยคิดว่าเดี๋ยวจะไว้ผมยาวได้แล้ว คงต้องมีคนสวยเพิ่มอีกแน่ๆ อิจฉาค่ะ เห็นเค้าโตเป็นสาวกันหมด อยากแต่งตัวสวยๆแบบเพื่อนบ้าง เลยเริ่มคุมอาหารค่ะ พยายามกินอะไรที่เราคิดว่าไม่อ้วน ผักต้ม ปลานึ่ง ขนมปังโฮลวีต ไข่ต้ม ทูน่าน้ำแร่ อะไรที่ไม่คิดว่าจะกินได้ มาตอนนี้ชิวๆไปเลย ออกกำลังกายแบบโง่ๆค่ะ สควอช หมุนจานทวิต ปั่นจักรยานอากาศ เต้นแอโรบิกตามคลิปในยูทูปที่เป็นของคนเกาหลีอ่ะค่ะ กระโดดเชือก ไม่ได้เข้าฟิตเนตเลย เสียดายเงิน 55 ก็ลดจากปัจฉิม ม.3 จน ม.6 ใช้เวลาประมาณสองปีค่ะ จาก 91 เหลือ 44 ตอนนี้คงที่อยู่ที่ 48 ล่าสุดประมาณสัปดาห์ที่แล้วไปศูนย์อาหารแถวบ้านมาค่ะ ก็เดินไปปกติ ผ่านโต๊ะนึงเค้าจับกลุ่มกัน ผู้ชายคนนึงในกลุ่มชี้มาที่เรา ชี้เลยค่ะ ต่อหน้าต่อตาเลย เพื่อนที่เหลือเค้าก็ผิวปากอะไรกัน เราก็ทำไม่สนใจ เดินไปต่อคิวรอสั่งอาหาร มีคนนึงในกลุ่มนั้นเดินมาชนเราแรงมากๆ ส่วนอีกคนยืนหลังเรา ไอ้คนที่ยืนข้างหลังก็พยุงเรา แขนโดนหน้าอก ก็ตะโกนคุยกับเพื่อนที่โต๊ะว่านิ่มชิบxาย คนที่เหลือก็ส่งเสียงโหวกเหวก รู้สึกแย่มากค่ะ ไม่กินข้าวแล้ว เดินออกมาตรงกลับบ้านไปเลย เมื่อก่อนเคยเจอแบบนี้มาก่อน สมัยมัธยมเจอแบบจับกลุ่ม พอเราเดินมาก็สะกิดเพื่อน ตะโกนว่าแฟนมา อีกคนก็หน้าแหยๆบอกผลักไปให้เพื่อนอีกคนว่าแฟนนั่นแหละ เกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมา บางทีเค้าเล่นกีต้าร์จีบสาวที่ศาลา พอเราเดินผ่านก็เคาะโต๊ะร้องเพลงช้างกัน เรียก น้องช้างบ้าง น้องยักษ์บ้าง น้องพังกำไลบ้าง ไม่เคยเรียกชื่อเราเลย เราเกลียดการเป็นจุดสนใจมากๆ เราเกลียดความรู้สึกเวลาคนมองมาที่เราแล้วซุบซิบกัน นี่เป็นอีกส่วนนึงที่ทำให้เราลดน้ำหนัก จบ ม.6 แล้ว เรียนรามต่อ อยู่บ้านอ่านหนังสือ ไม่ออกไปไหน ออกมาแค่เวลากินข้าวแถวบ้านเราก็ยังหนีไม่พ้น เรายังคงเป็นจุดสนใจ ยังมีคนซุบซิบบ้าง ตะโกนใส่เราบ้าง เหมือนตอนที่เรายังอ้วนอยู่ เพียงแค่เราเปลี่ยนสถานะจาก'ตัวตลก'กลายมาเป็น'วัตถุทางเพศ' รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสัตว์ในคณะละครสัตว์อ่ะค่ะ ส่งคนที่กล้าลงมาคนนึง มาอยู่ใกล้เรา คนที่เหลือก็ตะโกนเชียร์เหมือนเป็นคนดู เริ่มระแวงอีกต่างหากเวลาคนมาจีบเรา กลัวว่าเค้าจะมองเราเป็นวัตถุทางเพศเหมือนคนอื่น เลยกลายเป็นปิดกั้นไปเลย ควรทำยังไงให้ผ่านสถานการณ์แบบนั้นมาได้ดีคะ เราอยากมองโลกแง่บวก อยากด่าสวนคนที่ไม่ให้เกียรติเราไปเลยแต่เราไม่กล้าพอ ทำยังไงให้กล้าดีคะ ตั้งแต่ลดน้ำหนักมา ยังเหมือนเดิมเลยค่ะ เลี่ยงกระจก ไม่ชอบมองตัวเองในกระจก เสื้อผ้าที่ซื้อตั้งแต่ตอนอ้วน เผื่อไว้ว่าผอมแล้วจะใส่ก็ใส่ได้แค่บางตัว ตัวที่เข้ารูปก็ไม่กล้าใส่ ครอปคอเต่าที่ชอบก็เข้ารูป เดรสบางตัวก็ติดหน้าอก คือซื้อเยอะมากแต่ใส่ได้ไม่กี่ตัว สำหรับใครที่ซื้อเผื่อผอม รอซื้อตอนผอมเถอะค่ะ เราคิดว่าผอมลงหน้าอกจะลด เสื้อผ้าก็เลยซื้อมาแต่อก 34 จะขายมือสองก็ขาดทุนยับเยิน เคยแค่ลองใส่เอง เมื่อก่อนจะได้ยินตั้งแต่เด็กจนโตเลยว่าถ้าผอมจะสวยมากนะ พอผอมเข้าจริงๆ คนรอบข้างก็ชมว่าเราสวย เวลาเจอเพื่อนพ่อก็แซวตลอดว่าลูกสาวสวยให้พ่อพกปืนหรืออะไรแบบนี้แต่เราไม่รู้สึกต่างจากเดิมเลยค่ะ ยังคงเกลียดกระจก ยังคงรู้สึกว่าตัวเองน่าเกลียด เวลาคนมองเราก็คิดตลอดว่าเค้ามองเพราะเราน่าเกลียด จะพยายามหลบตา จากที่ลดน้ำหนักมานอกจากไม่เจ็บหน้าอก ไม่เหนื่อยง่ายแล้วก็ลักยิ้มนี่แหละค่ะ มีลักยิ้มสองข้างขึ้นมาเฉยๆจากที่ตอนแรกเห็นแค่ข้างเดียวแบบเลือนลางมาก ต้องยิ้มสุดจนเมื่อยถึงจะเห็นบางๆ สำหรับเราแล้วมีแค่สุขภาพกับลักยิ้มที่ต่างไปจากเดิม เรายังไม่มีความมั่นใจเหมือนเดิม เรายังไม่ได้ใสเสื้อผ้าน่ารักๆเหมือนเดิม ใส่แต่เสื้อหลวมๆไม่เข้ารูป คือเป็นคนแคร์สายตาคนรอบข้างมากค่ะ ว่ากางเกงจะสั้นไปมั้ย มันเข้ารูปไปรึเปล่า หน้าอกใหญ่นี่คือปิดถึงคอก็ยังดูโป๊จริงๆค่ะ แต่งตัวยากมาก แม่เราก็บอกว่าไม่ต้องแคร์คนรอบข้าง อยากใส่อะไรก็ใส่ เราอ่ะคิดมากไปเองแต่มันทำยากจริงๆค่ะ ให้เลิกคิดมากเนี่ย