ร้อนเร่าเร้าอารมณ์ ตอนที่ 1 http://ppantip.com/topic/35715756
ร้อนเร่าเร้าอารมณ์ ตอนที่ 2 http://ppantip.com/topic/35717992
ร้อนเร่าเร้าอารมณ์ ตอนที่ 3 http://ppantip.com/topic/35726142
ร้อนเร่าเร้าอารมณ์ ตอนที่ 4 http://ppantip.com/topic/35736149
ร้อนเร่าเร้าอารมณ์ ตอนที่ 5 http://ppantip.com/topic/35744346
ร้อนเร่าเร้าอารมณ์ ตอนที่ 6 http://ppantip.com/topic/35813047

ร้อนเร่าเร้าอารมณ์ ตอนที่ 7

หลังจากใจดวงประกันตัวเรย์ออกมาได้ เรย์ดีใจมากที่เห็นใจดวง
“อาภา คุณมาได้ยังไง”

ใจดวงพูดแบบอายๆ “ก็ ฉัน ... ฉันเป็นห่วงคุณนี่”

เรย์ยิ้มอย่างมีความสุข เขาจับมือใจดวงและดึงมือให้ตามเขามา
“เรย์ ... จะพาฉันไปไหน”
เรย์หันมายิ้มและพูดว่า “เป็นห่วงผมไม่ใช่เหรอ แล้วพอเจอกัน จะไปเลยเหรอ อย่าเพิ่งไปเลยนะ”

เรย์พาใจดวงไปตรงมอเตอร์ไซด์ของเขา ตอนนั้นชาวบ้านเริ่มเบาบางแล้ว
คนที่ยังอยู่ก็ไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร เรย์จึงพาใจดวงฝ่าวงล้อมออกมาได้

พอทั้งสองพร้อม เรย์ก็ขับมอเตอร์ไซด์พาใจดวงไปให้พ้นๆจากที่นี่
“กอดเอวผมไว้นะ ผมจะซิ่งแล้ว”

ใจดวงทำตามที่เขาบอก ใจนึงก็รู้สึกหวาดเสียว แต่ใจนึงก็รู้สึกอบอุ่น”
เรย์พาใจดวงมาริมทะเล พอเขาจอดรถแล้ว เขาก็จับมือใจดวงแล้วเดินมาตรงริมชายหาด
ประโยคแรกที่เขาพูดคือ “ผมดีใจมากนะครับที่คุณเป็นห่วงผม ผมมีความสุขมากๆเลยครับ”

ใจดวงรู้สึกเขินๆ เธอไม่ชินกับอะไรแบบนี้มาก่อน
เรย์ชวนใจดวงนั่งลงตรงริมหาด
“เสียงคลื่นเพราะจังครับ”

ใจดวงหันมองเรย์ เธอเห็นเพียงด้านข้างของเขา เธอก็รู้สึกดีแล้ว
“คุณไม่เครียดเลยเหรอ” ใจดวงอดสงสัยไม่ได้

เรย์หันมาสบตาใจดวง ทำให้เธอเขินและหลบสายตา
“คนอย่างผม โดนขังในห้องขังของสถานีตำรวจถือว่าเรื่องเล็กครับ”

เรย์มองใจดวงที่กำลังเขินและหลบตาเขา
“มองตาผมสิอาภา คุณจะหลบตาผมทำไม”

ใจดวงยังอายอยู่ จึงยังไม่ยอมสบตาเรย์
“ก็คุณหันไปก่อนสิ”

เรย์มองหน้าด้านข้างของใจดวง เขาคิดในใจว่า ผู้หญิงอะไรช่างน่ารักและสวยขนาดนี้
ไม่เหมือนคนอายุสามสิบกว่าเลย น่าจะแค่ยี่สิบกว่าๆมากกว่า
เรย์ทนไมได้อีกต่อไป จึงหอมแก้มใจดวงไปหนึ่งที ใจดวงตกใจมาก
ทำให้เรย์ตกใจไปด้วย
“ผม ... ผมขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“กลับกันเถอะค่ะ” ใจดวงหน้าแดงมาก เลยแก้เขินด้วยการลุกขึ้นและเตรียมจะกลับ

เรย์ลุกขึ้นแล้วตะโกนว่า “คุณผู้หญิงครับ อยู่เป็นเพื่อนผมก่อนนะครับ ผมขอโทษ ผมยอมรับผิดทุกอย่าง”
ใจดวงหันกลับมาแล้วอดยิ้มไม่ได้

เรย์วิ่งไปหาใจดวง

“ผมขอโทษครับ จะลงโทษผมยังไงก็ได้นะ”

“งั้นวิดพื้นสัก 20 ครั้ง”

“ได้ครับได้”

เรย์ก้มลงไปทำท่าวิดพื้นจริงๆ
“ฉันล้อเล่น อย่าทำเลยเดี๋ยวเปื้อน”
แต่เรย์ยังคงวิดพื้นต่อไป “เรื่องแค่นี้เรื่องเล็กครับ ผมทำได้”

พอเรย์วิดพื้นครบแล้ว เขาก็ยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว
“เสร็จแล้วครับผม”

“เหงื่อออกเต็มเลย”
ใจดวงเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้เรย์ “เหงื่อออกใหญ่แล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผู้ชายอ่ะ เหงื่อออก ตัวเหม็นถือเป็นเรื่องธรรมดา”

เรย์หยิบเอาผ้าเช้ดหน้าของใจดวงมาดม
“หอมจังครับ หอมเหมือนเจ้าของเลย”

ใจดวงหลบสายตาด้วยความเขินอีกครั้ง
“เราไปนั่งดูดาวกันเถอะครับ”

*****************************************
“คืนนี้ดาวสวยนะ” คำรพพูดกับสนั่นขณะกำลังรอคนอื่นๆ
สนั่นไม่อยากมองดาว แต่เขาอยากมองหน้าของคำรพมากกว่า
คืนนี้เขารู้สึกว่าคำรพหล่อเป็นพิเศษ เขาไม่รู้ว่าเวลาแห่งความสุขจะอยู่กับเขานานแค่ไหน
เขาจะต้องฉวยวันเวลาไว้ให้ได้นานที่สุด
*****************************************

หวานไม่รู้ว่าที่เธอกำลังทำอยู่คือการฉวยวันเวลาไว้หรือมันเป็นการกระทำของคนโง่
ใช่ เธอรักพงษ์ เธออยากมีลูกกับพงษ์ แต่หลังๆมานี้พงษ์อารมณ์ร้อนมากขึ้น

อารมณ์ของพงษ์ไม่คงที่เลย หวานเพิ่งรู้ว่าที่หมอประวิงเวลา ยังไม่ช่วยเรื่องมีลูก
เพราะหมอเองก็ยังไม่แน่ใจว่าเธอกับพงษ์จะไปกันรอดรึเปล่า
หวานไม่อยากเป็นคนเลวที่ต้องมาทิ้งคนที่ตนรักเพียงแค่เขากลายเป็นคนขี้หงุดหงิดและให้ความสุขเธอไม่ได้

เมื่อนึกถึงความสุข ภาพของผู้ชายอย่างพิภพก็เข้ามาให้หัวของหวาน ยากที่เธอจะต้านทาน
พิภพเป็นผู้ชายที่น่ารักมากทั้งนิสัยใจคอและรูปร่างหน้าตา

เขาดูมีส่วนคล้ายพงษ์เหมือนกัน คล้ายจนไม่น่าเชื่อ
เมื่อหวานคิดถึงพิภพทีไร เธอก็อยากพบแต่เขา
แล้วพงษ์ละ พงษ์คือสามีของเธอนะ

หวานรู้สึกเหมือนตกอยู่ในขุมนรกเมื่อคิดเรื่องพวกนี้
เธอรู้สึกเหนื่อยมาก
************************************************
ทุกคนดูเหนื่อยมาก นิจ เจริญ ประณต โจนาธาน พยัพและวินเดินมาหาคำรพกับสนั่นที่ยืนรออยู่
หลังจากเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โจนาธานก็รู้สึกโล่งขึ้น
“ขอบคุณนายกับพี่วินด้วยนะที่มาช่วยไว้ทัน”
โจนาธานพูดกับพยัพและวิน

“ไม่เป็นไรครับ มีเรื่องเดือดร้อนเราก็ต้องมาช่วยกัน”
วินพูดตามประสาคนซื่อ

ขณะที่หลายคนกำลังพูดคุยและทำความรู้จักกัน โจนาธานเริ่มที่จะคิดถึงแต้ม
ถึงแม้จะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่เขาก็รู้สึกผูกพันกับแต้มมาก
ไม่รู้ว่าตอนนี้แต้มจะเป็นยังไงบ้าง

เขานึกไม่ถึงเลยว่าแต้มจะเป็นลูกสาวของรัฐมนตรีช่วยอาคม
แล้วอย่างงี้แต้มจะมาร่วมงานกับเขาได้อีกรึเปล่า หรือมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขารู้สึกใจหายนิดๆ

เขาอยากจะเจอแต้มอีก แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว
รัฐมนตรีช่วยอาคมคงไม่ปล่อยแต้มให้มาทำอะไรแบบนี้อีกแน่

หลังจากนี้ โจนาธานนึกไม่ออกเลยว่าจะมีโอกาสได้เจอแต้มอีกไหม
แต่ลึกๆในใจ เขาอยากเจอแต้มมาก ... อยากเจอทุกลมหายใจเข้าออกเลย.

โปรดติดตามตอนต่อไป