เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณเดือนสิงหาคม 2559 นี่เอง ซึ่งเป็นช่วงกำลังจะเปิดเทอมของมหาวิทยาลัยต่างๆ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเองเลยนะคะ เราเป็นกะเทย ชื่อพิมพ์ (นามสมมุติ) เราก็จบม.6 มาจากโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดอุดรธานี และเราก็มาศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยในจังหวัดอุดรธานี (เราเรียนสาขานิเทศศาสตร์) เข้าเรื่องเลยละกัน เราย้ายเข้าหอพักของมหาวิทยาลัยเมื่อประมาณกลางเดือนกรกฎาคม เราก็อยู่ไปได้สักพักใหญ่ ก็มีการรับน้องกันและก็ผ่านไปด้วยดี วันหนึ่งรุ่นพี่ก็แบ่งให้แต่ละคนในสาขาจับฉลากเลือกสีเพื่อที่จะให้ไปอยู่กับสาขาอื่น คือแยกๆกันออกไปจะไม่ได้อยู่กับเพื่อนตัวเอง ก็จับฉลากอะไรเสร็จพอวันต่อมาก็แยกกันไปตามสีที่ตัวเองจับได้ เราก็ได้ไปรวมกับสาขาอื่นและก็ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน เราก็ได้ไปเจอผู้ชายคนหนึ่งเป็นผู้ชายตัวเล็ก (มันเตี้ย) เราก็เห็นว่าเขาน่ารักดี แต่ก็ยังไม่ได้อะไร ก็ผ่านไปประมาณ 2 วัน เราก็เล่น facebook เลื่อนไปเลื่อนมาเรื่อยๆ จนเราไปเจอเฟสเพื่อนเขา เพราะว่าวันที่ทำกิจกรรมร่วมกันเราจำหน้าเพื่อนเขาได้ เราก็รีบคลิ๊กเข้าไปดูทันที และเริ่มเเรกก็แอดเพื่อนเขาไปก่อนเลย พอเพื่อนเขารับแอดเรา เราก็เข้าไปส่องทันที่ไปดูตรงรูปที่เขาแท็กหากันก่อนเลย และแล้วเราก็เจอเฟสคนนั้น (ที่จริงเราก็แอดเขาทั้งกลุ่มแหละ) พอเขารับแอดเราทุกคนเราก็เริ่มไลค์รัวๆให้กับทุกคน(เหมือจะแรด อิ๊อิ๊) (พวกเขาเรียนสาขาคอมพิวเตอร์ธุรกิจกัน) แล้วเราก็ไปไลค์รัวๆเขาคนนั้นคนที่เราแอบชอบก็ว่าได้ จนเวลาผ่านไปสักพักหนึ่ง เขาก็ทักเรามา (แต๊งไลค์นะคร๊าบบบบ) โอ้ยยยยย ตอนนี้สั่นไปหมดหน้าร้อนวูบวาบ แค่เขาทักมาแค่นี้ก็สั่นไปทั้งใจ (เห็นแค่ไม่กี่ครั้งอะไรจะชอบขนาดน้านนน) เราก็ตอบกลับไปทันที จ้า ไม่เป็นไร ยินดีค่าาา และเขาก็ส่งสติ๊กเกอร์กลับมา เราก็ส่งกลับไป 5555555 แล้วเราก็เริ่มถามชื่อเขา เขาก็ตอบแล้วถามเรา ถามจนรู้หลายๆอย่างของกัน แล้วเราก็คุยกันทุกวัน มีการโทรคุยกันด้วยน๊าาาา พอเวลาผ่านไปสักพัก ฉันกับเขาก็ได้เจอกันที่หน้าหอพักวันนั้นเขาพึ่งเลิกเรียน ส่วนฉันเก็บของมาที่โรงรถกำลังจะกลับบ้าน เขาก็เดินออกมาจากร้านมินิมาร์ทของหอพักก็เจอเราพอดี เราก็คุยกันก่อนหน้านี้เเล้วแหละ เขาก็รู้ว่าฉันจะกลับบ้าน เขาก็เลยยกมือบายๆฉันและก็ยิ้ม ฉันก็บายๆเค้า อ้าวลืมบอกชื่อเขาเลย เขาชื่อกิตติ์ (นามสมมุติ) ไม่อยากพูดถึงชื่อจริงๆเขา (แต่เราจะชอบเรียกเขาว่าเตี้ย) ฉันยังจำคำเขาได้อยู่เลย เขาบอกว่าถ้าถึงบ้านเเล้วให้ถ่ายรูปมาดู แต่ฉันก็ไม่ได้ถ่ายหรอก แค่ถึงบ้านแล้วก็ทักบอกเขาแค่นั้น แล้วเราก็คุยกันมาทุกวันๆ ถามนู้นนั้นนี่กัน ถามสาระทุกข์สุกดิบกันไป จนวันหนึ่งเขาเลิกเรียนมา แต่เขาไม่มีกุญแจห้องเพราะกุญแจห้องพักที่หอเขาอยู่กับเพื่อน เราก็อยู่ห้องพอดีวันนั้นเราไม่มีเรียน เขาก็ทักเรามาว่า อยู่ไหน อยู่ห้องมั้ย เค้าเข้าห้องไม่ได้อะไรทำนองเนี้ยแหละ เราก็เลยบอกว่าอยู่ห้อง มาเล่นห้องเค้าก่อนก็ได้ ทีแรกนางก็เขินก็ไม่กล้าแหละ เราก็บอกมาเลยๆ สุดท้ายเขาก็มา ก็นั่งเล่นนอนเล่นในห้องเราสักพักใหญ่แหละ เราก็พูดนู้นนั้นนี่หยอกกันไป (แม้งโคตรมีความสุขเลย) และวันเวลาก็ผ่านไป ความรู้สึกของฉันก็เริ่มเปลี่ยนไปคือจากแค่ชอบกลับกลายเป็นรักอ่ะ วันนั้นเราก็คุยกับปกติ เราก็เลยบอกเขาว่ามานอนเป็นเพื่อนเค้าหน่อยยย (อ่อยไปละ) แต่เค้าก็ลงมานอนกับเราจริงๆ คือห้องเขาอยู่ชั้น 4 ส่วนห้องเราอยู่ชั้น 1 และจากนั้นเขาก็มานอนกับเราบ่อยขึ้น จนเกิดความสัมพันธ์หลายๆอย่างขึ้น จนมันกลับกลายเป็นความทรงจำ ณ ห้องนั้นก็ว่าได้ (111) เราก็ทำดีกับเขาทุกอย่าง เขาก็ทำดีกับเรานะ แบบหยอกกันนู้นนี่นั้น บางทีหยอกแรงๆก็มีแต่เราชอบ 5555555 เค้าเตี้ยกว่าเราแต่เราไม่มีแรงสู้เขาเลย เราจะเป็นฝ่ายแพ้ตลอด บางครั้งเขาก็ชวนเราไปนอนเป็นเพื่อนที่ชั้น 4 นะ (แต่เป็นห้องเพื่อนเขา ซึ่งมีเพื่อนสาวเราเป็นเมท ) เราก็ไปนอนเป็นเพื่อนเขา (413) บอกเลยว่าเวลาได้อยู่กับเขาถึงมีเรียนฉันก็ยอมขาดเรียนอ่ะ เพื่อที่จะได้ใช้เวลานั้นอยู่กับเขา (เพราะเคยคิดว่าไม่รู้จะได้อยู่แบบนี้นานแค่ไหน) และมีวันหนึ่งเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆ คือวันนั้นเขาประกวดเฟรชชี่กัน เราก็ไปนั่งอยู่ลานกิจกรรมกัน นั่งรวมกันทั้ง 12 สาขา และวันนั้น สาขาของเขาก็นั่งอยู่หน้าสาขาเรา นั่งไปสักพักเขาก็มองเห็นเรา แล้วเขาก็หันมาเรียกเราให้ไปนั่งด้วย แต่เราก็ทำหน้าบึ้งแล้วก็ส่ายหัว เขาก็เลยคุยอะไรกับเพื่อนเขาไม่รุ้ แล้วก็ชี้มาทางเรา แล้วสักพักเขาก็ค่อยๆเรื่อยลงมาหาเราแล้วก็มานอนตักเรา จนเพื่อนสาวของเราที่นั่งอยู่ข้างๆอิจฉาเรา แบบพูดแหม๋ะๆ อิจฉาคู่นี้จัง อะไรทำนองเนี้ย (คือที่เรามีความสุขมากๆคือ เขาทำแบบนี้กับเราแบบไม่อายใครเลย) แล้วสักพักเขาก็บอกเราว่าพาไปฉี่หน่อยปวดฉี่ เราก็อืมมม ป่ะๆเดี๋ยวพาไป เราก็เดินออกไป เพื่อนก็แซวกันใหญ่ (คือมันดีอ่ะตอนนั้น) พอเดินไปจนถึงหน้าห้องน้ำ ก็มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ คือห้องน้ำ ญ กับ ช มันติดกัน ผญ กลุ่มนั้นก็น่าจะเรียนคอมพิวเตอร์ธุรกิจแหละ ผญ กลุ่มนั้นก็เลยทักกิตติ์ กิตติ์ก็คุยด้วยนะ แต่ก็ทั้งคุยทั้งเหมือนไม่กล้าคุย เพราะทั้งคุยทั้งหันมามองเรา เราก็ทำหน้าบึ้งใส่ เขาก็เลยรีบเดินเข้าห้องน้ำ และสักพักก็ออกมา เขาก็ชวนเรากลับไปนั่งที่เดิม เขาก็กลับไปนั่งกับสาขาเขา เเล้วเขาก็ชวนเราไปนั่งด้วย แต่เราก็ยังอายๆอยู่เลยไม่ไป จนเวลาล่วงเลยไปนานพอควร เราก็ได้ทำนู้นนี่นั้นด้วยกันหลายๆอย่าง จนใจของฉันยกให้เขาไปหมดแล้ว คือมันมากกว่ารักเเละเกินกว่าคำว่าผูกพันธ์ไปแล้วอ่ะ (ที่จริงเรามีเรื่องราวดีๆร่วมกันเยอะนะ เเค่ไม่อยากเล่าเดี๋ยวจะยาว) จนมาถึงทุกวันนี้ เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน จากที่เคยทักทุกวัน เขาก็เริ่มห่างออกไป ไม่ค่อยทักเรามา ถ้าเราไม่ทักไปก็ก็จะไม่ได้คุยกับเขาเลย บางทีทักไปเขาก็ไม่อ่านหรืออ่านช้าแบบทักวันนี้อ่านพรุ่งนี้ บางทีทักไปเขาก็อ่านเเล้วไม่ตอบบ้าง แต่เราก็ยังทักไปทุกวันเหมือนเดิม เพราะบอกเลยว่าขาดเขาไม่ได้จริงๆ ไปเรียนก็แทบไม่จิตใจจะเรียนเลย บางทีคิดถึงเขามากจนเดินออกจากห้องเรียนมาเฉยๆ แบบไปร้องไห้ในห้องน้ำ บางคืนนอนอยู่ก็คิดถึงภาพที่เคยอยู่ด้วยกัน จนร้องไห้ออกมาแบบไม่อายเพื่อนร่วมห้องเลยด้วยซ้ำ แทบจะทุกคืนที่ต้องนอนร้องไห้กอดตุ๊กตาที่เขาเคยนอนกอด กอดตุ๊กตาที่เขาเคยหนุนนอน เราซื้อมาม่าคัพ กับขนมเลย์มาว่าจะให้เขาวันนั้นเขาบอกเก็บไว้ก่อน เอาไว้วันหน้าจนวันนี้ก็ยังไม่ได้ให้ เเต่เราก็ยังเก็บไว้ในตู้เหมือนเดิม ไม่เอาออกมา เก็บไว้ให้เขา (เพราะปกติเราซื้อให้เขาเกือบทุกวัน) เพราะดึกเขา เขาจะชอบแบบหิวข้าวจังอะไรแบบเนี้ย ซื้อหนมมากินหน่อยอะไรอย่าเงี้ย (สำหรับเราไม่เรียกว่าเปอ่ะ เราเรียกว่าเราอยากให้เขา) เวลาที่กิตติ์ด่าเราอ่ะเราโคตรมีความสุขเลยเป็นอะไรไม่รู้ เขาจะชอบด่าเราว่า () ชอบบอกให้เราร้องเพลงให้ฟัง แต่เราก็ไม่เคยร้องให้เขาฟังหรอก (อายเสียงเว้ย) บางวันเขาก็ร้องให้เราฟังเราก็ยิ้มไปตามเขา (ร้องเพราะละสิ่ เขาจะชอบพูดแบบนี้กับเรา) หรือบางทีเราเพลงตามปะสาเราแหละ แบบไม่ได้ตั้งใจร้องให้เขาฟังนะ เขาได้ยินเขาก็ชอบถามเราว่าเป็ดร้องเพลงได้ด้วยหรอ (เพราะชอบใส่ชุดนอนเป็ด) เราก็จะยิ้มแบบเขินๆ *** ลืมเล่าวันแรกที่เขามานอนกับเราให้ฟัง คือมันเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากในชีวิตเลย ตื่นเช้ามา เพื่อนร่วมห้องของเราเขาก็ไปเรียนกัน เราไม่ไป 555555 เราก็ตื่นก่อนเขานะ เราก็เลยกวนเขาให้เขาตื่น เขาก็บอกเราไปเปิดเพลงฟังหน่อย เขาจะรุ้ว่าเราชอบเปิดเพลงฟัง เราเปิดเสร็จเราก็ไปแปรงฟัน แล้วกลับมานอนที่เดิม เราก็นอนกอดเขา แล้วเขาก็กอดเรา เขาหอมแก้มฉัน เขาจูบปากฉัน ก็ทำอะไรทะลึ่งๆกันไป (ไม่ขอพูดนะ) ฉันชอบที่สุดคือเขาจะให้เราจุ๊บเขาคืน เขาก็ทำแบบหันแก้มมาหาเราแล้วก็เอานิ้วชี้แก้มซ้ายให้เราหอม เเล้วก็ชี้แก้มขวาให้เราหอม ชี้ตรงปากให้เราจูบ พอจูบเเล้วน้ำลายเขาติดเราเขาก็รีบเช็ดออก (คือเขาจะพูด แบบเช็ดออกๆ เหม็นๆ ) คือเขากลัวเราเหม็นเพราะเขายังไม่แปรงฟัน (โคตรน่ารัก โคตรมีควมาสุข) ต่อให้ไม่แปรงฟันกูก็ไม่รังเกียจหรอก กูรัก *** ทุกวันนี้เราห่างเหินกันมาก เราไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนก่อน ส่วนเขาก็ย้ายไปอยู่หอนอก ฉันก็เลยไม่ค่อยได้เห็นหน้าเขา เขาก็ไม่ค่อยได้มานอนกับฉันเหมือนกัน แต่เจอหน้ากันก็ยังยิ้มให้กันอยู่ แต่ฉันเป็นคนขี้อายบอกเลย เจอหน้ากันฉันไม่กล้าทักกล้าถามอะไรเขาเลย ฉันคิดเลยตอนนี้ว่า ไม่วันไหนก็วันหนึ่งจากคนที่เคยผูกพันธ์กันก็จะกลายเป็นเพียงคนรู้จัก ฉันอยากลืมอยากห่างกับเขามาก แต่ฉันทำไม่ได้เลย เพราะฉันรักเขารักจนหมดหัวใจจริงๆ คิดถึงเขาตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไร ไปที่ไหนก็คิดถึงตลอด เวลากิตติ์มีเรื่องไม่สบายใจฉันบอกเลยฉันคิดถึงเขาแบบเป็นห่วงเขาจนบางครั้งคิดจนร้องไห้ เขาบอกกับฉันว่าเขาเหนื่อย เขาไม่อยากเรียนต่อแล้ว เราก็คอยเป็นกำลังใจให้เขาตลอด เคียงข้างตลอด เราไม่อยากให้เขาเสียเวลาที่ได้เรียนมาเเล้วทิ้งไป (ในใจก็ไม่อยากให้เขาออกเพราะกลัวจะไม่ได้เจอเขาอีก) ที่จริงก็ไม่ใช่ไม่มีใครเข้าหาเรานะ ก็มีมาบ้าง แต่บอกเลยว่าตอนนี้เราไม่สนใจใครทั้งนั้น เรารักกิตติ์คนเดียว อะไรที่เราให้กิตติ์ได้เราให้หมดอ่ะ (ที่เราเล่ามายังไม่เท่าไหร่นะ ที่จริงความสัมพันธ์ลึกซึ้งกว่านี้มาก) มีวิธีไหนที่จะทำให้ลืมได้มั้ย (เรารู้เลยว่า ยังไงเขาก็ไม่มีเลือกเรา) และตอนนี้เขาก็มีคนที่เขาชอบแล้วอ่ะ เขาเพ้อถึงคนนั้นบ่อยมาก ทุกครั้งที่เขาเพ้อถึงคนนั้น เราจะต้องนั่งร้องไห้ตลอดเลย (ความรักความผูกพันธื มันไม่มีใครลืมได้ง่ายๆหรอกนะ) (รักเตี้ยนะ) ถ้าเลือกได้ก็จะเลือกให้เธออยู่ ถ้าขอได้ก็จะขอไม่ห้เธอไป