ขอบคุณที่อยู่ข้างกันมาตั้งแต่มัธยม
มัธยมต้น เธอเป็นเพื่อนผู้ชายในห้องที่สุภาพ
และชอบทำอะไรตลกๆ
หน้าตาก็ธรรมดา
เธอเป็นรักแรกของเรา เราปลื้มในตัวเธอ
แต่ตอนนั้นเธอบอกว่าไม่ได้ชอบเรา
แต่ก็ยังคอยทำดีกับเราตลอด
จนเวลาผ่านไป มัธยมปลาย เราก็ค่อยๆยอมแพ้ และถอยห่าง
เรามีแฟน แต่เธอกลับกลายเป็นฝ่ายมาบอกชอบเรา ทั้งที่ในตอนนั้นเราก็เป็นเพื่อนสนิทกัน
ความรู้สึกตอนนั้นสำหรับเราเหมือนว่ามันสายไป คิดกับตัวเองว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนเป็นความรักและห่วงในแบบเพื่อน
เรายังเป็นเรา ที่คบคนนั้น อกหักจากคนนี้ ก็มีเธอคอยปลอบ คอยห่วง
เธอกลายเป็นฝ่ายคอยดู คอยตาม คอยช่วยเหลือเราแทน
น่าผิดหวังแท้ ที่ความรักของเราเหมือนคู่ขนานที่ไม่ตรงกัน
ขึ้นมหาวิทยาลัย
เราเองเริ่มทำอะไรแย่ๆมากขึ้นเรื่อยๆ อาจเพราะความเห็นแก่ตัว ที่ไม่เอาแต่ก็ไม่ให้ใคร
เพราะเรารู้ว่าใครได้ใจของเธอไปจะเป็นคนที่โชคดี เธอรักเดียวใจเดียวทุ่มเท และเป็นคนที่ดีจริงๆ
แต่อย่างว่า ..
เรากลับรู้สึกได้ใจ คิดว่าเธอคงไม่ไปไหน
เธอก็ยังคงเดิม เป็นคนที่พึ่งพาได้เรื่อยมา และเราก็ยังมีแฟน
ทุกครั้งที่ผิดหวังจากคนอื่นๆ สิ่งที่เราทำคือ การไปหาเธอ ไประบาย
เล่าทุกเรื่องให้ฟัง เห็นเธอเป็นเหมือนของตายและด้วยความผูกพันที่มีมานาน
เรามีอะไรกัน เธอไม่ได้อยากทำ เราเป็นคนเริ่มเอง
ครั้งแรกของเธอ และเป็นครั้งเดียว สำหรับเราสองคน
หลังจากวันนั้น เราก็ยังเป็นเรา สนุกสนานกับการคบคนใหม่ๆเรื่อยไป
ผิดหวังก็กลับมา หายดีก็หายไป ปล่อยให้เธออดทนอยู่กับเรา
ด้วยคำขอของเรา ที่ขอให้เธอไม่ไปไหน ขอให้เราหันกลับมาเมื่อไม่มีใครจะยังเห็นเธอ
เวลาเดินเร็ว และไม่เคยคอยใคร
คนสองคน กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก
ความสัมพันธ์ที่คนเห็นแก่ตัวคนนึง เป็นคนตั้งมันขึ้นมา
เข้าสู่วัยทำงาน
เรายังคงมีกันเรื่อยมา..
ทั้งๆที่เราก็ยังมีแฟนและทิ้งขว้างๆเธอแบบเดิม
หรือไม่ก็เป็นเราที่คิดไปเองว่าเราจะยังมีกันเรื่อยไป
จนวันนี้มาถึง วันที่เราได้มาเจอกัน
เธอได้บอกเราว่า อยากเริ่มต้นใหม่ เธอขอเราไปเริ่มต้นใหม่
เราเองก็รับรู้ มันอาจจะถึงเวลาที่เราจะเลิกขอ เลิกรั้ง ใครสักคนเพียงเพราะความสุขของตัวเอง
มันทำให้เราได้มีเวลาทบทวน ..
ใครกันที่เราคิดถึงเวลาไม่มีใคร
ใครกันที่เราคิดถึงเวลาเจ็บป่วย
ใครกันที่เราคิดถึงเวลาต้องการความช่วยเหลือ
ใครกันที่เราขาดไม่ได้
ใครกันที่คอยอยู่ข้างๆเราเสมอมา
แต่มีสิ่งนึงจากวันนั้น ที่ไม่เคยได้บอก รักนะ รักมาเสมอ
เพียงแค่เราคงไม่รู้ใจตัวเอง เพราะเห็นว่าเธอไม่มีวันไปไหน
เดี๋ยวไม่มีใครค่อยกลับมาหา เธอต้องยังรอแน่ๆ
แต่มันเป็นความรักที่เห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง
เหมือนวันนี้มันสายไปแล้ว
ขอบคุณและขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
ขอให้มีความสุขกับคนที่รัก
มีความสุขกับการเริ่มต้นใหม่ ..
มีความสุขมากๆนะ
เธอหายไปพร้อมบอกฉันให้เรียนรู้ อยู่กับความเป็นจริง?..
มัธยมต้น เธอเป็นเพื่อนผู้ชายในห้องที่สุภาพ
และชอบทำอะไรตลกๆ
หน้าตาก็ธรรมดา
เธอเป็นรักแรกของเรา เราปลื้มในตัวเธอ
แต่ตอนนั้นเธอบอกว่าไม่ได้ชอบเรา
แต่ก็ยังคอยทำดีกับเราตลอด
จนเวลาผ่านไป มัธยมปลาย เราก็ค่อยๆยอมแพ้ และถอยห่าง
เรามีแฟน แต่เธอกลับกลายเป็นฝ่ายมาบอกชอบเรา ทั้งที่ในตอนนั้นเราก็เป็นเพื่อนสนิทกัน
ความรู้สึกตอนนั้นสำหรับเราเหมือนว่ามันสายไป คิดกับตัวเองว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนเป็นความรักและห่วงในแบบเพื่อน
เรายังเป็นเรา ที่คบคนนั้น อกหักจากคนนี้ ก็มีเธอคอยปลอบ คอยห่วง
เธอกลายเป็นฝ่ายคอยดู คอยตาม คอยช่วยเหลือเราแทน
น่าผิดหวังแท้ ที่ความรักของเราเหมือนคู่ขนานที่ไม่ตรงกัน
ขึ้นมหาวิทยาลัย
เราเองเริ่มทำอะไรแย่ๆมากขึ้นเรื่อยๆ อาจเพราะความเห็นแก่ตัว ที่ไม่เอาแต่ก็ไม่ให้ใคร
เพราะเรารู้ว่าใครได้ใจของเธอไปจะเป็นคนที่โชคดี เธอรักเดียวใจเดียวทุ่มเท และเป็นคนที่ดีจริงๆ
แต่อย่างว่า ..
เรากลับรู้สึกได้ใจ คิดว่าเธอคงไม่ไปไหน
เธอก็ยังคงเดิม เป็นคนที่พึ่งพาได้เรื่อยมา และเราก็ยังมีแฟน
ทุกครั้งที่ผิดหวังจากคนอื่นๆ สิ่งที่เราทำคือ การไปหาเธอ ไประบาย
เล่าทุกเรื่องให้ฟัง เห็นเธอเป็นเหมือนของตายและด้วยความผูกพันที่มีมานาน
เรามีอะไรกัน เธอไม่ได้อยากทำ เราเป็นคนเริ่มเอง
ครั้งแรกของเธอ และเป็นครั้งเดียว สำหรับเราสองคน
หลังจากวันนั้น เราก็ยังเป็นเรา สนุกสนานกับการคบคนใหม่ๆเรื่อยไป
ผิดหวังก็กลับมา หายดีก็หายไป ปล่อยให้เธออดทนอยู่กับเรา
ด้วยคำขอของเรา ที่ขอให้เธอไม่ไปไหน ขอให้เราหันกลับมาเมื่อไม่มีใครจะยังเห็นเธอ
เวลาเดินเร็ว และไม่เคยคอยใคร
คนสองคน กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก
ความสัมพันธ์ที่คนเห็นแก่ตัวคนนึง เป็นคนตั้งมันขึ้นมา
เข้าสู่วัยทำงาน
เรายังคงมีกันเรื่อยมา..
ทั้งๆที่เราก็ยังมีแฟนและทิ้งขว้างๆเธอแบบเดิม
หรือไม่ก็เป็นเราที่คิดไปเองว่าเราจะยังมีกันเรื่อยไป
จนวันนี้มาถึง วันที่เราได้มาเจอกัน
เธอได้บอกเราว่า อยากเริ่มต้นใหม่ เธอขอเราไปเริ่มต้นใหม่
เราเองก็รับรู้ มันอาจจะถึงเวลาที่เราจะเลิกขอ เลิกรั้ง ใครสักคนเพียงเพราะความสุขของตัวเอง
มันทำให้เราได้มีเวลาทบทวน ..
ใครกันที่เราคิดถึงเวลาไม่มีใคร
ใครกันที่เราคิดถึงเวลาเจ็บป่วย
ใครกันที่เราคิดถึงเวลาต้องการความช่วยเหลือ
ใครกันที่เราขาดไม่ได้
ใครกันที่คอยอยู่ข้างๆเราเสมอมา
แต่มีสิ่งนึงจากวันนั้น ที่ไม่เคยได้บอก รักนะ รักมาเสมอ
เพียงแค่เราคงไม่รู้ใจตัวเอง เพราะเห็นว่าเธอไม่มีวันไปไหน
เดี๋ยวไม่มีใครค่อยกลับมาหา เธอต้องยังรอแน่ๆ
แต่มันเป็นความรักที่เห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง
เหมือนวันนี้มันสายไปแล้ว
ขอบคุณและขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
ขอให้มีความสุขกับคนที่รัก
มีความสุขกับการเริ่มต้นใหม่ ..
มีความสุขมากๆนะ