เราไม่รู้จะไประบายที่ไหน เราเหนื่อยเราท้อเหลือเกิน เราขอพื้นที่ตรงนี้เพื่อช่วยให้เราได้ระบายถึงความทุกข์และท้อใจหน่อยนะ เรื่องเดิมๆ ปัญหาโลกแตกที่ใครๆก็คงเคยเจอและสัมผัส เรื่องหัวใจ เรื่องความรักของคนสองคนที่มันไม่เท่ากัน เราก็ยังวนเวียนอยู่ในวัฏจักรอันนี้อยู่ ซึ่งก็หลีกหนีมันไม่พ้นซะที ขอเข้าเรื่องเลยละกันนะ เราเป็นทอม มีแฟนเป็นผู้หญิง คบกันได้มาสองปีกว่าๆเกือบสามปีแล้ว ช่วงแรกๆหรือช่วงโปรโมชั่นมันดีไปหมดทุกสิ่ง อันนี้มันคือเรื่องจริงของทุกๆคู่แน่นอน ชี้นกเป็นนกชี้ไม้ก็ยังเป็นไม้ โทรหากันวันละเกือบร้อยสาย คุยไลน์กันแทบไม่ต้องทำงาน ก่อนนอนก็วีดีโอคอลหากันจนหลับคาโทรศัพท์ไปข้างหนึ่ง พอเริ่มหมดโปรโมชั่น ทุกๆอย่างเริ่มเปลี่ยนไป มันจะมีฝ่ายหนึ่งเสมอที่เริ่มเปลี่ยนไปก่อนเสมอ ซึ่งเป็นเขา จนเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นเพราะยังปรับและจูนกันไม่ได้ แล้วความเบื่อก็เข้ามาแทนที่ เริ่มประชด เริ่มหาคนคุยใหม่ ซึ่งคนที่ทำคือเขา แล้วเขาก็แอบไปคุยกะเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมต้น คุยกันไปมาได้ครึ่งเดือน ซึ่งทั้งผู้ชายที่คุยด้วยก็รู้ว่าแฟนเรากำลังคบเราอยู่ไม่ได้โสด แต่ฝ่ายชายนะโสด แต่หมาหยอกไก่ไง หยอกกันไปมา แฟนเราเขาก็เล่นด้วย คุยกันในอินบ็อคได้แค่สองอาทิตย์ก็นัดพบกัน แล้วก็ลงเอยด้วยการมีอะไรกัน ซึ่งเราเองก็ไม่ได้ระแคะระคายอะไรเลย ไม่เคยรับรู้หรือรู้เรื่องอะไรเลย เขายังคงคุยไลน์กับเรา มาหาเราปกติทุกอย่าง เพียงแต่ช่วงเวลาที่มาหาเราเขาจะบอว่าขอกลับบ้าน ช่วงกลางวันคือเรากับแฟนเราวันหยุดไม่ตรงกัน เขาจะได้หยุดงานวันธรรมดา ส่วนเราจะได้หยุดงานวันเสาร์อาทิตย์ เพราะฉะนั้นเวลาแฟนเราหยุดเขาจะมาหาเราที่บ้านแต่จะเลยไปหาพ่อแม่เขาที่กรุงเทพก่อน แล้วช่วงเย็นๆก็นั่งรถกลับมานอนที่บ้านเราเป็นแบบนี้เสมอ ซึ่งเราไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วเขาแอบนั่งรถไปหาไอ้ผู้ชายคนนั้นเพราะมันเป็นทางผ่านที่จะไปหาพ่อแม่เขาได้ไง เราไม่เคยเอะใจเลยแม้แต่น้อย แฟนเราแอบไปมาหาสู่กะผู้ชายคนนี้อยู่ประมาณเดือนกว่าๆเกือบสองเดือน แต่เหมือนว่าแฟนเราจะมีต่อมสำนึกผิดทำงานขึ้นมา เลยคิดจะตีจากผู้ชายคนนี้ เพราะสงสารเราไม่อยากทำร้ายเรา แต่ผู้ชายคนนี้มันไม่ยอมปล่อย มันเลยพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะรั้งแฟนเราไว้ มันเลยแอดเฟรนเราแล้วตั้งโปรไฟล์รูปที่มันถ่ายคู่กับแฟนเราแอดเรามา เราเห็นตอนแรกก็ยังไม่รู้สึกอะไร เพราะความโง่และไว้ใจ เลยตัดสินใจรับเพื่อน พอเข้าไปดูในเฟสไอ้ผู้ชายคนนี้ถึงได้รู้ว่ามันเอารูปที่ถ่ายคู่กะแฟนเราหลายๆรูปมาทำเป็นวีดีโอ แล้วโพสบอกว่ามีความสุขกับการได้เป็นชู้ เราได้เห็นแทบช็อค ล้มทั้งยืน เลยรีบโทรกลับไปหาแฟนเรา แต่แฟนเราก็ยังคงปฏิเสธว่าไม่มีอะไรแค่เพื่อนกัน นัดไปกินข้าวกันเฉยๆเลยถ่ายรูปคู่กัน ด้วยความที่เรารักแฟนเรามาก ไว้ใจทุกๆอย่าง เราก็ยังคงเชื่อในคำโกหกเขา โดยไม่เอะใจเลย (เหมือนควายดีๆเลยเนอะ) จนมันได้เปลี่ยนรูปโปรไฟล์อีกรูปเป็นถ่ายคู่กันแก้มแนบแก้ม เราก็เห็นอีก คราวนี้เลยตัดสินใจถามแฟนเรา สุดท้ายแฟนเราก็ยอมรับว่าเคยมีอะไรกับผู้ชายคนนี้ครั้งนึง แต่มันจบไปแล้ว แฟนเราเขาขอโทษเรา ร้องไห้ให้เราให้โอกาสเขา เราเองด้วยความที่รักเขามากไง เลยให้อภัยง่ายๆ ไม่ได้โกรธหรือเกลียดเลย เรากลับโทษตัวเราเองด้วยซ้ำไปว่าเป็นเพราะเรางี่เง่าเอาแต่ใจเองเลยทำให้เขาเบื่อ เลยประชดเรา เราพยายามปรับปรุงตัวทุกๆอย่าง เราพยายามทำดีกับเขาทุกๆอย่าง ทั้งซักผ้าให้ ซักรองเท้า ดูแลเขาทุกๆอย่าง อยากได้อะไร เราก็พยายามหามาให้เขาทุกๆอย่างแบ่งเงินให้เขาใช้ เขาขับรถเรากลัวสายตาเขาเสียเราก็ซื้อแว่นตากันแดดแบบดีๆราคาแพงๆให้ใส่ เราเห็นเขาทำงานยืนทั้งวันถ้าได้ใส่รองเท้าดีๆเขาคงไม่ค่อยปวดขา เราก็ไปหาซื้อมาให้เขา เวลาไปไหนด้วยกันเราก็จะเป็นคนซื้อนู่นี่นั่นให้ตลอด เอาใจสาระพัด เวลาไปกินอะไรเราก็จะเป็นคนจ่ายตังค์ตลอด เขาแทบจะไม่ต้องควักอะไรเลย อยากได้เสื้อผ้าเราก็ช่วยตลอด บางทีก็สามสี่ร้อย เราก็ให้เขาตลอดทุกๆอย่าง แฟนเราเป็นคนขี้รำคาญหงุดหงิดเอาแต่ใจ เราก็พยายามเอาใจเขาทุกๆอย่าง แต่เขาชอบพูดชอบทำร้ายความรู้สึกเราตลอด ไม่ค่อยแคร์เรา อย่างครั้งล่าสุดเขาโกหกเราว่าปวดหลังจะกินยานอน เราเป็นห่วงก็โทรหาเขาก็ไม่รับ เราเป็นห่วง เราเลยให้น้องที่อยู่ไกล้ๆที่พักแฟนเราไปดูที่ห้อง คือสรุปเขาไม่อยู่ห้อง แอบหนีไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน แต่โกหกเรา พอเราจับได้ถามเหตุผล เขากลับตอบมาว่ามันเป็นสิทธิ์ส่วนตัวของเขา จะไปไหนก็ได้ เราก็บอกเขาว่าไปได้แต่ทำไมต้องโกหกกัน เขากลับพูดว่าไม่มีเหตุผลอะไร จะทำไมหล่ะ แฟนเราเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นหลัก ไม่เคยแคร์ความรู้สึกเราเลย อยากจะพูดอะไรก็พูดอยากจะทำอะไรเขาก็ทำ พอเราโทรหาก็หาว่าเราโทรจิก ระแวง ไม่ไว้ใจเขาแบบนี้ทุกๆครั้ง ทุกวันนี้เราไม่เคยเป็นคนโทรหาแฟนเราก่อนเลย มีแต่รอให้เขาโทรมา เพราะเรากลัวว่าเขาจะหงุดหงิด กลัวว่าเขาจะหาว่าเราโทรจิกเขา กลัวว่าเขาจะหาว่าเราไม่ไว้ใจเขา บางทีเราก็แค่รู้สึกคิดถึงเขาอยากคุยกับเขา เหมือนเมื่อก่อน เราผิดมากเลยหรอที่เราเป็นแบบนี้  เวลาทะเลาะกันเขาจะชอบผลักเรา ทำร้ายเราตลอด เราก็ไม่เคยโกรธเขาเลย แต่ตอนนี้เราเริ่มเหนื่อยแล้ว เหมือนทุกๆสิ่งที่เราทำให้เขามันไม่ได้มีค่าอะไรกับเขาเลย บางทีเราก็คิดอยากจะแก้แค้นเขา อยากจะลองนอกใจเขาบ้าง แต่เรากลับทำไม่ได้เอง เราไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วเราเหนื่อยเหลือเกิน เราควรปล่อยเขาไป เราควรตัดใจจากเขาซะทีใช่ไหม เราเหนื่อย เหนื่อยและท้อเหลือเกิน ทุกวันนี้เราได้แต่คิดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่เราคงเคยทำกับเขาไว้ในชาติก่อน ชาตินี้เราเลยต้องมาชดใช้กรรมกับเขาแบบนี้ เราก็ได้แต่คิดว่าวันนึงเราคงจะใช้เวรใช้กรรมกับเขาหมดซะที เราเหนื่อยเหลือเกิน