ตามหัวข้อเลยครับ จขกท.เป็นลูกคนกลางครับ เป็นคนที่รู้สึกทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่เคยได้ดีเท่าพี่คนโตหรือน้องคนเล็กเลย เวลาให้เลือกอะไรก็จะเป็นคนสุดท้ายที่ได้เลือก แต่พอเป็นงานให้ทำกลับเป็นที่โดนใช้ตลอด รู้สึกได้อะไรไม่เคยเท่าพี่เลยแม้แต่ความรักหรือต่างๆนานา จนเคยคิดว่าเราเกิดมาทำไมด้วยซ้ำ เคยร้องไห้กับเรื่องนี้หลายครั้งแล้วครับ มันเป็นความรู้สึกที่พี่คนโตหรือน้องคนเล็กไม่มีทางรู้สึกได้ เหนื่อยนะครับที่ต้องรู้สึกแบบนี้เพราะจขกท.เป็นคนไม่ค่อยพูด เวลารวมญาติก็ชอบอยู่คนเดียว เป็นคนที่เวลาใช่เงินคิดแล้วคิดอีกบางอันก็ไม่อยากใช้เงินพ่อแม่สงสารพ่อแม่เลยเวลาอยากได้อะไรก็ไม่ขอ จะขอก็ต่อเมื่อมันจำเป็นจริงๆแต่กลับกันพี่กับน้องอยากได้อะไรขอๆๆไปหมดเราเลยคิดว่าเราเป็นคนดีไปรึป่าวทำไมเขาทำได้เราทำไม่ได้ ผมเป็นแบบนี้บ่อยจนหลายคนคิดว่าผมดูโง่

ปล.ขออภัยที่ดราม่าครับ แค่อยากระบายเฉยๆ