จขกท.เป็นคนเพื่อนน้อยมาก มีเพื่อนอยู่2กลุ่มเล็ก คือเพื่อนมอต้นกับตอนมหาลัย เพื่อนมอปลายไม่มีเพราะเคยโดนบูลี่ ตัดไปนานแล้ว และตอนนี้จขกท.กำลังตัดกลุ่มเพื่อนมอต้นที่คบกันมา 13 ปี ผ่านมาเดือนกว่าแล้วที่ไม่ได้คุยกัน
-เพื่อนกลุ่มมอต้น(4คนรวมจขกท.)คบมานานสุด มันมีอะไรหลายอย่างที่ทั้งดีและไม่ดี สะสมมาตลอด จนกระทั่งจขกท.รู้สึกว่าไม่โอสุดๆก็ตอนเมื่อช่วงกันยาปีที่แล้ว จขกท.หมอนรองกระดูกเข่าฉีก เจ็บเข่า พอเดินได้บ้าง แต่พยายามเลี่ยง ทีนี้มีเหตุที่ต้องไปวันเกิดเพื่อนมอต้นที่ร้านเหล้า ซึ่งจขกท.ไม่ชอบไปร้านเหล้าอยู่แล้ว เพื่อนทุกคนรู้ แต่จขกท.ก็ไปเพราะเป็นวันเกิดเพื่อน
-แต่สิ่งที่จขกท.เจอคือเพื่อนที่เป็นเจ้าของวันเกิดพาเพื่อนที่จขกท.ไม่รู้จักมา11คน ซึ่งเพื่อนอีก3คนของจขกท.รู้จัก เพราะพวกเขาเล่นเกมออนไลน์ด้วยกัน ซึ่งพอไปถึง อีก3คนก็นั่งคุยกับเพื่อนๆในกลุ่ม11คนไป ส่วนจขกท.นั่งกร่อยเพราะไม่สนิทกับคนอื่น ไม่รู้จักคน แล้วเวลาเพื่อน3คนคุยกัน พวกนั้นก็รู้เรื่องกันอยู่3คน เพราะเวลาเล่นเกมต้องแบบเปิดไมค์คุย บางทีท้อปปิคที่คุยจขกท.ไม่เคยได้ยิน
-ยกตัวอย่างเช่น เพื่อน1จู่ๆก็โพล่งขึ้นมาว่า เออ คุยกะน้องคนนั้นละนะ ละเพื่อน2,3 เข้าใจว่าหมายถึงใคร แต่จขกท.ไม่รู้ และพวกเขาก็ไม่คิดอธิบาย จนจขกท.ต้องถามว่าอะไร หลายเรื่องมากที่เป็นงี้ ตอนนั้นจขกท.รู้สึก uncomfortable มาก
-มาเรื่อง2เกิดหลังจากเรื่องแรกไม่นาน เพื่อนอกหัก คุยกันในกลุ่มว่าจะไปหาละนอนค้างด้วย (เพื่อน2คนในกลุ่มเป็นเมทกัน คนที่อกหักก็อยู่ในนี้) แล้วจขกท.อยู่แถวสมุทรปราการ เพื่อนเป็นเมทอยู่เกือบคูคต ส่วนอีกคนอยู่พญาไท คือจขกท.ต้องไปไกลมาก ละจขกท.เจ็บเข่าก็เลยบอกไม่ไป เพื่อนก็แบบเออทำไมไม่มา เพื่อนอกหักนะ มาดูหน่อยอะไรอย่างนี้ จขกท.ก็แบบเออไป ถ่อนั่งต่อรถไปขึ้นบีที ยืนกว่าจะถึง3ชมได้ ก็นอนค้างห้องพวกเขา
-แต่ฟีลที่มีต่อเพื่อนกลุ่มนี้คือแบบชัดเจนว่าเออมันไม่fit in แล้วจริงๆ ท้อปปิคต่างๆที่เคยมีร่วมกัน จขกท.เข้าไม่ถึง ต้องคอยถามว่าคุยอะไรกัน เหมือนคนนอก ซึ่งจขกท.ก็บอกไปว่าไม่ชอบนะแบบนี้ แต่พวกเขาก็บอก แหมทำเป็นจริงจัง
-จขกท.ก็มานั่งคิด เออ เหมือนสิ่งที่เราให้เขาไม่เท่าสิ่งที่เขาให้เรา เข่าเจ็บนี่ก็ถ่อไป เวลาเพื่อนนัดอะไรก็นัดที่มันใกล้กัน แต่มันไกลจขกท. คือไม่มีตรงกลางอะ ชั้นก็ถ่อไป
-ละจขกท.เป็นคนเข้ารพบ่อย ผ่าตัดเนื้องอกหลายครั้ง ตรวจเจอเนื้องอกแบบกึ่งมะเร็ง2ครั้ง ดมยาส่องกล้องตรวจอีกนับไม่ถ้วน ซึ่งเพื่อนกลุ่มนี้ไม่เคยแสดงน้ำใจอย่างเออ ทักมาว่าเป็นไงบ้างเลย เวลาลงสตอรี่ หรือแบบไปเยี่ยมไหม ไปเฝ้าไหม เพราะจขกท.นอนรพคนเดียวตลอด ไม่มีคนเฝ้า (ซึ่งก็อยู่ได้ ไม่ได้จะมาให้นอนหรอกเพราะมันไกลกัน เกรงใจ แต่แบบคนคบกันมาเป็นสิบปีเนอะ) แสดงน้ำใจครั้งเดียวตอนจขกท.หายไปไม่ตอบไลน์เป็นเดือนเมื่อปลายปีก่อน ตอนตรวจเจอเซลมะเร็งในหลอดอาหาร ตอนนั้นถึงค่อยทักมาว่าเป็นไงบ้าง
อดีตตอนเพื่อนอกหักก่อนหน้านู้นน จขกท.ก็ถ่อไปนั่งรถข้ามจังหวัดไปนอนกับพวกเขาเป็นอาทิตย์ คนไหนอกหักไปนอนเป็นเพื่อนหมด แต่กับเรื่องจขกท. พวกเขาไม่สนแทบตลอด จริงๆมีอีกหลายเรื่อง แต่จขกท.ขอเล่าเท่านี้ ยิ่งเปรียบเทียบกับเพื่อนมหาลัย คือเพื่อนที่คบกันน้อยปีกว่า ยังดีกว่า ตอนนี้จขกท.จะได้ผ่าตัดเข่า พอบอกเพื่อนมหาลัย (กลุ่มนี้จะคุยกันในกลุ่มตลอด วันละสองสามประโยคก็คุย) เพื่อนถามเลยว่าวันไหน ให้ไปนอนด้วยไหม คือซึ้งใจอะ
จขกท.ก็อายุเยอะละ เลยคิดได้ว่าตัดคนจากชีวิตมันง่ายนิดเดียวเองจริงๆ อยากเล่า+ระบายเฉยๆค่ะ
ปล.จขกท.ใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด ไปไหนมาไหนคนเดียว ไปผ่าตัดแอดมิดคนเดียว ไปตปท.คนเดียว ผ่านมาหมดแล้ว แต่บางทีมันก็มีฟีลเหงาบ้าง เพราะเพื่อนมหาลัยทำงานยุ่ง เวลาไม่ตรงกัน อยู่ไกลกันด้วย แต่ก็จะพยายามปลงเยอะๆๆค่ะ
พอเราโตขึ้น เราจะสามารถตัดคนในชีวิตออกได้ง่ายขึ้นจริงๆ
-เพื่อนกลุ่มมอต้น(4คนรวมจขกท.)คบมานานสุด มันมีอะไรหลายอย่างที่ทั้งดีและไม่ดี สะสมมาตลอด จนกระทั่งจขกท.รู้สึกว่าไม่โอสุดๆก็ตอนเมื่อช่วงกันยาปีที่แล้ว จขกท.หมอนรองกระดูกเข่าฉีก เจ็บเข่า พอเดินได้บ้าง แต่พยายามเลี่ยง ทีนี้มีเหตุที่ต้องไปวันเกิดเพื่อนมอต้นที่ร้านเหล้า ซึ่งจขกท.ไม่ชอบไปร้านเหล้าอยู่แล้ว เพื่อนทุกคนรู้ แต่จขกท.ก็ไปเพราะเป็นวันเกิดเพื่อน
-แต่สิ่งที่จขกท.เจอคือเพื่อนที่เป็นเจ้าของวันเกิดพาเพื่อนที่จขกท.ไม่รู้จักมา11คน ซึ่งเพื่อนอีก3คนของจขกท.รู้จัก เพราะพวกเขาเล่นเกมออนไลน์ด้วยกัน ซึ่งพอไปถึง อีก3คนก็นั่งคุยกับเพื่อนๆในกลุ่ม11คนไป ส่วนจขกท.นั่งกร่อยเพราะไม่สนิทกับคนอื่น ไม่รู้จักคน แล้วเวลาเพื่อน3คนคุยกัน พวกนั้นก็รู้เรื่องกันอยู่3คน เพราะเวลาเล่นเกมต้องแบบเปิดไมค์คุย บางทีท้อปปิคที่คุยจขกท.ไม่เคยได้ยิน
-ยกตัวอย่างเช่น เพื่อน1จู่ๆก็โพล่งขึ้นมาว่า เออ คุยกะน้องคนนั้นละนะ ละเพื่อน2,3 เข้าใจว่าหมายถึงใคร แต่จขกท.ไม่รู้ และพวกเขาก็ไม่คิดอธิบาย จนจขกท.ต้องถามว่าอะไร หลายเรื่องมากที่เป็นงี้ ตอนนั้นจขกท.รู้สึก uncomfortable มาก
-มาเรื่อง2เกิดหลังจากเรื่องแรกไม่นาน เพื่อนอกหัก คุยกันในกลุ่มว่าจะไปหาละนอนค้างด้วย (เพื่อน2คนในกลุ่มเป็นเมทกัน คนที่อกหักก็อยู่ในนี้) แล้วจขกท.อยู่แถวสมุทรปราการ เพื่อนเป็นเมทอยู่เกือบคูคต ส่วนอีกคนอยู่พญาไท คือจขกท.ต้องไปไกลมาก ละจขกท.เจ็บเข่าก็เลยบอกไม่ไป เพื่อนก็แบบเออทำไมไม่มา เพื่อนอกหักนะ มาดูหน่อยอะไรอย่างนี้ จขกท.ก็แบบเออไป ถ่อนั่งต่อรถไปขึ้นบีที ยืนกว่าจะถึง3ชมได้ ก็นอนค้างห้องพวกเขา
-แต่ฟีลที่มีต่อเพื่อนกลุ่มนี้คือแบบชัดเจนว่าเออมันไม่fit in แล้วจริงๆ ท้อปปิคต่างๆที่เคยมีร่วมกัน จขกท.เข้าไม่ถึง ต้องคอยถามว่าคุยอะไรกัน เหมือนคนนอก ซึ่งจขกท.ก็บอกไปว่าไม่ชอบนะแบบนี้ แต่พวกเขาก็บอก แหมทำเป็นจริงจัง
-จขกท.ก็มานั่งคิด เออ เหมือนสิ่งที่เราให้เขาไม่เท่าสิ่งที่เขาให้เรา เข่าเจ็บนี่ก็ถ่อไป เวลาเพื่อนนัดอะไรก็นัดที่มันใกล้กัน แต่มันไกลจขกท. คือไม่มีตรงกลางอะ ชั้นก็ถ่อไป
-ละจขกท.เป็นคนเข้ารพบ่อย ผ่าตัดเนื้องอกหลายครั้ง ตรวจเจอเนื้องอกแบบกึ่งมะเร็ง2ครั้ง ดมยาส่องกล้องตรวจอีกนับไม่ถ้วน ซึ่งเพื่อนกลุ่มนี้ไม่เคยแสดงน้ำใจอย่างเออ ทักมาว่าเป็นไงบ้างเลย เวลาลงสตอรี่ หรือแบบไปเยี่ยมไหม ไปเฝ้าไหม เพราะจขกท.นอนรพคนเดียวตลอด ไม่มีคนเฝ้า (ซึ่งก็อยู่ได้ ไม่ได้จะมาให้นอนหรอกเพราะมันไกลกัน เกรงใจ แต่แบบคนคบกันมาเป็นสิบปีเนอะ) แสดงน้ำใจครั้งเดียวตอนจขกท.หายไปไม่ตอบไลน์เป็นเดือนเมื่อปลายปีก่อน ตอนตรวจเจอเซลมะเร็งในหลอดอาหาร ตอนนั้นถึงค่อยทักมาว่าเป็นไงบ้าง
อดีตตอนเพื่อนอกหักก่อนหน้านู้นน จขกท.ก็ถ่อไปนั่งรถข้ามจังหวัดไปนอนกับพวกเขาเป็นอาทิตย์ คนไหนอกหักไปนอนเป็นเพื่อนหมด แต่กับเรื่องจขกท. พวกเขาไม่สนแทบตลอด จริงๆมีอีกหลายเรื่อง แต่จขกท.ขอเล่าเท่านี้ ยิ่งเปรียบเทียบกับเพื่อนมหาลัย คือเพื่อนที่คบกันน้อยปีกว่า ยังดีกว่า ตอนนี้จขกท.จะได้ผ่าตัดเข่า พอบอกเพื่อนมหาลัย (กลุ่มนี้จะคุยกันในกลุ่มตลอด วันละสองสามประโยคก็คุย) เพื่อนถามเลยว่าวันไหน ให้ไปนอนด้วยไหม คือซึ้งใจอะ
จขกท.ก็อายุเยอะละ เลยคิดได้ว่าตัดคนจากชีวิตมันง่ายนิดเดียวเองจริงๆ อยากเล่า+ระบายเฉยๆค่ะ
ปล.จขกท.ใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด ไปไหนมาไหนคนเดียว ไปผ่าตัดแอดมิดคนเดียว ไปตปท.คนเดียว ผ่านมาหมดแล้ว แต่บางทีมันก็มีฟีลเหงาบ้าง เพราะเพื่อนมหาลัยทำงานยุ่ง เวลาไม่ตรงกัน อยู่ไกลกันด้วย แต่ก็จะพยายามปลงเยอะๆๆค่ะ