เราทำธุรกิจเพื่อผลกำไร ใช่เหรอ?

ผมเปลี่ยนมุมมองเรียกหา “ คนปลายทาง "
ที่มาติดต่อซื้อสินค้าผม มาจ่ายเงินผม
จากคำว่าลูกค้า เป็นคำว่าเพื่อน
.
.
เปลี่ยนมุมมองเรียกหา " คนต้นทาง ”
ที่อยู่ในกระบวนการผลิตทั้งหมด
จากคำว่า ช่าง,หัวหน้าช่าง, เด็กฝึกงาน เป็นคำว่าเพื่อน
.
.
เปลี่ยนมุมมองเรียกหา “ คนกลางทาง “
ทั้ง Supplier, Sales ขายสินค้า
เรียกใหม่ว่าเพื่อน ด้วยเช่นกัน
.
.
เป็นเพื่อนที่ต้องอาศัยอยู่บนโลกใบเดียวกัน ประเทศเดียวกัน
ทุกคนต้องการความสุขเป็นสายพานในการดำเนินชีวิตร่วมกัน
แต่ธุรกิจต้องการกำไร, ต้นทุนสินค้าราคาถูก เป็นสายพานในการผลิต
.
.
หากคนปลายทาง คนต้นทาง คนกลางทาง มีวิธีใช้ชีวิตที่หรูหรา ฟุ่มเฟื่อย เกินจริง ต้นทุนที่อยู่ในสายพานการผลิตก็จะสูงเกินไป คุณภาพของสินค้า ที่จะส่งมอบให้กับลูกค้าก็จะลดลง เพื่อรักษาส่วนกำไรของธุรกิจเอาไว้
.
.
แต่หากเรามองลูกค้า เป็นเพื่อน เราย่อมส่งสินค้าคุณภาพที่ดีให้กับเพื่อน ในราคาที่ไม่แพงเกินไป และธุรกิจยังคงมีกำไร
ดังนั้น ทุกคนที่อยู่ในสายพานเดียวกัน จึงต้องช่วยกันดูแล
ต้นทุนการใช้ชีวิตของตนเอง เพื่อความสุขของเพื่อน
.
.
เมื่อเพื่อนมีความสุข
.
คนกลางทางก็มีความสุข
.
คนต้นทางก็มีความสุข
.
สินค้าก็มีความสุข
.
ธุรกิจก็มีความสุข
.
สังคมก็มีความสุข
.
ตัวเราเองก็มีความสุข
.
.
.
สุดท้าย โลกใบนี้ที่เราอยู่ร่วมกันก็มี “ ความสุข ”