สวัสดีค่ะ จขกท.กำลังมีปัญหากับอาการวิตกกังวล Anxiety Disorder จนมีอาการทรมานรู้สึกหายใจไม่ได้ปกติ รู้สึกจะเป็นลม รู้สึกจะตาย (อาการเหมือนโรคแพนิค) ซึ่งหลังจากถามตัวเองว่า กังวลอะไร?? ก็ได้คำตอบว่า "กลัวไม่ถูกรัก" ซึ่งหลายสิบปีก่อน จขกท.เคยมีอาการซึมเศร้าไปพบจิตแพทย์ที่ศิริราชมา แล้วหมอก็บอกว่า คุณคิดแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่อย่างนั้นคุณจะอยู่ในสังคมต่อไปไม่ได้เลย คุณจะไม่มีความสุขเลยเพราะเอาสุข-ทุกข์ตัวเองไปฝากไว้กับสีหน้าของคนอื่น..
ตอนนี้ ก็ไม่แน่ใจแล้วว่า ซึมเศร้าจนกังวล หรือกังวลจนซึมเศร้า แต่เอาเป็นว่ายังพอมีสติ รู้ว่าตัวเองมีปัญหาอะไร แต่หาทางแก้ไม่ออกค่ะ เข้าใจประเด็นที่ว่า "จะเอาความรู้สึกเป็นสุข-เป็นทุกข์ของตัวเองไปฝากไว้กับพฤติกรรมของผู้อื่นไม่ได้" แต่ปัญหาคือ How to Think ไม่ทราบจริงๆค่ะ ว่าต้องคิดอย่างไร ถึงจะเปลี่ยนความคิดตัวเองได้...
เมื่อวาน ด้วยพฤติกรรมของคนอื่น (คนที่เราอยากได้รับความรักจากเขา) ทำให้ตัวเองรู้สึกทรมาน ทุกข์ แล้วก้อบอกตัวเองว่า จะรอแต่เขาไม่ได้ จะจิตตกไม่ได้ ก็เลยเดินเข้าไปในห้าง ถามตัวเองว่าต้องไปที่ไหน เราถึงจะรู้สึกมีความสุข?? ร้านนวด? ดูหนัง? ร้านไอติม? ร้านทำผม? ร้านเสื้อผ้า? ปรากฎว่า "ไม่รู้ หาไม่เจอ"ค่ะ ก็ได้แต่กลับบ้านมาจิตตก จนเขื่อนแตก(ร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง)
อยากขอคำแนะนำค่ะว่า เราต้องคิดยังไง ไม่ให้เอาความรู้สึกตัวเองไปไว้กับคนอื่น?
ไม่ขอคำตอบแบบ "สุขอยู่ที่ใจ"นะคะ อยากได้ How to think? น่ะค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ