*ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ …เราพบกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน เธอได้จำมันไว้ด้วยใช่ไหม ฉันไม่ลืมถึงจะผ่านนานเพียงใด แล้วเธอล่ะ เธอนึกได้รึยัง …ได้กุมมือคราวนั้นเป็นครั้งแรก

ชุ่มฉ่ำใจ ราวกับนั่งจิบเบียร์เย็นเย็น ขณะความคิดถึง เดินทางไปหาใครบางคน ณ ห้วงฝันอันไกลโพ้น ภาพอดีตบิดม้วนในมโนนึก เราพบกันในคืนค่ำหนาวเหน็บ ฟังหมอลำเรื่องต่อกลอน งานบุญผ้าป่า กระซิบกระซาบคำรักข้

๑ .  คลื่นเลเห่กล่อมโพยมยามโศก สลด แลผืนฟ้าจรดทะเลเห่ครืน คลื่นน้ำ ฉ่ำหยาดฝนโปรยริน หาดทรายงาม เปรียบกับน้ำนัยน์ตาสุดอา วรณ์ ๒ . เห็นภาพอดีตในใจพี่สุด จะโศก ยามลมพลิ้วโบกก็มีแค่เรา คู่กัน ย่อมรั

ไม่หรอก...น้ำตาไม่หรอก...ไม่ฟูมฟายไม่หรอก...ความปวดร้าวไม่หรอก...ความคิดไม่ดี ณ วันนี้ชีวิต...เดินทางมาไกลฟ้า...ยังเป็นสีฟ้าฝัน...ยังคงยึดมั่นในความฝัน ลมหายใจยังอุ่นไออยู่เสมอหน้าที่ต้

ม้านั่งเก่ามุมหนึ่งที่ในสวน เปิดสมุดทวนบทกลอนมาย้อนอ่าน สีกระดาษค่อนเหลืองเก็บเรื่องนาน กว่าสิบปีเลยผ่านฉันจดจำ บทกลอนไม่หวานซึ้งตราตรึงหรอก บทเย้าหยอกขุ่นเคืองทั้งเรื่องขำ บทที่แสนวุ่นวายหลายคนทำ บท