*ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์

…เราพบกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน
เธอได้จำมันไว้ด้วยใช่ไหม
ฉันไม่ลืมถึงจะผ่านนานเพียงใด
แล้วเธอล่ะ เธอนึกได้รึยัง

…ได้กุมมือคราวนั้นเป็นครั้งแรก
แค่อึดใจก็รีบแยกออกทีหลัง
เป็นโอกาสสุดท้ายด้วยกระมัง
ถึงกระทั่งวันนี้ยังไม่มี

…และพูดคุยกันต่อหน้าเพียงเล็กน้อย
สงวนถ้อยตอบถามไม่ผลามผลี
กลั้นฝืนไว้ห้ามว่าชื่นรื่นฤดี
ใจตึกตึกหายใจทีมิใคร่ทัน

…จึงสัญญาต่อกันไปฝันต่อ
ฉันจะรอตรงขั้นบันไดสวรรค์
ไว้พรั่งพรูรสถ้อยสร้อยจำนรรจ์
สอดมือกุมรังสรรค์ปั้นวิมาน

…เราพบกันครั้งสุดท้ายนั้นเมื่อไหร่
ลมโลมไล้ไม่นานก็พ้นผ่าน
นัดในฝันฉันยืนรออยู่เนิ่นนาน
นับทุกวารจารไว้ ว่าไร้เธอ.