อาลัยพ่อหลวง

บ้านยังเหลืองเมืองยังร้อนฟอนไฟลุก    ภัยยังคุกคามใต้ไม่รู้สิ้น
พระบารมีอุ่นเอื้อเหนือแผ่นดิน    วันสูญสิ้นพระราชาแสนอาลัย
น้ำยังท่วมไหลท้นปนทุกข์ที่    ทุกข์ทวีก้มหน้าน้ำตาไหล
ธรณีทาบทาน้ำตาไทย    ระงมไห้ร่ำหาด้วยอาวรณ์
พระวรกายพ่อเราก็เท่านี้    เจ็ดสิบปีทรงงานปานสิงขร
ไม่มีวันเดือนปีที่อาทร    บำบัดร้อนให้หายไม่รู้วัน
คืนหรือวันนั้นไม่ต่างอย่างมนุษย์    มิเคยหยุดทฤษฎีที่ทรงฝัน
ทรงอยากเห็นคนไทยได้รักกัน    ทรงแบ่งปันเพื่อให้ไทยอยู่ดี
หมื่นโครงการหมื่นวิธีมีแต่สร้าง    เป็นตัวอย่างสร้างไทยให้สุขศรี
ค้นทั่วฟ้าหาไม่ได้ผู้ใจดี    บุรุษนี้พ่อเราเจ้าแผ่นดิน
พระทรงนาม “ภูมิพล” คนชูเชิด    แสนประเสริฐน้ำพระทัยยิ่งสายสินธุ์
เหมือนฟ้าฟาดกลางใจเมื่อได้ยิน    น้ำตารินไหลอาบก้มกราบลง
ลูกขาดหลักขาดแนวแล้วคราวนี้    ฤๅจะมีผู้ใดใจสูงส่ง
พระนามพ่ออยู่ในใจได้ยืนยง    พระเป็นองค์เทวาคุ้มฟ้าไทย

ข้าพระพุทธเจ้าขอถวายความรัก ความอาลัยอย่างสุดซึ้ง
นางบังเอิญ  เผ่าสวัสดิ์