เมื่อเจอความทุกข์ แล้วหันหน้าเข้าวัด ปฏิบัติธรรม และขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์

กระทู้สนทนา
ยาวหน่อยแต่ก็อยากจะเล่า และบันทึกไว้เป็นความทรงจำ มาดูกันว่า ผ่านไปกี่ปีๆ มันจะเป็นอย่างไร ชีวิตเรา

เหตุเกิดจาก
1.โดนโกงจากมิจฉาชีพ
2.แฟนทิ้งไปโดยไม่ใยดี ทั้งที่เราร่วมทุกข์/สุขกับเขามาตลอด จนเราหมดตัวเขาคือคนแรกที่ทิ้งเราไป
3.ครอบครัวพัง แตกแยก ไปคนละทิศละทาง
4.สุขภาพจิตแย่ สุขภาพกายแย่ เลือดไหลออกจากจมูก ไอมีเลือดออก
.............................................................
เดินหน้าเข้าวัดปฏิบัติธรรม

ครั้งที่ 1 ค้นหาวัดที่จะไปปฏิบัติธรรม อยู่คนละจังหวัดกับที่เราอยู่แต่ห่างออกไปแค่ 45 กม. เราก็ตัดสินใจไปปฏิบัติธรรมวันที่ 18 - 20 ตุลาคม 67
พอไปถึงวัดเจอแม่ชี แม่ชีบอกว่าคงไม่ได้ปฏิบัติธรรม เพราะว่าวันที่ 20 จะมีงานทอดกฐิน และวันที่ 19 วันเกิดเจ้าอาวาส ก็เลยตัดสินใจถือศิล 5 และช่วยงานวัดอย่างเต็มที่ ตลอดทั้ง 3 วันที่ได้อยู่วัดนั้น ได้ช่วยแม่ชีตรวจอาหาร ล้างจาน กวาดวัด และได้เจอกับคนมาทำบุญมากมาย เงินสดในกระเป๋าไม่มีสักบาทได้แต่พูดคำว่า สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ แทน เมื่อช่วยงานที่วัดเสร็จบอกแม่ชีว่าจะไปปฏิบัติทำอีก ในอาทิตย์หน้า...   ความตั้งใจยังไม่ลดละ

ครั้งที่ 2 ไปที่วัดอีก 25 - 27 พอไปถึงก็เก็บของเข้าที่อยู่วัดกับแม่ชีเพ็ญ ท่านใจดีมาก เราเลยตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้แม่ชีฟัง แม่ชีเตือนสติและให้กำลังใจเรา เราก็ได้ถือศิล 5 อีก แม่ชีบอกว่าเราจะได้ทำวัดเย็นแค่วันเดี่ยว พอถึงช่วงทำวัดเย็นเราก็ได้ไปทำวัดเย็นกับแม่ชีเพ็ญ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์มากมีพระและแม่ชีมาทำวัดเย็นไม่มากเท่าไหร่ เพราะช่วงนี้หน้ากฐิน ออกพรรษา พระอาจารย์นำสวดมนต์ทำวัดเย็นพาสวดแบบดีมากๆ เสียงดังฟังชัด หลังจากนั้นก็ได้มีโอกาสเดินจงกรมแบบจริงจัง เรามองแม่ชีเดินจงกรมแบบมีสติมาก ขนาดเราเดินมีแต่จะล้ม บางทีก็ใจลอย จนลืมกลับน้อ พอทำทุกอย่างเสร็จ ก็จะเดินกลับที่พัก พอใกล้จะเดินผ่านลานที่มีหลวงพ่อนาคองค์แสนอยู่ มีตุ๊กแกร้องทัก 4 ครั้ง ในใจเลยคิดว่าบอกหวยใช่มั้ยน้อ ตุ๊กแกก็ 9 ร้อง 4 ครั้ง รวมเป็น 94  พอถึงที่พักแม่ชีบอกเดียวแถวบ้านแม่ชีใกล้มีงานกฐิน ดังนั้นแม่ชีจะพาเราไปงานกฐินหมู่บ้านใกล้ๆ วัด เราก็ไปกับแม่ชี แม่ชีบอกเราว่าจะพาไปขอพรกับหลวงปู่ขาว เราก็ไปขอพรกับหลวงปู่ เราไม่มีเงินหยอดตู้บริจาค และมีตู้เซี่ยมซีอยู่ เราไม่มีเหรียญหยอด เลยตั้งจิตขึ้นว่าให้ปรากฎเลยในใจ พอพูดแบบนั้น ก็เหมือนมีอะไรดนใจบอกเราว่า เลข 6 ก็เอาเซียมซีใบที่ 6 มาอ่าน พออ่านแล้วก็ตรงตามที่อ่านมาก และมีเลขที่ ใบด้วยเรามองเห็นเป็นเลข 945 แม่ชีก็ถามว่าทำไหม ไม่หยอดเหรียญ ก็เลยตอบแม่ชีไปอย่างอายๆ ว่า หนูไม่มีเงินเลยค่ะ แม่ชีก็ให้เงินมา ประมาณ 20 บาท มีเหรียญ 10/5/1 บาท เราก็ยอดตู้ไป จากนั้นพอเราหยอดตู้ไป ตู้ก็ทำการหมุนกงล้อ แล้วได้เลข 13 เราก็หยิบใบขึ้นมาอ่าน แต่เลขที่ใบเซียมซีมาดู ตกใจ!!! เลขเดียวกับ คือ 945 แล้วหยิบสองใบให้แม่ชีดูว่าเลขตัวเดียวกันเลย ... จากนั้นก็กราบลา หลวงปู่ ไปยังศาลาที่วัดเพื่อรับประทานอาหารเพล...

                    พอถึงวันที่ 27 เช้าก็เดินทางไปร่วมงานกฐินที่วัดบ้านแม่ชีเพ็ญ พอทานข้าวเช้าเสร็จ ระหว่างรอพระสงฆ์ฉันข้าวเสร็จ เราก็ได้แอบมากราบหลวงปู่ขาวอีก มาครั้งนี้มานั่งร้องไห้ อยุ่หน้าหุ่นจำลองของหลวงปู่ขาว อนาลโย น้ำตาไหลไม่หยุด ในใจก็นึกไปกับเรื่องที่เจอและมือก็ยกไหว้หลวงปู่ น้ำตาไหลอาบเป็นสายด้วยความที่ทุกข์เหลือเกิน เจ็บปวดเหลือเกิน น้อยใจ เจ็บใจ สะเทือนใจเหลือเกิน น้ำตาไหลไม่มีท่าทีจะหยุด ร้องดังมาก แต่โชคดีหน่อยมีเสียงฝนมากลบเสียงร้องไห้ ร้องไห้นานเท่าใดไม่รู้ รู้แต่ว่า รู้ตัวอีกทีได้ยินเสียงพระสงฆ์ที่ฉันข้าวเสร็จแล้ว มายืนพูดคุยกันด้านหน้า ด้วยกลัวว่าใครจะมาเห็นเราร้องไห้ก็เลยรีบเช็ดน้ำตา แล้วทำเหมือนว่ามาไหว้หลวงปุ่ขาว จากนั้นก็ทำการเตรียมเงินเหรียญที่หาได้จากรถตัวเองก่อนมาเก็บเหรียญแล้วไปหยอดตู้บริจาคชำระหนี้สงฆ์ และหยอดตู้เซียมซีอีกครั้ง ได้ใบที่ 14 ถ้าจำไม่ผิด เลขในใบเซียมซี 436 ถ้าจำไม่ผิดนะ จากนั้นก็เดินออกมาจากศาลาฝ่าสายฝนออกไปหาแม่ชีเพ็ญเช่นเดิม.... 

                   ก่อนกลับบ้านวันที่ 27 ฝนตกอย่างหนัก แม่ชีบอกว่าให้ลองไปขอพรจากหลวงพ่อนาคองค์แสนดู เพื่อท่านเมตตา เราก็จดเลยตั้งแต่คืน 26 ว่าจะพูดอะไรบ้าง สารภาพผิดที่ได้กระทำสิ่งผิดพลาดไป จากนั้นก็ขอให้หลวงพ่อนาคองค์แสนชี้ทางให้เราพ้นจากทุกข์ในครั้งนี้ ให้ผ่านไปได้ด้วยดี ให้เห็นผลโดยเร็ว โดยที่เราได้ตั้งใจกล่าวว่า หากข้าพเจ้าหลุดพ้นจากทุกข์ครั้งนี้ ใช้หนี้สินได้เงินก้อนใหญ่ ลูกจะมาถวายกฐินที่วัดแห่งนี้และจะบวชชีโกนหัวถวายหลวงพ่อนาคองค์แสน เป็นระยะเวลา 9 วัน นั่งขอท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักขึ้นๆ ตัวเปียกไปหมด... โดยมีแม่ชีเพ็ญยืนมองอยู่ใต้ต้นไม้ด้วยความเป็นห่วง หลังจากขอพรเสร็จก็กลับมาช่วยแม่ชีในครัวอีกพักหนึ่ง เพราะว่าในใจไม่อยากกลับบ้านเลย สักพักแล้วจึงขอลากลับบ้าน....แม่ชีเพ็ญเข้ามากอดและเป่าที่หัวเหม็นๆ ของเราให้เพราะว่าไม่กล้าสระผม เลยเหม็นไปหน่อย แม่ชีเป่าหัวให้ แล้วกอดเรา และบอกว่าขอให้หลุดพ้นจากทุกข์ครั้งนี้ มีอะไรโทรมาคุยกับแม่ ขอให้ได้รับข่าวดีในเร็ววัน ขอให้หลวงพ่อนาคองค์แสนช่วยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ช่วยคุมครอง อยากมาหาแม่ มาปฏิบัติธรรมก็มานะ มาได้ตลอด ชวนพ่อกับแม่มาด้วย... มาให้พ่อกับแม่เห็นว่าเรามาอยู่ยังไง มาพักยังไง... เดินทางปลอดภัยนะลูก

                   ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำไปจะทำให้เกิดอะไรเปลี่ยนแปลงไปหรือไม่? ... แต่พอได้ไปอยู่ที่วัด ได้คุยธรรมกับแม่ชีรู้สึกว่าดีขึ้นกับสภาพจิตใจ แต่พอกลับมาก็มาเจอกับสภาพความเป็นจริง กลับมาทุกข์อีก แต่ก็พยายามนั่งสมาธิ สวดมนต์ และทำดีกับพ่อแม่ดูแลท่านและหาทางหาเงินมาใช้หนี้ต่อไป...
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่