จากในพระไตรปิฎก จากคำกล่าวของพระเถระ พระปฏิบัติ พูดถึงเรื่องเกิดแก่เจ็บตายเหมือนกันหมด เรารู้ว่ามีดวงจิตซึ่งผมเข้าใจว่าเป็นเชื้อแห่งการเกิดมีมากมายเป็นอนันต์ในจักรวาล ไม่สามารถนึกได้พอๆ กับการหาจุดเริ่มต้นของการเวียนว่ายตายเกิด แต่ผมก็ยังสงสัยอ่ะครับ ว่าดวงจิตผมมันเกิดขึ้นได้อย่างไร 1.มันไปโดนกิเลสครอบงำจนต้องมาเกิดใช้กรรมไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุดได้อย่างไร
2.แสดงว่าดวงจิตเริ่มแรกของเราบริสุทธิ์ ปราศจากกิเลสอย่างนั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นถึงเราจะเป็นพระอรหันต์จิตสะอาดปราศจากกิเลสเเล้ว แต่ว่าอนาคตอีกนานแสนนานก็อาจจะกลับมาถูกครอบงำจนต้องกลับมาเกิดอีกหรือเปล่า
3.ฉนั้นเเล้วดวงจิตเริ่มเเรกมันจะเกิดขึ้นมาทำไมให้โดนครอบงำจนต้องมาเกิดไปเรื่อยๆ
4.ถ้าเราบรรลุธรรมจนถึงขั้นพระอรหันต์ เราจะสามารถรู้จุดกำเนิดของตัวเรา จุดกำเนิดแห่งการเวียนว่าย จุดกำเนิดของสังสารวัฏหรือเปล่าครับ
5.คำถามนี้เลยคือ มันจะมีวันที่ดวงจิตหรือเชื้อแห่งการเกิดหมดไปจากสังสารวัฏนี้ได้ไหม ต้องมีพระพุทธเจ้ากี่พระองค์จึงจะสามารถนำดวงจิตเหล่านั้นให้หลุดพ้นจากการเกิดหรือเข้าสาวะที่เรียกว่านิพพาน ถ้าดวงจิตทุกดวงหมดไปสังสารวัฏก็ถือเป็นอันสิ้นสุดใช่หรือไม่

ปล อาจจะมีคนบอกว่ามันอจินไตย แต่ความสงสัยเหล่านี้ เหมือนจะเป็นตัวกระตุ้นให้ผมค้นหาความจริงเเละสัจธรรมมากขึ้นนะครับ ผมเพิ่งริเริ่มสนใจในพระพุทธศาสนาเมื่อไม่กี่เดือนหลังจากสึกจากการบวชตามประเพณี แต่ก่อนไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ ตอนเเรกก็คิดว่าบวชไปก็ทำๆวัตรไป สวดมนต์ บิณฑบาตร เดี๋ยวก็ได้บุญ แต่ตอนที่ผมบวช ได้มีโอกาสอ่านหนังสือและสนทนากับพระในวัดเกี่ยวกับพระสายปฏิบัติจริงๆสมัยก่อนหรือแม้เเต่สมัยนี้ ที่ดูแล้วน่าจะลำบากกว่าหน่วยซีลอีก เลยเกิดการตระหนักขึ้นมาว่าพระจริงๆไม่ได้สบายอย่างที่คิดหรือที่เห็นทีวี และสงสัยในปรากฏการณ์หลายอย่าง เสียดายอยากบวชต่อแต่มีภาระหน้าที่ ถ้ามีโอกาสบวชอีกก็อยากจะลองออกธุดงค์เหมือนกัน