คือจะเล่าเรื่องของตัวผมให้ฟังครับ
มีอยู่วันนึงผมไปทำบัตรประชาชนซึ่งหมดอายุแล้ว  ผมก็รอแบบว่านานเหลื๊อเกินกว่าจะถึงคิว จะนานอะไรเบอร์นั้นหน่ะห๊า
พอถึงคิวก็เข้าไปทำบัตรแล้วก็รอบัตร  พอซักพักเห็นน้องคนนึงกำลังเข้ามารอทำบัตรพอดี  แวบแรกที่เห็นทำไมเด็กคนนี้มันน่า... นั่น นู้น นี่  จริง ๆ
สูงประมาณ 180 กว่า ๆ ออกตี๋ ขาว แต่ค่อนข้างผอม หน้าตาน่ารักดี สงสัยเพิ่งจะมาทำบัตรครั้งแรก
น้องเค้าก็มารอคิวนั่งถัดไปจากผมนิดนึง มองไกล้ ๆ ยิ่งน่ารักมีลักยิ้มด้วย  นั่งได้ 3 นาทีเค้าก็เรียกผมไปรับบัตร
พอตอนจะกลับเค้าก็เรียกน้องคนนั้นมาทำบัตรพอดี เลยเดินสวนกันกับผมน้องเค้าก็ยิ้มให้เล็กน้อยผมก็แก้เขินก็อมยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้เล็กน้อย ( จบการมโน)
พอเลยมาซัก 3- 4 เดือน ก็เห็นน้องคนนี้มาสมัครงานแล้วก็เข้ามาทำไกล้ ๆ กันกับแผนกของผมซึ่งตอนนั้นผมมีความรู้สึก ตื่นเต้นยังไงบอกไม่ถูก
และต่อมาผมก็ได้เจอน้องโดยบังเอิญที่ห้องน้ำเค้าก็ทักว่า  พี่ครับผมเคยเห็นหน้าพี่ที่ไหนมาก่อนรึป่าวครับ( สงสัยยังน่ารักเลย )
ผมก็บอกแถไปว่าไม่รู้ดิจำไม่ได้เหมือนกัน ผมก็ถามชื่อเค้า น้องชื่อแม็ก  แล้วพี่หล่ะ ชื่อบอม  เค้าก็มองหน้าผมซักพักแล้วก็ร้องอ๋อ....
ผมจำได้ละเคยเจอพี่ตอนที่ผมไปทำบัตรประชาชนไง ตอนที่เราเดินสวนกันแล้วพี่ก็ยิ้มให้ผมไง ( ใช่เหรอไม่ใช่ยิ้มอ่อยกุก่อนเหรอ
ผมก็เลยถามว่าที่ทำงานดีมั้ย เป็นไงทำได้รึป่าว เค้าก็บอกว่าก็ดีนะไม่เหนื่อยมาก แล้วถามพี่อยู่แผนกไหนอ่ะผมก็บอกอยู่ตรงนี้ตรงนั้นไปเรื่อย
เค้าก็บอกไว้ว่าง ๆ จะเดินไปดู ผมก็บอกเออ ๆ แล้วเจอกัน ต่อมาซักพักนึงผมก็เห็นน้องคนนี้เดินควงมากับ ผญ คนนึงไม่รู้อยู่แผนกไหน แต่ก็น่ารักดี
ในตอนนั้นทำไมตัวผมเองรู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้ตอนที่เห็น   พอกลับถึงบ้านก็คิดนี่เราเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย  หลังจากวันนั้นก็ไม่อยากเจอหน้าน้องคนนี้อีกเลย  และต่อมาก็ได้รู้ว่ามันเลิกกันแล้วแต่ผมก็ไม่ได้คิดกลับไปสนใจกับสิ่งที่มันผ่านเข้ามาในชีวิตเมื่อตอนนั้นอีก  
พอเจอหน้าน้องอีกครั้งผมก็แค่ยิ้มมุมปากนิดหน่อย แล้วก็เดินหนีซึ่งตัวน้องเองไม่ผิดหรอก แต่คนผิดคือตัวผมที่ดันไปรู้สึกอะไรบ้า ๆ บอ แบบนั้นกับน้องเอง
จนตอนนี้น้องก็ยังทำงานปรกติ และผมก็ยังคงแอบมองข้างหลังน้องตลอดมา ( ไม่ใช่ข้างหลังแบบนั้นนะ )