สือเนื่องจากขณะขับรถกลับบ้าน
รถก็ติดแสนติดจนนิ่งสนิทหลายสิบนาที ตาก็สอดส่ายอ่านนั่นอ่านนี่ไปเรื่อย
จนสายตาเหลือบไปเห็นป้ายข้างทางรูปเรือพร้อมมีวัดเป็นฉากหลัง พร้อมเขียนว่า
ล่องเรือ ไหว้พระ ไหว้เจ้า "ท่องเที่ยววิถีนนท์ ที่คนยังไม่รู้ "  เอาละซิ
แค่หัวข้อก็น่าสนใจแล้ว

พอมองไปมุมซ้ายของป้าย เจอข้อความว่า ฟรีไม่เสียค่าใช้จ่าย
อืม ความน่ามันน่าสนใจมันก็เพิ่มระดับขึ้นอีก
ที่น่าสนใจไม่ใช่เพราะฟรีอย่างเดียวนะ
แต่ผมคิดว่างานลักษณะนี้จะต้องจัดโดยภาครัฐร่วมกับภาคเอกชนและชุมชนต่างๆ
ดูวันเวลาแล้วก็ว่างพอดี
เมื่อทุกอย่างเป็นใจก็เลยเอาทริปนี้ไปเซอร์ไพรส์คุณนายที่บ้าน

ไม่ไปหรอก
จะไปยังไงก็พี่ว่ายน้ำไม่เป็นแถมกลัวน้ำยิ่งกว่าอะไร
แถมทริปนี้ล่องแม่น้ำเจ้าพระยาเชียวนะ ..... นั่นไง
เสียงคุณนายตอบขึ้นมาหลังจากที่ผมชวนเธอไป

เอาน่าไม่เป็นไร
เดี๋ยวเตรียมถุงแบบเป่าลมสำหรับพยุงตัวในน้ำไปด้วย
(เจ้าถุงลมนี้เป้นแท่งยาวซักเมตรนึงทีขายที่ดีแคทลอนสำหรับเอาพยุงตัวดำน้ำดูปะการัง
ซึ่งปกติผมจะพกติดตัวไปออกทริปเวลาไปส่องกล้องสำรวจงานแหล่งน้ำต่างๆ )
ถ้ามีอะไรก็รีบๆ เป่าลมและก็เกาะให้แน่นๆ
อีกอย่างในเรือเขาก็มีเสื้อชูชีพหรือฟองน้ำพยุงตัวอยู่ใต้เบาะอยู่นะ
น่าจะปลอดภัยอยู่แหละ  ..... ผมตอบไปเพื่อยืนยันว่าอยากไป แม้ในใจจะหวั่นๆ อยู่ และที่ผมอยากไปเพราะรู้ว่าคุณนายเธออยากไปมานานแล้ว 

เมื่อตกลงกันได้ก็นัดหมายเวลาตื่นเวลาออกเดินทาง

๐๖.๔๐
น. คือเวลาที่ลงรถแท๊กซี่ที่ท่าน้ำนนท์ พร้อมกับคำอุทานว่า
โอ้แม่เจ้า!!!!!!!! ทำไมคนเยอะแบบนี้เนี่ย 
คนต่อแถวเพื่อรอรับบัตรคิวกันยาวเหยียดเลย


เอาน่าไหนๆ ก็มาแล้วก็ลุยกันต่อไป ผมก็รีบไปต่อแถวเพื่อรับบัตรคิว

ก็ตามในรูปละครับ คิวที่ ๑,๕๕๑ 
ดูไม่ผิดหรอกครับคิวที่ .... หนึ่งพันห้าร้อยห้าสิบเอ็ดคน 


พอรับบัตรคิวเสร็จ ก็ไปรอฟังเรียกคิว ปรากฎว่ากำลังเรียกคิวที่ ๕xx ห้าร้อยกว่าๆ เอง 
อืม
เอาไงละทีนี้ คนก็มาก คิวก็นาน จะไปหรือจะกลับบ้านดี
ยืนหันรีหัวขวางอยู่ซักพักก็ชวนกันว่าอยู่ดูสถานการณ์ก่อนซักพักค่อยตัดสินใจอีกรอบ
ระหว่างนั้นก็ไปหาอะไรกินรองท้องก่อนดีกว่า
ร้านรวงแถวท่าน้ำนนท์เยอะแยะไปหมด

เมื่อเดินหาของกิน
จากร้านนั้นไปร้านนี้ ความจริงก็เริ่มปรากฎว่า คนเยอะมากกกกก เต็มทุกร้าน
หมูปิ้งก็ปิ้งไม่ทัน ข้าวเหียวก็หมด ไข่กระทะก็ไม่มีที่นั่ง
บะหมี่ก็รอคิวจนล้นร้าย เซเว่นคนเน้นจนไม่มีทางเข้า เดินวนไปวนมาสองรอบ
เลยตัดสินใจเดินไปหาอะไรกินที่ในตลาดนนท์น่าจะดีกว่า คิวยังอีกนาน
ตลาดก็เดินไปไม่ไกลนัก

ในระหว่างที่เดินไป
ก็สวนทางกับลุงป้าน้าอา เดินสวนกันอย่างเร่งรีบ
ทุกคนแต่งตัวกันสุภาพเรียบร้อยยิ้มแย้มแจ่มใส บ่งบอกว่า
คงจะไปทริปเดียวกันกับเราแหงๆ ฮ่าๆๆ คนเดินสวนมาไม่ขาดสายเลยทีเดียว

และแล้วก็เดินถึงตลาด ได้ก๋วยจั๊บมา ๑ ถ้วย พอมีแรงไปนั่งรอคิวต่อ