ความชอบกลในหัวใจนี้คืออะไร ไม่มีใครตอบได้ ไม่มีเลย หลังจากการวันชิงธง ก็คือการสอบ และ หลังการสอบก็คือการผ่อนคลาย สำหรับนักศึกษาคนอื่น ๆ ชีวิตกำลังดำเนินไปตามครรลอง หากกับพี่ปีสาม และ น้องปีหนึ่งบางคนนั้นแทนที่มันจะคลายเกลียวไปสู่ "ความปกติ" ที่เคยเป็นมา ทั้งคู่ต่างรู้สึกว่าชีวิตที่กำลังดำเนินไปนั้นมันไม่ปกติเลย ห่างไกลจากคำว่าปกติอย่างยิ่ง



สถานการณ์ที่โต๊ะติวของพี่ปีสอง เมื่อพี่ว้ากเดินผ่านมา .... บทสนทนาเป็นไปอย่างกลาง ๆ พี่ว้ากตัวร้ายกลายเป็นกลุ่มผู้ชายน่ารักรุ่มรวยอารมณ์ขัน แม้ไม่พูดอะไรตรง ๆ เพียงสักคำในที่สาธารณะ หากสายตาเพียงหนึ่งแวบที่แอบชำเลืองก็มีความหมาย ยามหยุดยืนอยู่ที่ร้านอาหาร .... พี่ปีสามคนนั้นตอบคำถามทุกคำด้วยน้ำเสียงที่คลายความเข้มข้นลงกว่าเคย คำตอบที่ทำให้น้องปีหนึ่งต้องอารมณ์ดีไปทั้งวัน .... กับคำใบ้ "พื้นที่ใต้กราฟ"

หัวใจที่พองฟูขึ้นเพราะได้ "รู้" อะไรกว่าที่คนอื่นจะได้รู้ ทั้งชื่อเล่น เครื่องดื่มแก้วโปรด น้ำตาหลังแสตนด์ หากเขาจะคิดเข้าข้างตัวเองมันจะได้รึเปล่า ? มีใครคนไหนได้ยินเสียงที่นุ่มนวลแบบนั้นจากพี่อาทิตย์บ้างไหม นี่เขา .... ก้องภพ ควรจะทำอย่างไร เมื่อ "หัวใจ" คิดไปไกลมากกว่าสิ่งตัวเองได้รับ จะต้องทำอย่างไรเมื่อสิ่งเหล่านั้นทำให้เขาเกิดความต้องการมากขึ้นเรื่อย ๆ เสียแล้ว



อาทิตย์มองรุ่นน้องตัวปัญหาด้วยความไม่เข้าใจ .... ทำไมมันต้องมาหัวร้อนอะไรเอาตอนนี้ให้เสียฤกษ์ แล้วเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองด้วยว่าทำไมถึงต้อง "รู้สึก" อะไรขนาดนั้นกับรุ่นน้องแค่เพียงคนเดียว ในความคุกรุ่นก้าวร้าวแห่งอารมณ์ของก้องภพ เป็นอะไรที่เขาไม่เคยเห็น การที่เด็กผู้ชายคนนี้เป็นไปได้ถึงเพียงนั้นมันต้องมีอะไรทำให้ถึงจุด แต่วิสัยความเป็นพี่ว้ากและความพยายามที่จะดับอารมณ์เด็กชายหัวร้อนคนหนึ่ง ทำให้เขาต้อง "สั่ง" ให้มันทำอะไรซักอย่าง เพราะฝ่ายคนที่มาเอาเรื่อง ดูเหมือนจะถึงจุดเดือดแล้วจริง ๆ



การที่จะวิ่งลงไปได้เร็วขนาดนั้น โดยที่เพื่อนที่อยู่ในทะเลด้วยกันก็ไม่ทันสังเกต มันมีความหมายว่าอย่างไรรู้ไหม .... ความหมายก็คือ คุณจับตาดูเขาโดยไม่ละสายตาตั้งแต่แรก ถึงได้เห็นความผิดปกติไวกว่าคนอื่น การกระโจนลงไป  ปากคอที่สั่นระริก น้ำเสียงที่คาดการณ์และถามไถ่ และ สุดท้ายก็คืออารมณ์โกรธเมื่อรู้ว่าเด็กมันทำ "ตามสั่ง" จริง ๆ



ความรู้สึกที่มีต่อกันมันชักจะ "intimacy" และกลายเป็นมิติ "ส่วนตัว" ขึ้นเรื่อย ๆ ความสับสนหวั่นไหวของก้องภพทำให้สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ปกติเจ้าตัวเป็นคนมีเหตุผลแต่วันนี้อะไร ๆ ก็ไม่เป็นใจให้ใช้ "เหตุ" และ "ผล" ที่เป็นน้ำเนื้อใจตัวเองเอาเสียเลย ความไม่ปกติของหัวใจทำให้ก้องภพไหลแม้ไม่ออกความเห็นแต่ก็ไหลไปกับกระแสความต้องการของเพื่อน แล้วละเว้นหลักการกับข้อห้ามของพี่ไป ทั้ง ๆ ที่หากเป็นยามปกติคนมีเหตุผลคงห้ามไปแล้ว



ยามนั้นสายตาของ "อาทิตย์" ไม่ใช่ "ความโกรธ" ความรู้สึกอะไรบางย่าง .... ความรู้สึกที่บอกตัวเองไม่ได้ว่าเพราะอะไร บอกตัวเองไม่ได้ว่าทำไมคนที่เด็ดขาด เฉียบขาด คนที่เป็นพี่ว้ากคุมน้องเป็นร้อย คนที่เอ่ยวาจาเฉือดเฉือนมาตลอด เมื่อเจอสถานการณ์น้องแอบกินเหล้า .... ถึงพูดอะไรไม่ออกเลยซักคำ ทั้งที่ควรจะตวาด ควรจะพูดอะไรแรง ๆ หรือ สั่งซ่อมตามปกติที่เคยเป็นมา



มันธรรมดาหรือที่คน ๆ นึงจะผิดหวังเบอร์แรงกับคนอีกคนหนึ่งได้โดยไม่มีอะไรพิเศษ ที่แล้ว ๆ มาถึงปากจะร้าย และ มีคำพูดดูถูกใครบางคนตลอด แต่เอาเข้าจริงในใจลึก ๆ คือเชื่อใจว่าใครคนนั้นจะทำได้ และ ได้รับการพิสูจน์มาหลายครั้งแล้วเช่นกันว่าทำได้จริง ๆ แล้วก็ทำได้มากกว่าที่คาดหวังเสียด้วยในบางที แล้ววันนี้ทำไมล่ะ .... คนที่เขาเคยรู้จักไปอยู่ที่ไหนแล้ว



คำถามคือ .... ทุกอย่างที่เป็นไปนี้คืออะไร ทั้งคู่รู้ไหมอะไรกำลังเกิดขึ้น การที่เราใส่ใจใครคนหนึ่งจนกระทั่งมีความคาดหวัง และ ผิดหวังได้ แน่ใจเหรอว่าขีดขั้นความเป็นรุ่นน้องรุ่นพี่นั้นยังอยู่ บรรยากาศตอนนี้เต็มไปด้วยความเจือจางและเลือนลางของเส้นแบ่ง ความสับสน ความหวั่นไหว และ ไม่แน่ใจว่าควรจะก้าวข้ามความเลือนลางนั้นไปหรือไม่ แต่ ... จะอะไรก็ไม่สำคัญแล้วในจุดนี้