กลับตัวกลับใจใครว่าไม่ทัน

(ปล.ความชั่วทั้งหมดทั้งปวงนี้เพียงเเต่ในอดีตอย่าเกลียดเเรง)
#ฉันเรียกแม่ว่าเธอ
--------------------------------------
   ตอนอายุ14 เราเริ่มยุ่งกับบุหรี่,ม้า,ชา,ไอซ์ กับเพื่อน ไม่ได้คิดอะไรในหัวมีเเต่เอาๆกูอยากลองกูอยากรู้ เเต่ไม่ได้เล่นจนติด2-3เดือนครั้ง เเต่มาหนักๆตอน15 ลอยทะเลไปแสนไกลบ้านช่องไม่กลับ จัดบ่อยเหลือเกิน บ้าบิ่นขอส่งเพื่อเเลกของ เป็นเเบบนี้มีขโมยเงินเธอเเน่นอน พอโดนจับได้เธอก็ด่าเราว่าหัดเป็นขโมยขโจร เราเดินไปเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้าน เธอก็ตะโกนถามว่าจะไปไหนๆ เราก็ไม่สนใจไปมั่วสุมอยู่บ้านเพื่อน เธอก็โทรตามเราถี่ๆจนเพื่อนเรารำคานเราเลยปิดเครื่อง วันนั้นเราจำได้ว่าเราอัดจนชักเพื่อนก็ไม่กล้าพาไปรพ.กลัวโดนจับได้หลังจากนั้นเราก็จำอะไรไม่ได้รู้ตัวอีกทีก็อยู่รพ.เราถามเธอว่าเราเป็นไรเธอก็บอกว่าเราเป็นลมเพื่อนเลยไปเรียกเธอ เราก็เออออไปตามเธอ หลังจากนั้นเราก็กลับมาบ้านเเต่ยังสายบันเทิงเเละขโมยเงินเธอเยอะขึ้นเรื่อยๆเราก็สงสัยนะโดนขโมยบ่อยขนาดนี้ทำไมไม่เปลี่ยนที่วะ ถึงงั้นเธอก็ด่าเราว่าชักจะเอาใหญ่เเล้วเดินหนี เราก็มองตามเเบบค้อนๆ เราก็ขโมยเรื่อยๆ จนน้องชายมันเจอละพูดว่าอ๋อนี่เองเรียนก็โง่ยังจะขี้ขโมยอีกหันดูแม่บ้างกูไม่อยาก-ซอสอิสัส เรานี่งงเลยมันไม่เคยด่าเราเเถมกลัวเรามากกว่าพ่อเเม่อีก เราลองนึกดูคำพูดมันเลยไปแอบดูเธอเเล้วเจอเธอเอาเงินไว้ที่เดิมเเล้วกินข้าวกับซอส เราก็งงเเต่พอได้ซักพักเกิดคิดเเวบๆว่าถ้าเป็นงี้เรื่อยๆคงไม่ไหวเเน่ๆสงสารเธอ เลยตัดสินใจอยู่2วันเลือกไปบอกเธอยอมรับว่ากลัวเธอมากเเต่สงสารเธอเรากัดฟันเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง เเล้วเธอก็ร้องไห้เเละก็บอกว่ารู้ตั้งเเต่อยู่รพ.เเล้ว เเต่เห็นข่าวลงเเดงตายกลัวเราเป็นงั้นรู้ว่าไม่ถูกแต่ฉันไม่มีทางเลือก เราอึ้งมากได้เเต่พูดขอโทษๆ เธอก็พาไปรักษายุประมาณเกือบ3เดือน(ทรมาณสัสๆ) พอจบเนื่องนู้นได้ซักพักก็แพ้สันดานตัวเอง!! เราก็จะไปเที่ยวแต่เธอเอากระเป๋าตังค์,มือถือ,กุญเเจรถ ไป เราน้อยใจก็เลยไปโพสลงเฟสบุ๊คทำนองว่า "จะเลี้ยงกูเเบบหมาในกรงหรอขอไปไหนก็ไม่ได้บลาๆๆ" พอเที่ยงวันต่อมาเธอโทรหาเราเเละก็พูดว่าโพสอะไร กูเลี้ยงไม่ดีหรอ กูเเม่ที่เเย่หรอ เเล้วก็ร้องไห้ตัดสาย ตอนนั้นเรามืด8ด้าน 2รอบเเล้วนะทำเธอร้องไห้2รอบเเล้วนะ เราโทหาเธอก็ไม่รับ เราเลยรอเธอกลับบ้านพอเธอถึงบ้านเรายังไม่พูดอะไรเลยเธอก็เดินขึ้นบนห้อง เราเคาะประตูก็ไม่เปิด จนตอนเช้าเธอก็ไม่คุยด้วย เราเลยไปที่ทำงานเธอ และขอโทษเเต่เธอก็เดินหนีเราก็เดินตามพร้อมไหว้เเละพูดว่าขอโทษซ้ำไปซ้ำมา จนเธอคุยด้วยเเละบอกว่าอย่าทำแบบนี้อีกมันทำให้เธอรู้สึกแย่ เราก็สัญญา.....*จากนั้นเราอยากใช้ชีวิตสดใสแบบเด็กทั่วไปบ้าง(เด็กทั่วไปที่หมายถึงคือ age14-15ที่ไม่ยุ่งยาเสพติด)เราจิงจังมากไปซื้อหนังสือมาอ่าน,หาวิธีเป็นเด็กวัยใส(ย้ายรร.หาเพื่อนใหม่)มันก็ไม่เลวนิ่ไม่เสียตังเยอะด้วยยังกะคนละโลก  เป็นเด็กโลกสวยได้อยู่เดือนเกือบ4เดือน มาสังเกตเเม่ดูเครียดๆเราคอยสังเกตเธอมาได้เกือบอาทิตล่ะที่ผ่านมาเธอจะนั่งทุบหัวเองเเล้วก็ด่าตัวเองตลอด เราก็เลยเดินเข้าไปถามเธอว่าเป็นไรใจเย็นๆ เธอก็โวยเหมือนคนไม่มีสติอ เราเลยเรียกน้องชายให้มาช่วยกันจับเธอเเล้วบอกพ่อพาเธอไปรพ.หมอบอกว่าเธอเสี่ยงจะเป็นโรคเครียดสูง เธอนอนหลับไปตั้ง2วัน พอเธอตื่นเราถามว่าเป็นไรของเธอเล่าได้มั้ยคะ เธอเงียบเเละหันหน้าหนี เราค่อยๆคุยกับเธอว่ามีอะไรก็คุยได้ถึงช่วยไม่ได้เเต่ก็รับฟังได้ เธอหันมาเเล้วร้องไห้ เราตกใจมากเราไม่รู้ว่าเราทำอะไรให้เธออีก รอบ3เราทำเธอร้องไห้ เราสั่นไปหมดยกมือไว้ขอโทษเธอ เธอมองเเบบงงเเละหัวเราะ เเล้วก็เล่าสรุปได้ว่า เธอเป็นหนี้120,000เเละ แม่เธอ(ยายเรา)ก็ขอให้หาเงินให้อิก20,000เพราะไม่มีจะกิน ไหนจะพี่ชายติดเหล้าที่ชอบมาหาของกินที่บ้านเราบ่อยๆทำให้เทลาะกับพ่ออีกเเละเงินเดือนออกเท่าไหร่ก็ไม่เหลือ ทำงานหนักแต่ไม่เคยได้เห็นเงินเดือน ค่าเทอมให้เรากับน้องก็ไม่มี น้องที่ทำงานยืมไป20,000ก็ชักดาบหาตัวไม่เจอ เเถมเธอยังคิดจะขี่รถลงสะพานฆ่าตัวตายอีก เราอึ้งไปซักพัก เราเลยถามเธอเป็นเเบบนี้ได้กี่เดือนเเล้ว คำตอบที่ได้คือจะ2ปี เรามืดทั้งโลกได้เลยตอนนั้นจุกหน้าอกแปล๊บๆ"เอ่อออเธอเก่งจังสุดยอดมนุษย์เลยนะเอิ่มมมนี่ฟังเพลงนี้ไว้จะได้รีเเร็กอืมมมเดี๋ยวนู๋มาเนอะ"เรารีบวิ่งออกมาจากห้อง อยู่ๆน้ำตาก็ไหลพร้อมความรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูกมันวิ่งรอบๆหัว เราคิดอยากช่วยเธอหาเงินเราเลยลองหาของที่จะทำขายระหว่างเรียนได้ เราเลยไปหาเธอเเละบอกเธอว่าเราจะช่วยเธอหาเงินโดยที่เราจะไม่เลิกเรียน เธอก็บอกไม่ต้องตั้งใจเรียนก็พอ เราก็เลยบอกเธอว่าเอาน่าสบายๆ เธอก็ยิ้มลูบหัวเรา  เธอดีขึ้นเเล้วเราก็เลยถือโอกาสนี้ขอคมาเธอซะเลย

หลังจากนั้น2อาทิตย์เราก็ได้เปิดกิจการลูกชิ้นทอด จบม.3เราต่อสายอาชีพ เเละขายลูกชิ้นทอด17:00-00:30น. ส่วนเเม่เราก็ไม่เครียดเเล้วเราชวนเธอเต้นร้องเพลงกับเราทุกวัน5555 ปัจจุบันก็ยังเหลือหนี้อยู่เเต่พอรับไหวสู้ค่ะ บายยยยาวววว

สุดท้ายนี้: ปีนี้ จขกท. 19ย่าง20 เเล้วววขายลูกชิ้นใช้หนี้ช่วยเเม่อยู่งุงุยิ้มๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่