#Love_1

เดล อายุ 18ปี ชายหนุ่มรูปร่างบอบบาง ผิวขาวอมชมพู ไม่สูงมากนัก น่าสวยราวกับผู้หญิง เป็นที่ชื่นตาทั่งในหมู่ผู้ชาย และผู้หญิงที่ได้พบเห็นเขา
ครอบครัวของเขา มีฐานะปานกลาง พ่อและแม่ทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง

วันนี้เป็นวันแรกของชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย เขาได้เขาเรียนในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ทุกวันเขาต้องนั่งรถเมย์ประจำทางไปเรียน

วันที่ 2 ของการเรียนก็มีการเลือกชมรม...

เดลคิดว่า "เราจะเลือกเข้าชมรมอะไรดีนะ" ในขณะคิดอยู่นั่นเองก็มีเพื่อนชายในห้องคนหนึ่งเขามาทัก เขาคือเพื่อนที่นั่งเรียนอยู่ข้างๆเดลนั่นเอง เขาชื่อ จูเนี่ยร์ ๆ เป็นคนเรียบร้อย (น่ารักทีเดียวล่ะเมื่อเทียบกับเดลแล้ว)

จูเนี่ยร์ถามว่า "เดล นายจะเข้าชมรมอะไรหรอ"
"ยังไม่รู้เลย ก็กำลังคิดอยู่" เดลตอบ
"งั้นอยู่ชมรมศิลปะกับฉันไหม ฉันชอบดูรูปวาด และก็อยากวาดภาพให้สวยๆ ด้วย ฉันว่าชมรมนี้เงียบๆ ดี คนก็ไม่เยอะเพราะไม่ค่อยมีใครเลือกสักเท่าไร" จูเนี่ยร์บอก
"แต่ฉัน...วาดรูปไม่เอาไหนเลยนะ" เดลพูด
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันช่วยนายเอง" จูเนี่ยร์บอกเดลพร้อมกับรอยยิ้มอย่างดีใจ

เดลก็ไม่รู้จะเข้าชมรมอะไรดีเพราะคิดไม่ออกเหมือนกัน เลยตามจูเนี่ยร์ไปเข้าชมรมศิลปะ
ทั้ง 2 เริ่มเป็นเพื่อนสนิทกันและเรียนด้วยกันเสมอ วันต่อมาเป็นวันที่ต้องเริ่มเข้าชมรม เพื่อแนะนำตัวกับรุ่นพี่ในชมรมและพบเพื่อนในชมรมอื่นๆ ในชมรมศิลปะ มีรุ่นพี่ปี2 4คน ปี3 5คน ปี4 4คน และรุ่นน้องปี1 4คน ในชมรมมีรุ่นพี่ผู้หญิง3คน ปี2 3 4 ปีละ1คน นอกนั้นชายทั้งหมด
ประธานชมรมพี่ปี4 เป็นผู้ชาย สูง ขาว ดูสุขุมน่านับถือ เขาชื่อพี่ไปร์ พี่ไปร์ออกมาแนะนำตัว ส่วนรองประธานเป็นผู้หญิงอยู่ปี3 ชื่อพี่เนเน่
ในชมรมมี ทั้งหมด 16คน คือ พี่ต้น พี่แฟร์ พี่หมวย พี่มิ้น อยู่ปี2
ปี3 มี พี่เนเน่ พี่แชมป์ พี่สน พี่บอล พี่เจมส์
ปี4 มี พี่ไปร์ พี่หยก พี่ภูมิ และพี่กวาง
ส่วนปี1 น้องใหม่ มีเดล จูเนี่ยร์ และคนสุดท้าย ชื่อฮั่น ฮั่นมาจากคนละห้องกับเดลและจูเนี่ยร์

ฮั่นเขาเป็นคนหล่อ สูง ขาว ตี๋ ดูดีทุกย่างก้าว ป๊อบในหมู่สาวๆ ทั้งหลาย จากที่ได้ยินสาวๆ ในห้องเรียนคุยกัน เดลไม่เคยคิดว่าตัวจริงเขาจะดูดีกว่าที่สาวๆพูดถึงซะอีก
ฮั่นเป็นลูกชายคนรองของมหาเศรษฐี เขามีพี่ชายอีกคนอยู่ปี4 แต่เดลยังไม่เคยเห็น แต่ที่ได้ยินมา พี่ชายของฮั่น ชื่อตี๋ สาวๆว่ากันว่า เขาหล่อดูดีที่สุดในปี4 ตี๋อัธยาศัยดี เข้ากับคนได้ง่าย ต่างจากน้องชายคนละขั้ว เป็นงั้นไป

หลังจากแนะนำตัวเสร็จ รู้จักชื่อทุกคนแล้ว ไปร์ ก็บอกว่า "หลังเลิกเรียนเราจะมาชมรมกันทุกวัน" ส่วนเวลาเขาชมรมจริงๆ ก็วันจันทร์ และวันศุกร์ วันละ2ชั่วโมง หลังเลิกเรียนแล้ว วันไหนใครเรียนเช้าหรือเรียนบ่ายก็จะพลัดกันมาอยู่ชมรม เว้นแต่วันที่เข้าชมรมจริง ใครจะมาหรือไม่มาก็ได้หลังเลิกเรียน และถ้ามีเวลาว่างตรงกันก็จะมาพร้อมหน้ากัน

เดลและจูเนียร์ ไม่ค่อยมีอะไรทำหลังเลิกเรียน ทั้ง2เลยมาเข้าชมรมทุกวันเพื่อฝึกวาดรูป เย็นวันหนึ่งจูเนี่ยร์ต้องรีบกลับบ้าน เดลต้องมาห้องชมรมคนเดียวเขาเดินเข้ามาให้ห้องชมรม เห็นใครคนหนึ่งฟุบหลับอยู่บนโต๊ะริมหน้าต่างในห้อง เดลจึงเดินไปดูใกล้ๆว่าใครกันที่มาหลับอยู่ในห้องชมรม
เดลเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ก็พบว่าเขาคนนั้นคือฮั่นนั่นเอง เพื่อนปีเดียวกันแต่คนละห้อง เดลไม่ได้สนิทอะไรกับฮั่น แม้จะอยู่ชมรมเดียวกัน เพราะฮั่นมักจะอยู่คนเดียวเสมอ ไม่พูดคุยอะไรกับใครเท่าไรในชมรม แม้แต่พี่ไปร์ซึ่งเป็นประธานก็เคยบอกว่า ฮั่นเป็นคนแบบนั้นเอง แต่ฝีมือการวาดรูปของฮั่นเก่งกว่าใครในชมรมเสียอีก

เดลได้เห็นรูปที่ฮั่นวาด เป็นทะเลสาบกว้าง มีเกาะเล็กๆอยู่กลางทะเวสาบนั้น ในภาพนั้นเป็นเวลากลางคืนมีดาวส่องแสงบนท้องฟ้าไกลๆ บนเกาะนั้นมีเก้าอี้1ตัว อยู่ใต้ต้นไม้ที่มีใบปะปราย ดูแล้วสวยมาก แต่แฝงด้วยความเงียบเหงาเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก
ขณะที่เดลกำลังมองดูภาพอยู่นั่นเอง ฮั่นก็ตื่นขึ้น ทำเอาเดลตกใจเล็กน้อยก่อนชมว่าภาพของฮั่นสวยมาก แต่ฮั่นก็ไม่มีการตอบสนองใด ได้แต่เก็บของแล้วก็ออกจากห้องไป เดลรู้สึกแปลกประหลาดใจ แต่ก็คิดถึงภาพที่ฮั่นวาดนั้น
หลังจากวันนั้นเดลสังเกตเห้นว่าทุกวันฮั่นจะมานั่งวาดรูปบ้าง หลับบ้างอยู่ในห้องชมรมเป็นประจำทุกวันหลังเลิกเรียน ทุกภาพที่ฮั่นวาดแฝงด้วยความเหงาแลดูเดียวดายเสมอ

เดลพยายามเข้าไปคุย และชมภาพวาดของฮั่นเป็นประจำ เพื่อจะได้มีฝีมืออย่างฮั่นบ้าง ฮั่นพยายามหลบสายตา ไม่พูดไม่คุยด้วยสักเท่าไร

วันนี้เป็นวันศุกร์ ซึ่งเป็นวันที่มีการเข้าชมรมตามตาราง ไม่มีใครมาชมรมเลยหลังเลิกเรียนแล้ว เดลเข้ามาในห้องไม่เห็นฮั่นอย่างเคย เดลจึงไปนั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างที่ฮั่นนั่งเป็นประจำ และใต้โต๊ะมีภาพที่ยังวาดไม่เสร็จอยู่ใบหนึ่ง เป็นภาพทะเลสาบเช่นเคยเหมือนที่เคยเห็น แต่กลางเกาะยังวาดไม่เสร็จ เดลมองหาภาพของฮั่นที่เหมือนกันที่เสร็จแล้วอีกใบมาเทียบ เขาหาไม่มี เดลก็เลยนั่งดูภาพที่ยังไม่เสร็จนั้น แล้วเผลอหลับไป เวลาผ่านไปนานพระอาทิตย์กำลังตกดิน โพล้เพล้ ฮั่นเดินเข้ามาในห้องชมรม โดยที่เดลยังไม่ตื่น ฮั่นเอาเก้าอี้มานั่งมองดูเดลหลับ บนที่ของเขา เขาไม่ได้พูดอะไร จนเวลาค่ำ ฮั่นก็ไปเปิดไฟ และกลับมานั่งดูเดลต่อ ฮั่นมองเดลพร้อมกับใจที่เต้นตึกตัก เหมือนกลองรัว เขาคิดว่า "นายคนนี้ทำไมน่ารักจัง ผิวขาวเนียน น่าใส ราวกับผู้หญิง สวยจนละสายตาไม่ได้ แต่เขาเป็นผุ้ชายเหมือนเรานะ เราคิดอะไรอยู่เนี่ย เฮ้ยๆๆ ไม่ได้ๆ " ฮั่นขยับน่าเข้าไปใกล้เดลมากขึ้นๆ
ทันใดนั้นเมื่อแสงไฟเปิดติดแล้ว เดลก็ตื่นขึ้นมาค่อยๆลืมตา เห็นใบน่าของฮั่นใกล้น่าตัวเองมาก เดลตกใจเล็กน้อยก่อนฮั่นจะโยกตัวไปนั่งพิงพนักเก้าอี้
"นายมานั่งฟุบหลับอะไรบนโต๊ะของคนอื่น แถมทับภาพที่ยังวาดไม่เสร็จ วันนี้ฉันเลยวาดไม่เสร็จเลย" ฮั่นพูด
"เอ่อ...คือว่า...ฉันเข้ามาในห้องไม่เห็นมีใคร แล้วนายก็ไม่มา ฉันเห็นว่าที่ตรงนี้น่าจะสบายดี เลยคิดจะมานั่งฝึกวาดรูปสักหน่อย แต่เผลอหลับไปน่ะ ฉันขอโทษนะ" เดลตอบ
ฮั่นทำท่าแกล้งไม่พอใจเล็กน้อย แล้วก็บอกเดลว่า "นายตรงรับผิดชอบที่ทำให้ภาพฉันวาดไม่เสร็จ นายต้องช่วยฉันวาดให้เสร็จ" เสียงของฮั่นออกดุเล็กน้อย
"แต่ฉันยังวาดรูปไม่เอาไหนเลย ฉันจะช่วยนายได้ยังไง"เดลตอบ
ฮั่นยิ้มเล็กๆ แล้วพูดว่า "งั้น นายต้องอยู่เป็นเพื่อนฉัน จนกว่าฉันจะวาดรูปนี้เสร็จ"
เดลยิ้มพลางขอโทษ แล้วอยู่เพื่อนฮั่น จนดึก เดลเผลอหลับไป ฮั่นวาดรูปเสร็จแล้ว ก็ปลุกเดล
"นายๆ นาย..." ฮั่นเขย่าเดลเบาๆ
"หือ.... ว่าไง...วาดเสร็จละหรอ" เดลตอบงัวเงีย
"อื้อ...เรียบร้อยแล้ว" ฮั่นตอบ
"ไหนๆ ฉันขอดูรูปที่นายวาดหน่อยสิ" เดลพูดขึ้น
ฮั่นไม่ยอมให้ดู เขาแอบยิ้มเล็กๆ แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย "นายหิวไหม"
"อื้อ หิวสิ" เดลตอบ "งั้นเราไปหาอะไรกินกัน เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง เป็นการตอบแทนที่นายอยู่เป็นเพื่อนฉัน"
เดลประหลาดใจ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนทำให้ฮั่นวาดรูปเสร็จช้า แต่ก็ตกลงไปกินข้าวกับฮั่น
เดลและฮั่นเริ่มสนิทกันตั้งแต่วันนั้น...
หลังจากวันนั้นที่เริ่มรู้จักกับฮั่น เขามักไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ หลังเลิกเรียนก็จะไปห้องชมรมด้วยกันเสมอ เป็นที่แปลกใจให้กับจูเนี่ยร์ ทั้งๆที่ฮั่นเป็นคนที่ไม่สุงสิงกับใคร ชอบทำตัวเงียบๆ ไม่เคยไปไหนมาไหนกับใครแต่เปลี่ยนไปเพราะเดล
>>>โปรดติดตามตอนต่อไป<<<