มีบางเวลาที่รู้สึกว่าเรา "อิจฉา" คนที่อยู่รอบๆ ตัวเรา โดยที่เขาก็ไม่ได้ดูถูก ไม่ได้อะไรกับเรานะ
ทั้งหน้าตาดี เพื่อนฝูงเยอะ มีเงินชื้ออะไรตามใจได้ หรือมีรถ บางวันเราก็ต้องอาศัยเราเขากลับบ้าน เพราะมันจำเป็น
เพราะถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ก็จะหลีกเลี่ยง ไม่รู้ทำไม แค่มันรู้สึกน้อยใจที่ตัวเองยังไม่มีรถเหมือนเขา
เรามักคิดเสมอว่า ทำไมเราดูไม่มีอะไรเลย ทั้งๆ ที่ชีวิตเราก็ไม่ได้แย่นะ อาจจะดีกว่าใครๆ หลายคนด้วยซ้ำ

.... แต่ความคิดคนเรามันควบคุมไม่ให้รู้สึกไม่ได้อ่ะ ถึงจะบอกตัวเองเสมอนะว่า "ยังไม่ถึงเวลาของเรา ถ้าทุกอย่างพร้อม เราก็จะมีทุกอย่างเอง"
พื้นฐานของครอบครัวแต่ละคน เกิดมาก็มีไม่เหมือนกันแล้ว พยายามปลอบใจตัวเองตลอด เลยขยันทำงานและพยายามสู้กับความรู้สึกนี้ให้ได้


.... ที่เล่าให้ฟัง ไม่ได้หมายความว่า ผมยอมแพ้หรือท้อแท้นะ เพราะผมก็มีเป้าหมายในชีวิตที่ต้องทำให้ได้เหมือนกัน
เอาเป็นว่า คนเราก็มีจิตใจ ความรู้สึก จะไม่ให้รู้สึกก็ไม่ได้ แต่อย่าให้มันมาบั่นทอนจิตใจเรานะ


ใครที่กำลังเป็นแบบนี้ ก็ขอให้สู้ๆ นะ
ขอบคุณครับ