เป็นคนที่ชอบรับฟังและเข้าใจปัญหาของคนอื่น ชอบให้กำลังใจคนอื่นเสมอ เพราะรู้สึกว่า มันคือสิ่งเดียวในชีวิตที่เราไม่เคยมีไม่เคยได้รับจากใคร นั้นคือพื้นที่หรือคนที่เราสามารถพูดคุยด้วยได้  หลายครั้งที่รู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยว ไม่มีที่ๆสบายใจให้เคยได้พักพิงจริงๆ บางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีอะไรดีเลยจริงๆ เหมือนที่คนในครอบครัวพูดกับเราอยู่เสมอ บางครั้งพยามทำเต็มที่แต่ก็ยังไม่ดี เป็นแม่ที่ดีก็ไม่ได้ ชีวิตล้มเหลวตลอด เมื่อก่อนเคยคิดว่าลูกคือสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจให้สู้ต่อ แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าเราคงเลี้ยงลูกเองให้ดีไม่ได้ เพราะเราเองก็ยังไม่ได้ดีอะไรสักอย่างเลย     รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ดีไม่เคยมีอะไรดีเลย ทำอะไรก็ไม่ดี พยามทำแค่ไหนก็ไม่ได้ดี  

“ในวันที่โลกไม่เหลือเหตุผลอะไรให้ต้องอยู่..ก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมเหมือนกัน”