คบกับแฟนมา 9 ปีแล้วคะ ตอนนี้อายุ 23 ปี เรากับแฟนอายุเท่ากัน
เขาดีกับเรามากคะ ดูแลเราดี เทคแคร์ดีมาก เมื่อก่อนยังไงตอยนี้ก็ยังเหมือนเดิมคะ แต่เขาเป็นคนไม่มีสังคมเลย เขาเคยบอกว่าสังคมของเราไม่จำเป็นสำหรับเขา เป็นคนขี้ห่วง ขี้หวงมาก ไปเที่ยวกับเพื่อนแบบค้างคืนก็แทบจะไม่ได้ไป ทะเลาะกันหลายครั้งกว่าจะได้ไป ห่างกันแทบไม่ได้ ที่ห่างกันได้นิเพราะทำงานคนละที่ เคยเกือบจะเลิกกันครั้งนึง เขาร้องไห้ฟูมฟายมาก งานไม่ทำ ไม่ลุก ไม่อะไรเลย นอนซมนอนร้องไห้ จนเราทำใจไม่ได้ก็กลับไปหาเขาอีก แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราไม่รักนะ ตอนนี้เราก็ถามตัวเองว่าที่อยู่นี่เพราะรักหรือเพราะอะไร
เราอยากให้เขาอยู่ข้างๆเรา แต่บางครั้งเราก็ไม่อยาก คิดว่าถ้าคบไปต่อก็ไม่รู้จะเป็นยังไง มองไม่เห็นอนาคต 9 ปีเหมือนเดิมก็เหมือนเดิมจริงๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยน ไม่มีทีท่าว่าจะพัฒนาต่อไป แม่เราก็ไม่ชอบเขา ถามเขาว่าจะเข้ากับแม่เราได้ไหม เขาก็ตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน ส่วนดีก็คือดีกับเราตามปกติที่คนรักกันสมควรจะเป็น แต่ส่วนที่ทำให้เราหนักใจ คิดมาก มันก็มี ไม่รู้จะทำยังไงต่อ เดินต่อ หรือพอแค่นี้....
ไม่รู้ว่ายังรู้สึกรักอยู่มั้ย
เขาดีกับเรามากคะ ดูแลเราดี เทคแคร์ดีมาก เมื่อก่อนยังไงตอยนี้ก็ยังเหมือนเดิมคะ แต่เขาเป็นคนไม่มีสังคมเลย เขาเคยบอกว่าสังคมของเราไม่จำเป็นสำหรับเขา เป็นคนขี้ห่วง ขี้หวงมาก ไปเที่ยวกับเพื่อนแบบค้างคืนก็แทบจะไม่ได้ไป ทะเลาะกันหลายครั้งกว่าจะได้ไป ห่างกันแทบไม่ได้ ที่ห่างกันได้นิเพราะทำงานคนละที่ เคยเกือบจะเลิกกันครั้งนึง เขาร้องไห้ฟูมฟายมาก งานไม่ทำ ไม่ลุก ไม่อะไรเลย นอนซมนอนร้องไห้ จนเราทำใจไม่ได้ก็กลับไปหาเขาอีก แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราไม่รักนะ ตอนนี้เราก็ถามตัวเองว่าที่อยู่นี่เพราะรักหรือเพราะอะไร
เราอยากให้เขาอยู่ข้างๆเรา แต่บางครั้งเราก็ไม่อยาก คิดว่าถ้าคบไปต่อก็ไม่รู้จะเป็นยังไง มองไม่เห็นอนาคต 9 ปีเหมือนเดิมก็เหมือนเดิมจริงๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยน ไม่มีทีท่าว่าจะพัฒนาต่อไป แม่เราก็ไม่ชอบเขา ถามเขาว่าจะเข้ากับแม่เราได้ไหม เขาก็ตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน ส่วนดีก็คือดีกับเราตามปกติที่คนรักกันสมควรจะเป็น แต่ส่วนที่ทำให้เราหนักใจ คิดมาก มันก็มี ไม่รู้จะทำยังไงต่อ เดินต่อ หรือพอแค่นี้....