คือเราอายุ 20 แฟนเราอายุ 25คบกันมาเข้าเดือนที่เจ็ด รู้จักจริงๆก็ปีนึงแล้ว เราอาศัยอยู่ด้วยกันมาตลอด เขาพาไปหาพ่อแม่ พี่เขาเป็นคนดีมากๆ เราไม่เคยมีแฟน (ที่ผ่านมามันเป็นความรักแบบมัธยมไม่นับแล้วกัน) เขาแทบจะเป็นคนแรกในทุกๆอย่างทุกๆเรื่อง ระหว่างที่คบกันมาทะเลาะกันบ่อยมากๆๆ เราเป็นคนขี้บ่น ขี้จุกจิก ชอบเถียง ขี้งอน ขี้น้อยใจ และเจ้าอารมณ์ ทำให้มันเป็นปัญหา ไม่ว่าจะเรื่องเดิน เหนื่อยก็บ่น เขาทิ้งกล่องนมในห้องน้ำก็บ่น เขาเป็นคนชอบเก็บคำที่เราพูดๆๆไป เก็บไว้ในใจ และเราเป็นคนนอนตื่นเที่ยว ไม่ตื่นมาเรียนออนไลน์ ตื่นบ้างบางทีก็เปิดทิ้งไว้ เขาเป็นคนตื่นเช้ามากๆ เขาต้องไปทำงาน เขาก็บอกว่าตื่นไม่ทันเรียนหรอวันนี้ เราเลยบอกไปว่าใช่ เขาก็บอกเอาเถอะอยากทำไรก็ทำไป อยากใช้ชีวิตแบบไหนก็ทำไป เราเลยเถียงไปว่า ทำไมอ่ะ ตื่นสายแล้วมันเป็นอะไร มันทำให้อนาคตพังหรอ มันทำให้ใครตายหรอ เขาบอกว่าเขาเพียงต้องการให้เราปรับตัว (เรารู้ทั้งรู้ว่าเขาหวังดีกับเรามากๆแต่ก็ยังเถียงออกไป) รู้แล้วก็จะปรับนี่ไง ทำไมอ่ะต้องรีบตื่นเช้าไปทำไมนักหนา เขาขอลองห่างกันดูมั้ย ลองแยกกันอยู่ พี่ว่าทันไวไปที่เราตัดสินใจมาอยู่ด้วยกัน  สรุปคืนนั้นก็นอนหันหลังให้กันทั้งคู่ วันต่อมา เขาออกไปทำงาน เขาไม่ทักมา เราเลยทักไปว่า ยังอยากมีกันอยู่มั้ย พี่บอกหนูไม่มีพี่ก็ได้ แต่ที่พี่ทำอยู่ไม่มีหนูอยู่พี่ก็อยู่ได้ ลองห่างกันตามที่พี่ว่าแล้วกัน อาจจะคิดถูกก็ได้ที่แยกกัน ไหนๆก็คิดผิดที่มาอยู่ด้วยกันแล้ว ขอโทษนะที่เข้าไปเป็นเรื่องแย่ๆในชีวิต ขอโทษที่ร้องขอให้มาอยู่ด้วยตั้งแต่แรก และเขาก็เกริ่นมาว่า ขอโทษนะ ขอโทษที่ทำให้เจ็บบ่อยๆ ขอโทษนะที่ไม่ดีเลย เราเลยรู้ว่าเขากำลังจะบอกอะไร เลยโทรให้เขามาคุยที่ห้อง
พอเขามา เขาก็ร้องไห้แล้วบอกว่า เราเลิกกันเถอะนะ เราไปต่อด้วยกันไม่ได้จริงๆ
เราเสียใจมากที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น เราอ้อนวอนเขา ขอร้องเขาให้กลับมา ขอโอกาสปรับเปลี่ยนตัวเองอย่างจริงจัง เขาบอก เขาจะรอดูอยู่ห่างๆ แต่เราต้องการให้เขากลับมาในฐานะแฟนแล้วอยู่ดูสิ่งที่เราจะปรับ เขาเอาแต่ปฎิเสธ
วันต่อมาเราขอให้เขามาหาเพราะเราไม่ไหวแล้วเราร้องไห้ตั้งแต่เช้าจนดึกดื่น เขามาหา เราถามว่าพี่ยังรักหนูอยู่มั้ย เขาเอาแต่ตอบว่า ไม่รู้ ไม่รู้
เราเสียใจมากๆ เอาแต่ขอร้อง ให้เห็นใจกัน เอาแต่ขอโทษเรื่องที่ผ่านมา
ผ่านมาอีกวัน เราบอกเขาว่า ขอโอกาสให้ทำได้เต็มที่ได้มั้ย กลับมาคบกัน1อาทิตย์ แล้วจะปรับเปลี่ยนตัวเองให้มันสุดๆ และ จะทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด ถ้าพี่ไม่โอเคกับมัน หนูจะถือว่า หนูได้ทำเต็มที่แล้ว เขาก็ให้โอกาสตรงนั้น แต่!! เขาเย็นชาเหลือเกิน แค่ถามว่าคิดถึงมั้ย ยังรักกันมั้ย เขาเอาแต่เลี่ยงไม่ตอบ บางครั้งก็ตอบไม่รู้ ขี้หงุดหงิดใส่มากๆ เวลาเราขอจะไปไหนมาไหนด้วย ขอไปสวนด้วย ขอไปกินข้าวกับแม่ได้มั้ย เขาจะไม่ให้ไป  เราเองก็เสียใจ ที่ผ่านมาทำไม่ดี เสียใจที่เมื่อก่อนไม่เต็มที่กับเขา คุยกันผ่านแชทเขาตึง เขานิ่ง เอาแต่บอกว่า เลิกพยายามเถอะ ตอนนี้พี่ไม่ได้ต้องการมันอีกแล้ว ตอนนี้พี่ไม่อยากได้สิ่งนั้นอีกแล้ว มันไม่มีอะไรเหมือนเดิม และมันไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก  
เราควรจะทำยังไงต่อไปดี ใจนึงก็เจ็บเจ็บจนชาพูดแทบไม่ออก เสียใจกับสิ่งที่เขาพูดมามากๆเลยบ้างครั้ง🥺 เราเองก็จะไม่เปิดใจให้ใคร เราอยากมีเขาไปตลอด เขาเองก็บอกว่าไม่ต้องการใครอีกแม้กระทั่งเราก็ไม่ต้องการให้กลับมาคบ😭