สวัสดีครับผมเป็นคนหนึ่งพึงประสบปัญหาเรื่องความรัก..

เมื่อไม่นานมานี้ ผมพึงโดนแฟนสาวบอกเลิกครับ ผมร้องไห้ รุ้สึกเสียใจมาก รู้สึกแย่ ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ บางทีทำกิจกรรม หรือนั้งทำงาน นั้งคิดอยู่คิดๆ ขึ้นมาก็ร้องไห้เสียใจ

[เรื่องของเรา] เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง!! ไม่ได้แต่งขึ้นครับ

เรารู้จักกันและคบกันมา 3-4 ปี เราเจอกันในที่ทำงาน เค้าเป็นที่ปรึกษาของงาน เรารู้จักกันจากการทำงานด้วยกัน เธอเป็นคนอารมณ์ดี ยิ้มสวย ตลก เฮฮา ผมชอบเธอ แต่ยังไม่ได้บอกเค้าไป จนว่าเค้าย้ายงานไปอยู่อีกทีหนึ่ง มีคนๆหนึ่ง(แม่สื่อ)แนะนำให้ผมรู้จักเธอคนนั้นผ่านทาง Line. เราคุยกันตลอดเรื่อยมา เรานัดทานข้าวกัน ผมบอกความรุ้สึกเธอ และขอเบอร์ ขอคบกันเป็นแฟน เราเริ่มคุยกันมาเรื่อยๆ มา เราทั้งคู่ต่างทำงานอยู่ห่างกัน อยู่กันคนละจังหวัด เราคุยกัน เดือนหนึ่งเราเจอกันมีเวลาอยู่ด้วยกัน 1-2 วัน โดยทั้งผมและเธอทำงาน 6 วัน ผมมีเวลาว่างก็จะไปหาเค้า เธอมีเวลาว่างก็จะมาหาผมบ้าง แต่ส่วนมากจะเป็นเธอที่มาหา เพราะผมทำงานยุ่งจริงๆ บางทีต้องทำงานวันอาทิตย์ เป็นอย่างนี้เรื่อยมา เราก็ทะเลาะกันบ้าง และปรับความเข้าใจกันอยู่ตลอดเพราะความห่างไกลกัน การที่ไม่มีเวลาให้กัน เราคบกันมาได้ระยะหนึ่งก็พาไปทำความรุ้จักคุณพ่อคุณแม่ที่บ้าน ท่านทั้งสองชอบเธอมาก พอมีเวลาเธอก็จะมาหาเรา ทานข้าวกับพ่อแม่เราบ้าง หลายๆครั้ง และเธอก็ได้พาผมไปเปิดตัวกับทางบ้านเธอด้วยเช่นกันครับ เวลาเธอมาหาเช้าเราก็พยามตื่นเช้ามาทำกับข้าวหรือเตรียมอาหารไว้ให้ก่อนเธอไปทำงานในหลายๆครั้งเพราะเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะเหนื่อยเลยอยากให้เค้านอนพักผ่อนเพียงพอ ตื่นมาจะได้ไม่ง่วงขับรถ เป็นอย่างนี้เรื่อยๆมา

จนเรื่องราวของเราผ่านๆ ไป เธอเปลี่ยนงานอีก เธอบอกว่างานยุ่งมาก เลิกงาน 4,5 ทุ่มแทบทุกวัน จนแทบไม่มีเวลาคุยกัน ก็ทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง จนกระทั้งช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอบอกผมไม่ให้โพส หรือแท็กอะไรไปที่เฟสเธอ ผมก็สงสัยถามตัวเองว่าทำไม เธอให้คำตอบว่า ไม่อยากให้ทางบ้านรู้ โอเครเราก็พยายามทำความเข้าใจ เวลาผ่านไป วันหนึ่งที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน ก็มีสายผู้ชายโทรมาหาเธอเวลา 3-4 ทุ่มแล้ว เห็นโทรมา 2-3 ครั้งจนเธอรับสายและบอกไปค่อยคุยกันพรุ่งนี้ ผมถามเค้าว่าใคร เธอบอกว่าเค้าโทรมาคุยเรื่องงาน เราก็คิดติดอยู่ในใจ และเราก็ทะเลาะกันจนเธอหลุดมาว่าสายนั้นเค้าโทรมาคุย โทรมาปรึกษาเรื่องความรัก บอกเค้าว่าพึงอกหักเลยโทรมาปรึกษาเธอ เราก็คิดแค่นี้ทำไมต้องโกหกกันด้วย ความไว้ใจเริ่มเกิดขึ้นในตัวผม ผ่านไปต่อเราได้ไปทานข้าวกันคุยกันตามปกติจนกระทั้งเธอเล่าถึงเรื่องผู้ชายคนหนึ่งเป็นพี่ที่ทำงาน บอกว่าชอบ นับถือพี่เค้า พี่เค้าเป็นคนตรงๆ บอกชอบพี่เค้าอย่างนั้นอย่างนี้ ผมก็รับฟัง และก็เฉยๆ ปล่อยผ่านๆไป

จนเวลาจะมาถึงตอนจบ ถึงวันเกิดเธอ ผมเตรียมเค้ก เตรียมจะไปเซอร์ไฟรเธอที่ทำงาน ก็โทรถามเค้าว่าไปไหนไหม เธอบอกผมไม่ต้องมาหรอ ทำงาน งานยุ่งมาก เธอมีปัญหากับงานที่ทำ และกำลังจะเปลี่ยนงาน โดยเธอบอกว่า ถ้าเรื่องของเราจะมีปัญหากัน ทะเลาะกันอยู่อย่างนี้ เธอจะย้ายมาหางานทำใกล้ๆกับผม ถึงเวลาเธอออกงาน และมาอยู่กับผมอาทิตย์หนึ่ง ก่อนจะกลับไปทำงานที่ใหม่ บอกว่าพี่คนนั้นชวนไป(คนที่เธอบอกว่าชอบอย่างนั้นอย่างนี้) ผมก็โอเครคงไม่มีอะไร ก็ทะเลาะกันอีกเพราะความน้อยใจของผม พอไปทำงานที่ใหม่เราแทบจะไม่ได้คุยกันเลยคุย Line. วันๆหนึ่งสองสามคำอาทิตย์หนึ่งโทรคุยกันแค่ครั้งถึงสองครั้ง เป็นอย่างนี้ไปสักพักหนึ่ง และสุดท้ายเราทะเลาะกันแรงมาก เธอหงุดหงิด ด่าทอผมแรงมาก เธอบอกว่าเธอเหนื่อยไม่อยากจะมาทะเลาะ
อีก ผมก็โทรไปหาว่าจะเอายังไง ลแะแล้วเธอก็บอกเลิกผม ผมเงียบและผมช๊อกมาก เสียใจมาก ทำงานไม่ได้เลย ร้องไห้ ต้องคุมสติและทำงานต่อไป กลับห้องพักร้องไห้อย่างหนักมาก เธอโทรกลับมาถามเป็นไงบ้าง ร้องไห้ทำไม ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงหลายๆอย่าง ผมงงมาก เธอทำอะไร ต้องการอะไร บอกเลิกไปแล้วกลับมาทำดีทำไม ผมก็ใจอ่อนย้อมอภัยให้เธอ กลับมาคุยกันต่อ ก็เหมือนเดิม เธอเงียบหายไป คุย Line. กันสองสามคำ อาทิตย์หนึ่งคุยกันครั้งเดียว ผมเองก็รุ้สึกอึดอัดโทรหาเธอว่าทำไม เธอบอกว่าจะดูว่าถ้าทำแบบนี้จะทะเลาะกันอีกไหม!! ผมถามเพื่ออะไร ทำไมถึงทำแบบนี้ และแล้วเธอก็ได้บอกเลิกผมอีกครั้งด่าทออะไรผมอีกหลายต่อหลายอย่าง ประโยคสุดท้ายเธอบอกว่าผมงี่เง่าเกินไป เด็กเกินไป หึงหวงกันมาไป และผมดีเกินไป!!!

ณ ตอนนี้ผมเสียใจ ร้องไห้หนักมาก ทำใจไม่ได้เลย มัจะคิดถึงแต่เรื่องของเราที่ผ่านมา และคิดถึงความรู้สึกดีๆที่มีให้กันมา มันค่อยถามตัวเองว่าทำไมๆ อยู่เรื่อยๆมา เลยอยากจะแบ่งบันความรู้สึกสอบถาม ว่าอกหัก เสียใจ ร้องไห้หนักมาก ควรทำใจยังไง ปรับความรู้สึกยังไง ทำยังไงความรุ้สึกมันถึงจะดีขึ้นครับ

ขออภัยครับหากเอาเรื่องไม่ดีมาระบายในโซเชียวครับ

ขอขอบคุณทุกคำแนะนำครับ