คือผมแอบชอบผญ.คนหนึ่งผมจำได้ว่าชอบตั้งแต่อนุบาลและครับแล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆแล้วรู้สึกว่าเธอน่าจะรู้ว่าผมชอบด้วยอะนะแต่ก็ดูแบบจะยอมรับได้แต่ผมก็เสียใจนิดๆนะไม่ได้สารภาพรักหรือขอเป็นแฟนเพราะว่าตอนป.3เธอคนั้นได้ย้ายโรงเรียนไปคือก่อนจะย้ายโรงเรียนผมได้ทำกิจกรรมสนุกๆกับเธอเยอะมากและผมในตอนนั้นก็คิดว่าอาจจะขอเธอเป็นแฟนหรือไรสักอย่างประมาณนั้นตอนช่วงมัธยมต้นหรือป.6แต่ผมก็ตัดสินใจได้ช้าไปเธอได้ย้ายโรงเรียนไปตอนป.3คือตอนเธอมาประกาศบอกเพื่อนในห้องอะตอนนั้นคือพอผมได้ยินผมนี้คือเศร้ามากๆเลยแล้วผมก็อยากจะบอกความรู้สึกหรือบอกลาเธอแต่ก็ทำไม่ได้พอหลังจากบอกวันนั้นเสร็จแล้วก็คือเป็นช่วงหยุดยาวแล้วเปิดมาเธอก็ย้ายโรงเรียนไปแล้วคือพอหลังจากนั้นการเรียนเกรดสภาพจิตใจผมคือแบบไม่ไหวเลยช่วงๆแรกผมมีการร้องไห้บ้างทั้งๆที่ปกติเป็นคนร้องไห้ยากมากแต่ผมก็ต้องทำใจลืมเธอไปก่อนเพราะเรื่องเรียนสำคัญมากจนถึงผมขึ้นป.6คือสภาพจิตใจผมหลังจากเธอ ได้ย้ายโรงเรียนคือผมรู้สึกว่าตัวเองมันไร้ความรู้สึกนิดๆอะคือปกติผมจะอายเวลาคุยกับผญ.แต่หลังจากเธอ ออกผมนี้คือคุยเรื่องลามกๆกับผู้หญิงหน้าตาเฉยๆเลยแล้วก็ไม่รู้สึกเขิลหรืออะไรเลย พอขึ้นป.6 ผมเริ่มอยากจะหาเธอแล้วว่าไปที่ไหน ผมค้นหาไปถามครูบ้างไรบ้างแต่ก็ไม่ได้เบาะแสอะไรเลย คือตอนนั้นผมรู้สึกผิดหวังที่ตัวเองไม่ยอมไปบอกลาและถามเธอเลยว่าจะไปต่อที่ไหนหรืออะไรผมนี้คือแบบ เศร้าแล้วเศร้าอีก แล้วก็หาไปได้สักพัก covid-19มา ต้องเรียน onlineทำให้ผมมีเวลาหาเพิ่มเติมในการหาแต่ก็ไม่พบเจออะไรเพิ่มมาเลย คือช่วงป.6ผมแทบไม่ได้ตั้งใจเรียนเอาแต่หาข้อ
มูลแต่ผมก็ยัง งงว่ากูผ่านมาได้ไง แล้วหลังจากนัเนผมขึ้น ม.1 ผมหวังอยู่ในใจว่าเธออาจจะมาต่อโรงเรียนที่ผมมาแต่ก็ไม่มีชื่อเธอผมก็เศร้าพอสมควร แล้วผมก็เรียนไปเรื่อยๆแต่พอขึ้นม.2โควิดเริ่มหายไปผมมาโรงเรียนผมเจอผญ.หน้าคล้ายเธอแต่ไม่ใช่ตอนแรกผมโครตดีใจแต่ก็ผิดหวังทันทีเมื่ออ่านชื่อ ตอนม.2ผมมีเพื่อนเพิ่มมากขึ้นแต่ก็ไม่ได้เยอะหรอกแต่ความรู้สึกของผมยังเหมือนเดิมคือรอเธอรักเธอชอบเธอ ผมแทบจะไม่รู้สึกมีอารมณ์แนวลามากเลยยกเว้นจะไปหาดูหนังหรือไรแต่ถ้าคุยกับผู้หญิงตรงๆผมแทบไม่มี แต่จุดที่ทำให้ผมมาเขียนอธิบายเรื่องนี้เพราะตอนนี้ผมอยู่ระหว่างรอขึ้นม.4 ผมดันไปเลื่อนเจอรูปเธอตอนป.3น้ำตาผมไหลแบบ ไหลโดยไม่รู้ตัวคือผมมีไฟมาหาข้อมูลเธออีกรอบแต่ก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ผมดีใจมากที่ได้รูปเธอมาดูแต่ตอนได้มาแรกๆผมนั้งเศร้าแล้วอารมณ์คนหมดไฟประมาณ 2เดือนได้อะ คือผมถึงกับเก็บไปฝันเกือบทุกวันเลยคืออยากเจอ เธออยากบอกความรู้สึกอยากคุยเล่นอยากทำๆอะไรด้วยกันหลายอย่างแต่ก็คงสายไป ผมหวังในใจลึกๆนะว่าจะได้เจอเธออีกสักครั้งขอแค่พบเจอก็พอ นี้คือสิ่งที่ผมอยากจะบอก ถ้ามีการเขียนผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วยครับแล้วก็ ถ้าใครอ่านจบขอบคุณและ ถ้าคุณชอบใครรักใครจริงแล้วนั้นแล้วเธอยังไม่มีแฟนคุณต้องลองดูถึงจะโดนปฏิเสธแต่เชื่อผมเถอะยังดีกว่ามานั้งรอความหวัง แล้วก็มาเป็นหมดไฟแบบผม ลงมือทำยังดีกว่าไม่ทำอะไร แล้วก็ถ้าใครพอรู้แนวทางการตามหาบุคคลโดยมีแค่ชื่อ กรุณาบอกให้ผมทราบจะดีใจมากครับ