เราเคยเรียนที่จันเกษมปี48 ตอนนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งมาชอบผู้ชายคนนั้นเขาเรียนวิทย์กีฬา ครั้งแรกที่เราเจอกันเป็นวิชาทั่วไปเธอมาเธอถามเราว่าอาจาราย์สอนอะไรบ้าง เราก็นึกว่าเธอฟังอาจารย์ไม่ทันเราจึงอธิบายให้ฟัง หลังจากนั้นเราเจอกันระหว่างทางตอนนั้นเราอยู่กับเพื่อนสนิทกำลังคุย แล้วเธอก็ยังทักแล้วถามวิชานั้นอีกครั้ง  หลังจากที่เธอไปสักพัก เพื่อนเราก็บอกว่าเขาหาข้ออ้างมาคุยกับแกหรือเปล่า  วันนั้นเพื่อนรู้ว่าเธอชอบเรา แกก็เหมาะกับเค้าดีนะ ++1แกคิดว่าเขาเป็นยังไง ก็นิสัยดี แล้วหน้าตาอะ ก็ดูดีนะ เราไม่ได้สนใจคนที่ภายนอกอยู่แล้ว หลังจากนั้นเราก็ได้ไปทานที่ร้านอาหารที่เป็นของคณะเธอ เราเจอเธอกับเพื่อนเธอ เพื่อนเธอเข้ามาทักเพื่อนเราเค้าก็คุยกันแล้วเธอก็มายืนใกล้เรามองเรา เราก็ยิ้มให้เธอ หลังจากนั้นผ่านไปปี2เทอม1 เราเจอเพื่อนที่เรียนเอกเดียวกับเราระหว่างทาง เพื่อนทัก เราบอกว่าเรียนเสร็จกำลังจะไปกินข้าวที่ร้านนั้นอาหารอร่อยราคาไม่แพงแถมเร็วด้วยเรากินกับเพื่อนสนิทเรา เพื่อนคนนั้นที่เจอเป็นผู้ชายเราเรียนด้วยกันยังไม่ถึงครึ่งเทอมเลยวันนั้นกะไปกินคนเดียวแต่เพื่อนคนนั้นก็ตกลงไปด้วย เราจะปฎิเสธเค้าก็น่าเกลียด เราก็เลยให้เค้าไปด้วย เราก็เลยตามเลย เราก็ไปหาโต๊ะว่างแล้วจองเก้าอี้เพื่อจะนั่งกินอาหารแล้วให้เพื่อนผู้ชายคนนั้นไปซื้ออาหารก่อน เสร็จแล้วเราก็ซื้ออาหารเสร็จเราก็นั่งโต๊ะนั้น จังหวะนั้นเราเห็นเพื่อนเธอมองมาสักพักก็เห็นเธอที่อยู่หน้าเรา ตอนนั้นเราเห็นเธอมองเรากับเพื่อนเราเราคิดในใจว่าเธอคงไม่เข้าใจผิดกับเพื่อนของเราว่าเป็นแฟนเราหลอก เพราะว่าตอนนั้นเราโสด เพื่อนบอกหลายครั้งว่าเธอชอบเรา ตอนนั้นเรารู้แล้วเรารีบกินข้าวเสร็จแล้วเดินจากไปเรายังปลายตาไปมองเธอนึกว่าเธอเดินมาเราย้ายกับเพื่อนคนนั้นที่ห่างจากทางเข้า50เมตรและแยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าวกับเพื่อนสนิทเพื่อนเธอก็มาทักเพื่อนเราแต่ตอนนั้นไม่มีเเธอมาอยู่ข้างๆเราเหมือนทุก หลังจากออกจากจากที่นั้น เพื่อนก็ถามว่าผู้ชายคนนั้นปกติเค้าจะอยู่ข้างเราทำไมวันนี้เขาไม่อยู่ ทำไมวันนี้ดูแปลกๆ เราก็เห็นเหมือนกับที่เพื่อนเห็น หลังจากนั้นเราก็เห็นเธอเศร้าแล้วเพื่อนเธอก็ปลอบใจเธอเรายังคิดว่าเธอเหนื่อยจากการซ้อมกีฬาเราจะเข้าไปถามแล้วแต่เห็นเธอดูเศร้าแล้วเพื่อนเธอก็มองเราแปลกๆ เราก็ได้แต่เป็นห่วงแต่ไม่กล้าไปคุย แล้วเธอก็หายไปเลย เราก็ไม่กล้าไปถามเพื่อนเธอเรื่องเธอ หลังจากนั้นเราก็ไปเจอเธออีกเลยในเทอมนั้น เรายังคิดว่าถ้าเธอพยายามอีกนิดเราจะคบเธอ อยู่ดีหายไปไม่บอก เพื่อนถามว่าเธอไปไหนเราคิดว่าเขาไปคบคนใหม่ แต่เพื่อนบอกว่าเค้าชอบแก ขนาดแกเค้าถามแกคำยังตอบคำยังอยู่เลย ต้องมีเรื่องเข้าใจแกผิดแน่เลย พอปี2เทอม2เราเจอเธอกับผู้หญิงคนนั้นกำลังคบกันเพื่อนเราชี้ให้ดู เป็นอย่างแกผู้จริงด้วย ตอนนั้นเพื่อนเธอกับเธอก็ไม่คุยกับเรา อยู่ดีๆก็โดนเท โดนโกธร ตอนนี้เธอคบคนอื่นแล้ว แล้วที่ผ่านมาคืออะไร เราไม่รู้ว่าเธอหายไปเพราะอะไร  พยามคิดอยู่ตั้งนานหลายปีเพราะเป็นคนรู้สึกตัวช้า ว่าทำวันนี้เธอหายไปเลยวันที่ก่อนพฤติกรรมดูแปลกๆเราคิดว่าเธอต้องเข้าใจผิดว่าเพื่อนใหม่ของเราที่เป็นผู้ชายต้องเป็นแฟนเราแน่เธอถึงเศร้าและหายไป ถ้าเธอสังเกตุดี เธอจะรู้ว่าตอนนั้นเธอคิดผิดถ้าเราเป็นแฟนกันกับเพื่อนคนนั้นเราคงไปกินข้าวกับเค้านานแล้ว ถ้าเธอตามมาซักนิด เธอจะเห็นความจริงทั้งหมด  หลังจากนั้นเธอไม่ถาม ถ้าเธอถามเราจะตอบว่าเค้าคือ เพื่อนใหม่ในเอก ไม่ใช่แฟนเรา เราโสด เราทั้งสองจะไม่เสียใจคิดว่าอีกฝั่งเท  เราก็คิดว่าเธอเล่นกับความรู้สึกเราเหมือน วันที่เธอมีแฟนเราก็รู้เจ็บอยู่นะอยู่ๆคนที่เค้าเคยชอบเราหายไปไปคบคนอื่น ตอนนั้นเห็นเธอเศร้าเราคิดว่าเป็นเรื่องอื่นไม่คิดว่าเป็นเรื่องเราที่เธอเข้าใจผิด เป็นเพราะเธอคิดแต่เธอไม่ถามเรา เราก็ไม่คิดว่าเธอจะเข้าใจผิดนะ มีอะไรให้ถามอย่างคิดไปเอง ถ้าวันนี้เธอถามเราเธอจะไม่เสียใจเลย  ถ้าเธอได้มาอ่านโพสนี้เธอจะเห็นความจริงทั้งหมด หวังว่าเธอคงได้อ่านมันนะ เราขอบใจเธอมากนะที่ครั้งนึงเธอรู้ดีกับเรา ตอนนั้นเราก็รู้สึกดีกับเธอเหมือนกันแต่แค่เราไม่ได้สื่อสารกันให้ดี😔