สวัสดีค่ะ ไม่รู้จะเกริ่นอะไรยังไงก่อน เพราะกำลังช็อคและมึนงงมากๆ เสียใจมากๆ เราคบกับแฟนมาเกือบจะ7ปีแล้ว อาทิตย์หน้าคือวันเกิดเรา เดือนหน้าคือวันเกิดเขาและเป็นวันครบรอบ7ปี ปีใหม่เราแพลนจะไปเที่ยวด้วยกันและได้จองที่พัก เตรียมทุกอย่างพร้อมหมด แต่แล้วก็พังลง ช่วงเดือนหลังๆเราไม่ค่อยได้เจอกันเลย และพูดคุยกันน้อยลง เรางอนเขาเรื่องอะไรสักอย่างแล้วเขาไม่ง้อ มันเลยทำให้บทสนทนาสั้นลงทุกวันจนเกือบ1เดือนเต็ม จนวันนึงเขาบอกว่าอยากเจอ อยากไปหาอะไรกิน เราก็ใจอ่อนแล้วไปกับเขาหลังเลิกงานวันเสาร์แต่ไม่คิดว่าจะเป็นมื้อสุดท้าย ระหว่างวันคือไม่ปกติเหมือนที่เคยเป็น เขาเงียบ พูดน้อยลง สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคือ เขาเอาแต่เล่นมือถือ คุยกับใครสักคนและนี่แหละคือประเด็นหลักที่เราเริ่มทะเลาะกันหลังกินข้าวเสร็จ เราพยายามขอดูมือถือของเขา แต่เขาเอาแต่ปฏิเสธบอกว่าไม่มีอะไร คุยกับคนที่ทำงานเรื่องส่วนตัว เขาขับรถมาส่งเราที่บ้าน เราเลือกที่จะไม่ลงจากรถแล้วนั่งคุยกันเกือบ3ชั่วโมงเต็ม เราถามเขาแบบใจสั่นๆกลัวๆว่าเขาเป็นอะไร เขาบอกมาสั้นๆว่าเขาเหนื่อย เขาอยากอยู่คนเดียว เราอึ้งมากๆ ทำอะไรไม่ถูก กลัวคำตอบของเขาสุดๆ เพราะเขาเป็นคนที่เด็กขาดกับคำพูดมากๆ ซึ่งนั้นแปลว่าเขาขอเลิกกับเราแต่เขาไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ เพราะเราไม่ได้ทำอะไรผิด เราร้องไห้หนักมาก เราที่วางแพลนไว้หลายๆอย่าง มันพังลงแบบไม่มีสัญญาณเตือนเลย มันเหมือนโดนถอดปลั๊กกระทันหัน ยอมรับเลยว่าทำใจไม่ได้ มันยากมากๆ เขาคือโลกทั้งใบของเราเลย เราได้แค่ร้องไห้แล้วพูดทุกอย่างที่อยากจะพูด ความในใจทั้งหมดที่มี แล้วบอกเขาว่าหลังจากที่เราลงรถเธอไปเราจะไม่ใช่แฟนกันแล้วนะ เราจุกที่อกสุดๆ (สาเหตุความเหนื่อยของเขา มาจากหลายๆอย่าง หลักๆคือทางครอบครัว ขอไม่ลงรายละเอียดตรงนี้ แต่เราก็เข้าใจเขานะ เพราะเราคุยกันมาตลอด) ส่วนเรื่องโทรศัพท์ที่เขาปิดบังจริงๆแล้วเขาคุยปรึกษากับพี่ที่ทำงานเรื่องนี้แหละว่าจะบอกเลิกกับเรายังไงดี เขาแค่ไม่อยากให้เราเห็นแชท แล้วให้เราคิดมาก เราจบกับด้วยดี เขากอดและลูบหัวเราเบาๆจาก7ปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำมาก่อน เขาเป็นคนที่แสดงออกไม่เก่งแต่เขาอบอุ่นมากๆ เราลงจากรถพร้อมกับใจสั่นๆแล้วกอดครอบครัว แต่ ณ ตอนนี้คือมันเคว้งมากๆ มันดูว่างเปล่าสุดๆ เราหมดpassionในทุกๆอย่าง เราไม่รู้จะไปต่อยังไง มาขอกำลังใจค่ะ❤️