ไม่ชอบคุยกับแม่กับพ่อหรือกับคนในครอบครัว ชอบอยู่คนเดียว มีทางแก้มั้ยค้ะ?

ข้อแรกคือ จขกท เป็นคนที่ไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งกับชีวิตส่วนตัว
ใครก้าวก่ายเข้ามา จขกท จะอยู่ในโหมดที่ไม่โอเคสุดๆ
เป็นคนชอบเก็บตัวในห้อง มีวันนึงที่แม่เข้ามาแล้วรื้อห้อง แล้วหาของไม่เจอ จขกท โวยวายโมโหแม่
แต่ถามว่ารักแม่มั้ย รักน้ะค้ะ แต่พอแม่เข้ามายุ่งกับของใช้ส่วนตัวเรากลับตะคอกสะงั้น
มันเป็นความรู้สึกที่ว่าอย่ามาแตะนะ อย่ามาแตะ จริงๆจขกท ไม่ได้อายุเยอะ วุฒิภาวะอาจจะน้อยด้วย

ข้อสองคือ จขกท ไม่ชอบโดนบังคับค่ะ เวลาที่โดนบังคับด้วยค่ะ ไม่ชอบคุยกับพ่อแม่ และรู้สึกแย่กับญาติตัวเอง
ตอนเด็กๆมันเป็นปมในชีวิต ทุกคนอาจจะมองว่าไร้สาระแต่ว่าเราคิดว่ามันแย่จนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ
เหตุการ์ณง่อยๆคือ เขาบังคับให้เรากินตับค่ะ ทั้งป้าน้าอา กินผัก กินโน้นนี้ ความรู้สึกคือไม่อยากกิน แต่เราเข้าใจว่าต้องฝึกกิน เรากินข้าวอิ่มแล้ว
พอเรากินตับเราอ้วกเลยค่ะ ตับไม่สุกด้วย รสชาติแย่ กลายเป็นคนเกลียดตับไปเลยค่ะ
ฝั่งโน้นจะเป็นครอบครัวที่คิดว่าตัวเองรู้ทุกเรื่อง เช่นกินอันนี้ไม่ดี ฉันไปหาหมอจีนมา เธอต้องทำแบบนี้สิถึงจะถูก เราไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย
ไม่อยากมีความรู้สึกแบบนี้เลยค่ะ

ข้อสามคือ เราชอบทำอะไรไม่บอกคนอื่นค่ะ ไปไหนคนเดียว ไปทำโน้นทำนี้คนเดียว แม่เราชอบเข้ามาแล้วเปลี่ยนทุกอย่างที่เราวางไว้ เช่นเรานัดเพื่อนคนนี้ไปหาซื้อหนังสือ พอแม่รู้ปุ้ป กลับไม่ให้ไปแล้วบอกเราว่า แพงค่ารถ เงินที่จ่าบเงินที่ใช้เราหางานทำเอง เงินเก็บเราเองไม่ได้ขอแม่ทำไมถึงไม่ให้ไปนะ มีหงุดหงิดค่ะ นัดเพื่อนไว้สุดท้ายยกเลิกนัดไป เสียเวลาเราเสียเวลาเพื่อน เราเลยไม่ชอบบอกให้ใครมารู้อ่ะค่ะ
จะบอกยังไงให้เขาไม่จุกจิกดีค้ะ  ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ปล:อยากรู้ความคิดเห็นค่ะ ทั้งด้านบวกและลบไม่พอใจใครขอโทษตรงนี้ก่อนเลยค่ะ ถึงไม่ใช้เด็กดีในอุดมคติของผู้ปกครองแต่ไม่เคยทำเหลวแหลกค่ะขอบคุณค่ะ
ปล2:แท็กผิดห้องขออภัยนะค้ะมือใหม่ค่ะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่