เรื่องของเรื่องคือ แม่ไม่ค่อยคิดถึงเรื่องที่จำเป็นต้องทำลำดับก่อนหลัง ต้องแจ้งก่อนว่า
1. ผมให้แม่มาใช้ชีวิตอยู่กับผม เพราะลูกคนอื่นไม่พร้อมที่จะให้ท่านไปอยู่ด้วย (และแม่ก็ไม่อยากไปเพราะนิสัยส่วนตัวของนาง)
2. หลายครั้งตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาผมค่อนข้างทะเลาะกับท่านเพราะทัศนคติการใช้ชีวิตและการตัดสินใจมันผิดเพี้ยนในความคิด
3. อะไรที่เคยตกลงก็ทำไม่ได้ อะไรที่เคยพูดว่าจะทำก็ไม่ได้ทำ จนผมปล่อยวางแล้วเพราะถ้าพูดอะไรไป ท่านจะทวงบุญคุณว่าเป็นแม่ให้กำเนิด และเคยช่วยบลา ๆ
นี่คือสิ่งที่เคยเกิดกับผม
1. แม่ให้ช่วยเซ็นค้ำรถยนต์เพราะต้องการรีไฟแนนซ์ ผมขัดไปก็ร้องห่มร้องไห้จนยอม สุดท้ายไปเอาเงินออกมาแล้วก็ไม่ผ่อนคืน ( ผมรับเต็มๆ )
2. เรื่องทำนองเดียวกันเกิดกับพี่ชาย
3. ปัจจุบันก็ยังมีปัญหาเรื่องถูกฟ้องล้มละลาย
สิ่งที่เป็นตอนนี้
ผมเคยไปหาท่านตอนที่ท่านอยู่ต่างประเทศ แต่หลังจากนั้นด้วยลักษณะนิสัยส่วนตัว ท่านต่อยอดการใช้ชีวิตในต่างแดนเองไม่ได้ จนถึงวันที่พ่อเลี้ยงเสีย จำใจกลับไทยมือเปล่าเพราะไม่รู้ว่าเงินทองหายไปไหนหมด และท่านก็สื่อสารภาษาบ้านเค้าไม่ได้ เหตุเพราะไม่เรียน ( ไม่อยากไปเรียนกับพวกแขกที่อพยพ)
ตอนนี้อยู่ไทย ก่อนหน้านี้ผมเคยปล่อยให้อยู่คนเดียวสรุปไปไม่รอด ผลาญเงินที่มีหมด มีรถยนต์อยู่คันหนึ่งเงินซื้องวดสุดท้ายก่อนพ่อเลี้ยงเสีย แต่ปัจจุบันให้เป็นชื่อท่านไม่ได้ หลบหนีหัวซุกหัวซุนรอเรื่องจบ
ท่านเลี้ยงหมาอยู่ตัวหนึ่ง ปัจจุบันเอามาอยู่ในความดูแลผมเอง เพราะตอนท่านเลี้ยงท่านตะคอกท่านดุด่าจนรู้สึกว่าหมาเริ่มเก็บตัว (เรื่องหมานี่เดี๋ยวมีประเด็น)
พอไปไม่รอดผมก็ลงมารับให้คือ ให้ย้ายมาอยู่เพื่อให้ท่านไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน แต่ตอนอยู่แค่บอกว่าช่วยแค่ค่าน้ำกับค่าไฟบางส่วน
แต่น้องหมาที่ผมรับเลี้ยงเป็นเบาหวาน ค่าใช้จ่ายเลยเริ่มถาโถม ทั้งอาหารสุนัขเบาหวานถุงหนึ่งเกือบพัน ไหนจะเข็มฉีดอินซูลิน และแม้กระทั่งอินซูลินที่ใช้ฉีดเอง
แม่ผมเริ่มทำตัวเป็นนายหน้าที่ดิน ได้เงินบ้างไม่ได้บ้าง ผมก็ไม่ได้ยุ่งวุ่นวายท่าน
รถแม่จอด ผมไม่แตะเพราะแม่ทวงบุญคุณเก่งมาก ผมตัดปัญหาคือให้เป็นของใช้ส่วนตัวท่านไปเลย ผมไม่แตะ ไม่ยุ่งไม่วุ่นวายใด ๆ ทั้งสิ้น
แต่ตอนนี้ สิ่งที่ผมต้องเจอคือ
ค่าน้ำ ค่าไฟที่เคยบอกให้ช่วยบางส่วน สำหรับท่านที่ผมให้นอนเปิดแอร์ตามสบาย ก็ไม่ให้ ทวงก็ไม่ได้ ถ้าผมบ่นปุ๊บท่านจะเริ่มทวงบุญคุณและจะเริ่มทะเลาะกันทันที
ค่าอินซูลิน ค่าเข็มฉีดยา ค่าอาหารหมา ทุกอย่างผมกับแฟนรับหมด แต่ที่น่าเจ็บใจคือ เวลาท่านมีเงินท่านไม่เคยลงมาถามว่ายาหมดไหม อะไรไหม คิดแต่จะขับรถไปโน่นมานี่และซื้อของใช้ส่วนตัว ( เงินท่านก็ห้ามไปยุ่งนะ) ถ้าผมบ่น ทะเลาะอีก
วันนี้ท่านบอกกับแฟนว่า อยากจะซื้อเครื่องกดน้ำเย็นน้ำร้อน (แต่ในใจผมคิด ทำไม่ท่านไม่ห่วงหมาที่ท่านเลี้ยงเลย คิดถึงแต่เรื่องตัวเอง )
ทุกวันนี้ ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ายาน้องหมา ค่าเข็ม ค่าอาหาร ผมกับแฟนหมด ท่านไม่ได้ออกเลย
ท่านไม่พูดด้วยนะว่าอยากช่วยค่าอะไร ไม่เคยถาม ไม่เคยอะไรทั้งนั้น เวลาจะกินอะไรก็ใช้ผมไปซื้อให้ แฟนก็ออกเงินให้
ผมรู้สึกช็อคมากที่มีแม่แบบนี้ และถ้าผม take action อะไรสักอย่างท่านก็จะตัดพ้อ บอกจะย้ายออก บอกจะไปอยู่ที่อื่น ดราม่าตัวแม่มาก
ที่น่าหมั่นไส้คือ เวลาน้องหมาของท่านเป็นอะไรนิดอะไรหน่อย เร่งผมพาไปหาหมอ เร่งให้ดูแล แต่ค่าใช้จ่ายไม่ได้ช่วยออก
ผมจะทำยังไงกับแม่ผมดี ขอความคิดเห็นหน่อยครับ ปัจจุบันผมทำแค่ปลง วางสติ สวดมนต์
ที่แรงกว่านั้น เวลาทะเลาะกัน ท่านมักจะบอกว่า “แม่ผิดอะไร” ผมล่ะเกลียดมาก ถ้าผมทู่ซี้ไป ท่านก็จะบอก อย่าทะเลาะกับแม่เลย ไม่อยากให้ลูกบาป (เป็นไปงั้นอีก นางถูกเสมอ)
ใครพอมีคำแนะนำช่วยผมหน่อยเถอะ ผมคิด ๆ ไว้ว่าจะบอกท่านละว่าจะแยกกับแฟนสักพัก ขอหลบไปบวชแล้วท่านจะทำอะไรจะไปไหนก็แล้วแต่เลย
ขอบคุณสำหรับความเห็นล่วงหน้าครับ 🙏🏻
เราควรปล่อยวางกับแม่หรือบอกให้ท่านทราบดี (ไม่อยากทะเลาะ)
1. ผมให้แม่มาใช้ชีวิตอยู่กับผม เพราะลูกคนอื่นไม่พร้อมที่จะให้ท่านไปอยู่ด้วย (และแม่ก็ไม่อยากไปเพราะนิสัยส่วนตัวของนาง)
2. หลายครั้งตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาผมค่อนข้างทะเลาะกับท่านเพราะทัศนคติการใช้ชีวิตและการตัดสินใจมันผิดเพี้ยนในความคิด
3. อะไรที่เคยตกลงก็ทำไม่ได้ อะไรที่เคยพูดว่าจะทำก็ไม่ได้ทำ จนผมปล่อยวางแล้วเพราะถ้าพูดอะไรไป ท่านจะทวงบุญคุณว่าเป็นแม่ให้กำเนิด และเคยช่วยบลา ๆ
นี่คือสิ่งที่เคยเกิดกับผม
1. แม่ให้ช่วยเซ็นค้ำรถยนต์เพราะต้องการรีไฟแนนซ์ ผมขัดไปก็ร้องห่มร้องไห้จนยอม สุดท้ายไปเอาเงินออกมาแล้วก็ไม่ผ่อนคืน ( ผมรับเต็มๆ )
2. เรื่องทำนองเดียวกันเกิดกับพี่ชาย
3. ปัจจุบันก็ยังมีปัญหาเรื่องถูกฟ้องล้มละลาย
สิ่งที่เป็นตอนนี้
ผมเคยไปหาท่านตอนที่ท่านอยู่ต่างประเทศ แต่หลังจากนั้นด้วยลักษณะนิสัยส่วนตัว ท่านต่อยอดการใช้ชีวิตในต่างแดนเองไม่ได้ จนถึงวันที่พ่อเลี้ยงเสีย จำใจกลับไทยมือเปล่าเพราะไม่รู้ว่าเงินทองหายไปไหนหมด และท่านก็สื่อสารภาษาบ้านเค้าไม่ได้ เหตุเพราะไม่เรียน ( ไม่อยากไปเรียนกับพวกแขกที่อพยพ)
ตอนนี้อยู่ไทย ก่อนหน้านี้ผมเคยปล่อยให้อยู่คนเดียวสรุปไปไม่รอด ผลาญเงินที่มีหมด มีรถยนต์อยู่คันหนึ่งเงินซื้องวดสุดท้ายก่อนพ่อเลี้ยงเสีย แต่ปัจจุบันให้เป็นชื่อท่านไม่ได้ หลบหนีหัวซุกหัวซุนรอเรื่องจบ
ท่านเลี้ยงหมาอยู่ตัวหนึ่ง ปัจจุบันเอามาอยู่ในความดูแลผมเอง เพราะตอนท่านเลี้ยงท่านตะคอกท่านดุด่าจนรู้สึกว่าหมาเริ่มเก็บตัว (เรื่องหมานี่เดี๋ยวมีประเด็น)
พอไปไม่รอดผมก็ลงมารับให้คือ ให้ย้ายมาอยู่เพื่อให้ท่านไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน แต่ตอนอยู่แค่บอกว่าช่วยแค่ค่าน้ำกับค่าไฟบางส่วน
แต่น้องหมาที่ผมรับเลี้ยงเป็นเบาหวาน ค่าใช้จ่ายเลยเริ่มถาโถม ทั้งอาหารสุนัขเบาหวานถุงหนึ่งเกือบพัน ไหนจะเข็มฉีดอินซูลิน และแม้กระทั่งอินซูลินที่ใช้ฉีดเอง
แม่ผมเริ่มทำตัวเป็นนายหน้าที่ดิน ได้เงินบ้างไม่ได้บ้าง ผมก็ไม่ได้ยุ่งวุ่นวายท่าน
รถแม่จอด ผมไม่แตะเพราะแม่ทวงบุญคุณเก่งมาก ผมตัดปัญหาคือให้เป็นของใช้ส่วนตัวท่านไปเลย ผมไม่แตะ ไม่ยุ่งไม่วุ่นวายใด ๆ ทั้งสิ้น
แต่ตอนนี้ สิ่งที่ผมต้องเจอคือ
ค่าน้ำ ค่าไฟที่เคยบอกให้ช่วยบางส่วน สำหรับท่านที่ผมให้นอนเปิดแอร์ตามสบาย ก็ไม่ให้ ทวงก็ไม่ได้ ถ้าผมบ่นปุ๊บท่านจะเริ่มทวงบุญคุณและจะเริ่มทะเลาะกันทันที
ค่าอินซูลิน ค่าเข็มฉีดยา ค่าอาหารหมา ทุกอย่างผมกับแฟนรับหมด แต่ที่น่าเจ็บใจคือ เวลาท่านมีเงินท่านไม่เคยลงมาถามว่ายาหมดไหม อะไรไหม คิดแต่จะขับรถไปโน่นมานี่และซื้อของใช้ส่วนตัว ( เงินท่านก็ห้ามไปยุ่งนะ) ถ้าผมบ่น ทะเลาะอีก
วันนี้ท่านบอกกับแฟนว่า อยากจะซื้อเครื่องกดน้ำเย็นน้ำร้อน (แต่ในใจผมคิด ทำไม่ท่านไม่ห่วงหมาที่ท่านเลี้ยงเลย คิดถึงแต่เรื่องตัวเอง )
ทุกวันนี้ ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ายาน้องหมา ค่าเข็ม ค่าอาหาร ผมกับแฟนหมด ท่านไม่ได้ออกเลย
ท่านไม่พูดด้วยนะว่าอยากช่วยค่าอะไร ไม่เคยถาม ไม่เคยอะไรทั้งนั้น เวลาจะกินอะไรก็ใช้ผมไปซื้อให้ แฟนก็ออกเงินให้
ผมรู้สึกช็อคมากที่มีแม่แบบนี้ และถ้าผม take action อะไรสักอย่างท่านก็จะตัดพ้อ บอกจะย้ายออก บอกจะไปอยู่ที่อื่น ดราม่าตัวแม่มาก
ที่น่าหมั่นไส้คือ เวลาน้องหมาของท่านเป็นอะไรนิดอะไรหน่อย เร่งผมพาไปหาหมอ เร่งให้ดูแล แต่ค่าใช้จ่ายไม่ได้ช่วยออก
ผมจะทำยังไงกับแม่ผมดี ขอความคิดเห็นหน่อยครับ ปัจจุบันผมทำแค่ปลง วางสติ สวดมนต์
ที่แรงกว่านั้น เวลาทะเลาะกัน ท่านมักจะบอกว่า “แม่ผิดอะไร” ผมล่ะเกลียดมาก ถ้าผมทู่ซี้ไป ท่านก็จะบอก อย่าทะเลาะกับแม่เลย ไม่อยากให้ลูกบาป (เป็นไปงั้นอีก นางถูกเสมอ)
ใครพอมีคำแนะนำช่วยผมหน่อยเถอะ ผมคิด ๆ ไว้ว่าจะบอกท่านละว่าจะแยกกับแฟนสักพัก ขอหลบไปบวชแล้วท่านจะทำอะไรจะไปไหนก็แล้วแต่เลย
ขอบคุณสำหรับความเห็นล่วงหน้าครับ 🙏🏻