[ยกความคิดเห็นของตัวเองในกระทู้คุณวรินทร์รตามาตั้งค่ะ]

จะหาความทรงจำในอดีตใดกับอัคนีก็หามีไม่ ครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งยามเป็นพระอรรค ทั้งยามเป็นอัคนี ที่ทำให้เธอเจ็บปวดมิรู้สิ้น
ไม่มีอีกแล้วที่เธอจะใจอ่อน ไม่มีอีกแล้วที่เธอจะทน

วันนี้ อุบล จะไม่อ่อนแออีกต่อไป!

ได้ประจักษ์แจ้งจิตถึงความรัก
เคยตระหนักความแค้นมิรู้หาย
ยังระทมขมขื่นอยู่เรื่อยไป
แผลในใจบาดลึกเกินเยียวยา

เคยหมายมั่นว่าจะได้รัก
เคยมอบใจภักดิ์คอยห่วงหา
เคยมอบหมดสิ้นแล้วทั้งชีวา
เคยสูญเสียทั้งวิญญาเพราะคำลวง

ต่อแต่นี้จำเถิดจำให้มั่น
สาบาน! บ่มิหันไปห่วงหวง
สาบานด้วยหทัยหมดทั้งดวง
จะล้างแค้นให้ล่วงทุกตัวคน

เจ็บใดใครก่อมาลอบกล้ำ
จะขยี้มันซ้ำให้ปี้ป่น
จารจดหนี้ไว้ในกมล
ต่อแต่นี้อุบลจะไร้ใจ


เมื่อคืนอินหนักมาก ซีนที่เราชอบมากกลายเป็นซีนที่คุณอุบลโน้มตัวลงทับฝาโลงของอัคนี ตอนแรกแววตาเธอดูเหมือนเยาะหยัน สาสมใจ แต่ต่อมาน้ำตากลับร่วงเป็นสาย แต่เจ็บเท่านั้น ไม่เท่าเจ็บที่เธอเคยผ่านมา ไม่อาจเทียบกันได้สักกระผีกริ้น

วันแห่งการชำระแค้นต้องมาถึง
และวันนั้นเธอจะไม่ใจอ่อน

การแสดงของพี่นุ่นทำให้เราขนลุกซู่จริงๆ ค่ะ แววตาบ่งบอกอารมณ์ทุกสิ่งอย่าง ท่าทางงดงาม สง่า ฉายชัดถึงพลังอำนาจทั้งที่ตัวเล็กขนาดนั้น เดินเหินแช่มช้อยขนาดนั้น ไม่มีแม้แต่การถลึงตา แต่ทำให้รับรู้ได้ว่า นี่คือความแค้น และเป็นแค้นอันมาจากความรักที่ถูกทรยศ

ตั้งแต่วันจันทร์ที่ถูกคำว่า "เผลอ" ทำร้าย เรานี่แบบ...เผลอ? ใช่สิ อัคนีเรียกว่าเผลอ แต่จริงๆ แล้ว มันคือ "สัญญา" ที่ติดตัวคุณอยู่ทุกชาติภพต่างหาก (อนึ่ง สัญญาในที่นี้หมายถึงความทรงจำตามหลักพุทธศาสนา) มันคือความทรงจำที่สโรชินีบอกว่า เป็นทั้งส่วนที่ดีที่สุด และเลวร้ายที่สุดของมนุษย์

ดีที่สุด เพราะมันทำให้เราสามารถระลึกถึงความหวานชื่นที่เคยผ่านมาได้

เลวร้ายที่สุด เพราะมันทำให้เรายังเจ็บปวดมิรู้คลาย แม้ในความรักที่หวานหอม ก็ยังกลับเป็นความแค้นยิ่งกว่า

มันไม่ใช่การ 'เผลอ' แต่มันคือการเปิดผนึกความทรงจำ

เผลอใจไปเผลอรัก
ผูกสมัครชั่วฟ้าสลาย
เผลอด้วยน้ำคำชาย
ที่เคยพร่ำร่ำรำพัน

เผลอไผลไปหมดสิ้น
ทั้งชีวินจึงเปลี่ยนผัน
เผลอเอ่ยถ้อยสาบาน
จึงจาบัลย์เพราะคำลวง

เผลอไผลด้วยใจภักดิ์
จึงช้ำรักระกำทรวง
เผลอเผยฤทัยหวง
หงส์จึงร่วงลงจมดิน

เพียงเผลอจึงถูกย่ำ
เหยียบใจซ้ำด้วยปลายลิ้น
ผ่านมาคือราคิน
ใช่ถวินถึงตัวเรา

จงเก็บรักไว้เถิด
อย่าได้เทิดให้ใครเขา
ควรหรือมามัวเมา
ความเผลอไผลไร้ใจจริง

ความที่เราอ่านนิยายมาแล้ว (นานมาแล้ว) และเพิ่งอ่านบทละครจบลงไปเมื่อไม่กี่วันก่อน สุดท้ายตอนจบของพิษสวาททั้งในละครและนิยายก็เป็นอย่างเดียวกัน จบดีนะคะ แต่ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ดีอย่างที่ไม่มีใครสมหวังในรัก มีแต่ปลงตกกันซะมากกว่า ถ้ามองแบบมนุษย์ปุถุชน ความรักของอุบลที่มีต่อพระอรรค แม้เธอจะรู้ว่าเขารักแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทาง ไม่มีวันที่จะได้ยินคำรักนั้นอีกแล้ว

เรายังคิดอยู่เลยว่าพอถึงวันนั้น พี่นุ่นจะเผยพลังการแสดงออกมาได้ถึงขั้นไหน แต่เชื่อว่ามันจะต้องดีงามแน่ๆ เลยค่ะ