คือ จขกท. เป็นคนที่ไร้อารมณ์มากเลยค่ะ ในหัวมีแต่เหตุผลแทบจะล้วนๆ ออกแนวรำคาญพวกดราม่าอารมณ์ความรู้สึกอีกต่างหาก
ตอนแรกเราก็แฮปปี้ดีนะคะ ไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับอะไร แต่ไปๆมาๆดูเหมือนมันทำร้ายคนรอบตัวเราได้น่าดูชมเลยค่ะ
คือพอเราไม่มีอินอะไรกับใครเขา เราก็ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ไม่แคร์เขาน่ะค่ะ แถมยังรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องออกแนวงี่เง่าซะอีก

ยกตัวอย่างเช่น แฟนเพื่อนมีเมียน้อย มีกิ๊ก เราก็ออกแนว ถ้าแกรับไม่ได้ แกก็เลิกกะมันไปดิ ฟูมฟายทั้งวันมันแก้อะไรได้วะ
คนที่มาจีบ มาทำตัวห่วงถึงหวง มายุ่งเรื่องส่วนตัว มาทำทีเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ เราก็เฉ่งยับ เกลียดมาก งี่เง่า น่ารำคาญ...พอ จบ
สุดท้ายเราเลือกโสด เพราะเราทนไม่ได้กับพวกอะไรแนวๆนี้นี่ล่ะค่ะ งอน น้อยใจ หึง.....มันเป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดมาก

คือพออารมณ์ความรู้สึกมันต่ำ ความเข้าอกเข้าใจ ความเห็นใจคนอื่นมันก็ต่ำตามไปด้วย
และความสามารถในการทำร้ายจิตใจคนอื่นแบบอัตโนมัติก็พุ่งสวนอีกตะหาก หลายคนจะบอกว่าเราไม่ผิด แต่ให้คิดถึงใจคนอื่นบ้าง
"คนอื่นเค้าไม่ได้ใจแข็ง ไม่มีหัวจิตหัวใจอย่างแกนะ" นั่นไง โดนประจำ แต่เราก็ยอมรับว่าเราออกแนวไร้หัวใจจริงๆนั่นล่ะค่ะ

ไม่ได้อยากกลับด้านเป็นสายดราม่านะคะ แต่อยากเพิ่มส่วนที่ตัวเองขาดขึ้นมาสักหน่อย จะได้เบรคตัวเองได้บ้าง
ที่ผ่านมาเราจะแทบไม่สามารถคิดได้เองเลยน่ะค่ะว่าเราทำร้ายใจใครไป คือต้องให้คนอื่นมาบอกมาเตือนหลังเหตุการณ์ทุกที (-*-)
พอมีคำแนะนำอะไรบ้างไหมคะ ขอขอบคุณทุกคำตอบล่วงหน้าค่ะ