ผมมีความเห็นว่า  ..ศาสนาพุทธ  วันนี้ ก็ยังถือว่าโชคดีที่ยังมีสิ่งที่พุทธองค์ทรงฝากไว้ อย่างน้อยก็มี อุบาสก,อุบาสิกา ซึ่งก็คือเรา ๆ ทั้งหลายที่จะได้ช่วยกันป้องปรามปกป้องพระศาสนาที่อาจเสื่อมสลายไปเพราะ  เหล่า "เหลือบศาสนา" ที่แฝงมากับคราบของคนห่มเหลือง  หรือ "อลัชชี" และพวกที่ "กำลังจะเป็น"

ผมเชื่อว่า มหาเถรสมาคม ถึงเวลาแบบ "เสื่อมสนิท..ศาสนศิษย์ส่ายหน้า" เรียบร้อยแล้ว!

ดังนั้น เมื่อมีขึ้น..ตั้งอยู่...เสื่อมแล้ว  ก็จำเป็นต้องถูกเปลี่ยนรื้อกันอย่างจริงจัง  และเชื่อว่าอย่างเร็วสุดก็คงหลังจากที่ หน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้อง ดำเนินการกับกรณี "ธัมมชโย" แล้วเสร็จ

การบิดเบือนพระวินัยนั้น ทั้งที่หลายรูปต่างประกาศว่าตนเองคือ "สมณะศากยปุตริยะ" ซึ่งพุทธองค์ทรงยกให้เป็นดั่งบุตรในธรรมแห่งพระองค์  แต่กลับกระทำย่ำยีพระวินัยที่เป็นเสมือนหนึ่งเครื่องร้อยรัดความเป็น "ภิกขุ" ให้ดำรงตนอย่างสง่างามสมความเป็นพุทธบุตรของตนทิ้งเสียอย่างน่าเวทนา   พร้อมกับไปคว้าเอา กิเลสตัณหา ความอยากมีอยากได้ซึ่งยศถาและพวกพ้องมาเป็นเครื่องเสวยเสพสุข... เหล่านี้จึงถึงเวลา สังคายนาองค์กร อย่างสิ้นเชิง

ถึงเวลาที่ควรจะยกเลิก "มหาเถรสมาคม" ทิ้งไปแบบไม่น่าเสียดาย!!

ภิกษุ.........ทำตัวเป็นดั่งหมอดูผู้วิเศษ   รู้เห็นโลกนี้โลกหน้า เห็นกรรมชาตินี้ชาติหน้า... ทำนายทายทัก อวดอุตริรู้ว่าตนมีอภิญญา
ภิกษุ........ สันดานกา  แอบกิน..แอบฉก  ทั้งในที่ลับที่แจ้ง  เสพเมถุน...เล่นหุ้น...ส่ำส่อน  
ภิกษุ........ ทำมาค้าขาย  เสกเป่าพรวด ๆ พรมน้ำมนต์...พ่นน้ำหมาก  เจิมหน้าเจิมหลัง  เสกของขลังไม่เว้นแม้นกาลามัง
ภิกษุ.......  สั่งสมเงินทองทรัพย์สิน  เงินทองล้นแบงค์ รถราส่วนตัว มีปกติชีวิตเสพสุข ทิ้งนิสสัยสี่ เพราะอาศัยอามิสจากกิจนิมนต์เป็นอาชีพ
ภิกษุ........   ฯลฯ  

นี่คือ ความเสื่อมที่  ภิกษุ  ทำตัวเอง........... ไม่ได้มีใครจะมุ่งร้ายทำลายแบบที่ กำลังออกมาเย้ว ๆ ฟ้องโลก!

แม้น คุณ ศ.ศิวลักษณ์  จะมีความเห็นว่าควรกลับไปใช้การปกครองแบบเดิม ก่อนยุคจอมพลสฤษฎ์ แต่ผมกลับเห็นว่า เพื่อให้สอดรับและเป็นไปตามพุทธองค์ทรงฝาก  เราควรจะมีองค์กรที่เรียกว่า "พุทธบริษัทสี่สมาคม" เข้ามาแทน "มหาเถรสมาคม"

ไอ้ที่พยายามจะบอกว่า เรื่องของสงฆ์ ..สงฆ์จัดการกันเองนั้น มันเป็นเรื่องน่าขัน..... เพราะทุกวันนี้ ภิกษุต้องระลึกว่า  การเข้าถึงอาชีพขอทานอย่างที่พุทธองค์ทรงบอกนั้น มันน่าจะบอกนัยยะให้เหล่า สงฆ์ ได้เข้าใจว่า  ถ้าคฤหัสถ์ไม่เลี้ยงดูภิกขุด้วยเอื้อเฟื้อ ปัจจัยสี่  อาตมาก็จะอาศัยปัจจัยห้าจากกิจนิมนต์ปัจจยตังค์อย่างเดียวก็ได้หรือไรขอรับ?
  
พระมหากษัตริย์นับแต่โบราณกาล..ทรงชุบเลี้ยงเหล่าภิกขุ ด้วยเลื่อมใสในพุทธองค์ ศรัทธาในพุทธศาสนา และฝากฝังศาสนาไว้กับเหล่าภิกษุ ซึ่งเชี่ยวชาญและรู้รอบธรรมะกว่า และทรงตระหนักถึง ศาสนา ที่จะเป็นหนึ่งในเสาหลักความมั่นคงแห่งรัฐไปพร้อม ๆ กับ พลังอำนาจทางการทหารที่จะปกป้องข้าศึกศัตรู และทรงเล็งเห็นว่าพระไตรปิฎก ที่จารเป็นภาษาบาลี... คนไทยไม่เชี่ยวชาญ อ่านไม่ออก บอกไม่เข้าใจ พระมหากษัตริย์ไทยในอดีตจึงทรงมีพระเมตตาส่งเหล่าภิกขุไทยไปหัดเรียนเขียนอ่านภาษาบาลี ให้เชี่ยวชาญ เพื่อจะได้กลับมา..อธิบายสาระในพระไตรปิฎกให้คนไทยได้เรียนรู้เข้าใจ และนำมาสอนสั่งเพื่อให้เราชาวพุทธได้เห็น,เข้าใจและเรียนรู้ในสิ่งสำคัญที่ทรงสอนไว้อย่างแจ้งชัด

แต่กลับเป็นว่า  ภิกขุ เรียนรู้บาลี ..เชี่ยวชาญทั้งอ่านเขียน  นอกจากจะแปลแล้ว สิ่งที่ตามมาและเป็นอันตรายก็คือการเขียน แต่งเติมเข้าไป!

ดังนั้น....เมืองไทยเราจึงมี พระคาถา สวดมันสารพัน ...ตั้งแต่ ออกนอกบ้าน..เดินป่า...มหาเสน่ห์  คาถาบูชาโน่นนั่น กัน  เพราะ  "คำแต่ง"

ชาวบ้านก็เข้าใจผิดคิดว่า...นั่นคือ  "คำของพุทธเจ้า"    และต้องเป็นคำศักดิ์สิทธิ์มีอิทธิปาฎิหารย์ได้

ทั้ง ๆ ต้นแบบแห่งหนนั้น พุทธองค์ท่านทรงระบุชัดว่าพระสูตรหรือสิ่งที่ทรงสอนนั้น ให้ใช้ภาษาบาลีเท่านั้น เพื่อมิให้มีการบิดเบือนหรือแปลไปเป็นภาษาอื่น จนสาระสำคัญที่ทรงสอนเปลี่ยนไปกลายเป็นอย่างอื่น แล้วสุดท้ายก็เป็นจริง !

เพราะแม้นจะเรียนเขียนอ่านบาลีเป็น..แต่ก็แปลกันผิด จนตีความพระไตรปิฎกจากที่มาเดียวกันไปคนละทิศละทาง....เราจึงได้ นิกายต่างๆ  ทั้งจีนนิกาย...วัชรยาน..เถรวาท ฯลฯ

และด้วยศรัทธาปสาทะ ที่สถาบันกษัตริย์ทรงเชิดชูพระศาสนา ด้วยการมอบพัดยศ ไว้เป็นเครื่องหมายเชิดชูความเป็น "พุทธบุตร"  แต่กลับกลายเป็นนำไปใช้เป็นเรื่องของ ตำแหน่งแห่งที่และใช้สำหรับแสวงหาลาภสักการะ กันจนเสียผู้เสียคน อย่างไม่เข้าใจมาจนบัดนี้

โบราณจารย์ ท่านเคยรจนาไว้  ว่า  "ยศช้าง..ขุนนางพระ"   นั้นคือ ความว่างเปล่า หาสาระมิได้  

เพราะ ช้างศึกในอดีต  แม้นจะมีทรงมีพระเมตตาเห็นคุณค่า..ผ่านรบราข้าศึกมาด้วยกัน โดยแต่งตั้งให้เป็นถึงชั้น "เจ้าพระยา" แต่ช้างก็ยังเป็นช้าง หาได้สำเหนียกหรือชื่นชมในยศถานั้นไม่

ส่วนภิกษุนั้นเล่าก็เช่น...ผู้เฝ้าปรารถนาปลดเปลื้องอาสวะกิเลส จะมีรูปใดเล่ามายึดติดหลงไหลไปกับ ยศถา

สิ่งเปรียบเปรียในอดีต เห็นชัดว่าปัจจุบันนี้   ช้างก็ยังเป็น "ช้าง" เหมือนเดิม.... .....  

แต่  พระ นี่  เปลี่ยน!!....  เพราะ  "มันติดใจซะแล้วละโยม!"