หลังจากที่ จขกท ได้ดูละครเรื่องนี้จบ จึงไปถามอากู๋ว่าเคยมีคดีการประหารเจ้าจอมคบชู้แบบนี้จริงหรือเปล่า แล้วปรากฏว่า..."มีอยู่จริง" ซึ่งในเว็นไซต์นั้นกล่าวว่า..........
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"เป็นเจ้าจอมในรัชกาลที่ ๓  ชื่อเจ้าจอมอิ่ม ธิดาพระยามหาเทพ (ทองปาน) ความผิดของเจ้าจอมอิ่มไม่ใช่เรื่องกบฏ  แต่เป็นเรื่องส่วนตัว คือลอบส่งเพลงยาวเชิงชู้สาวกับชายหนุ่มนอกวัง    ชายนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นลูกชายขุนนางบุญหนักศักดิ์ใหญ่  ชื่อพระสุริยภักดี นามเดิมว่า สนิท   เป็นบุตรสมเด็จเจ้าพระยามหาพิชัยญาติ(หรือสมเด็จเจ้าพระยาองค์น้อย)แห่งตระกูลบุนนาค  พระสุริยภักดี (สนิท) ไม่ใช่ผู้ชายตัวเปล่า  แต่สมรสแล้วกับศรี ธิดาพระยาอุไทยธรรม (กลาง ณ บางช้าง) มีบุตรธิดา ๓ คน   นอกจากนี้ยังมีบุตรธิดากับภรรยาอื่นอีกถึง ๑๑ คน  อายุตอนที่เกิดเรื่องอื้อฉาวนี้ขึ้น ก็คือ ๒๗ ปี    คนที่กล่าวโทษคุณพระสุริยภักดีก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นทาสของตัวเองชื่ออ้ายพลายกับอีทรัพย์     ทำไมทาสถึงกล้าแฉนายขนาดนี้ก็ไม่ทราบ   และเป็นทาสที่สามารถเขียนหนังสือร้องเรียน ทำเรื่องราวยื่นต่อเจ้าพระยาธรรมาฯ เสนาบดีวังได้เป็นเรื่องเป็นราวเสียด้วย   ทำให้สงสัยว่าน่าจะมีเบื้องหลัง   ใครสักคนเป็นตัวจริงที่ร้องเรียนขึ้นมา เพียงแต่อาศัยชื่อทาสสองคนนี้บังหน้าเท่านั้น เพราะเป็นทาสใกล้ชิดรู้เห็นเหตุการณ์"

"เรื่องที่ฟ้องร้องก็คือคุณพระสุริยภักดีกับเจ้าจอมอิ่มติดต่อให้ข้าวของกัน    ด้วยใจปฏิพัทธ์ฉันชู้สาว   ถึงขั้นเจ้าจอมอิ่มสั่งให้มาบอกกับคุณพระสุริยภักดีว่าจะลาออกจากเป็นเจ้าจอม กลับมาอยู่บ้านพ่อแม่เสียชั่วคราวก่อน แล้วจึงให้คุณสุริยภักดีส่งผู้ใหญ่ไปสู่ขอ     เรื่องลอบติดต่อกันนี้  พระสำราญราชหฤทัย (อ้าว) กรมวังก็รู้เห็นเป็นใจด้วย และจะทำหน้าที่ผู้ใหญ่ฝ่ายชายช่วยสู่ขอเจ้าจอมอิ่มต่อพระยามหาเทพ ผู้เป็นบิดาเจ้าจอมอิ่มให้     เมื่อเจ้าพระยาธรรมาฯ  อ่านเรื่องฟ้องร้องแล้ว ก็นำความกราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดฯ ให้กรมหลวงรักษ์รณเรศร์เป็นตุลาการ ชำระได้ความว่า คุณสุริยภักดีและเจ้าจอมอิ่ม เป็นแต่ให้หนังสือเพลงยาวและข้าวของกันเท่านั้น ไม่เคยลอบออกไปพบปะพูดจากันที่ใด         นอกจากนี้ยังมีคนนอกเกี่ยวข้องด้วยอีกถึง ๗ คน คือ ผู้ที่รู้เห็น เช่นพระสำราญราชหฤทัย กรมวัง รู้แล้วก็นิ่งเสียไม่ห้ามปราม ตลอดจนคนอื่นที่เกี่ยวข้องกันทั้งสองฝ่าย รวมทั้งหมอดูหมอเสน่ห์ด้วย อ่านมาถึงตรงนี้แล้วก็ไม่มีรายละเอียดทั้งๆอยากรู้จริงๆว่าหมอเสน่ห์เข้ามาเกี่ยวอะไรด้วย   ส่วนหมอดูนั้นพอเข้าใจ ไม่ฝ่ายชายก็ฝ่ายหญิงคงไปดูดวงว่าเป็นเนื้อคู่กันหรือไม่ละกระมัง"

"ด้วยหลักฐานพยานบุคคลต่างๆ ที่รวมกันแล้วเป็นหลักฐานมัดผู้ต้องหาแน่น ดิ้นไม่หลุด กรมหลวงรักษ์รณเรศก็นำผลการชำระความขึ้นกราบบังคมทูล  เมื่อทรงทราบ  พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ มีพระกระแสรับสั่งให้สมเด็จเจ้าพระยาองค์น้อย บิดาของคุณพระสุริยภักดี ซึ่งขณะนั้นเป็นพระยาศรีพิพัฒน์รัตนราชโกษาธิบดีขึ้นไปเฝ้าฯ  มีพระราชดำรัสว่า คุณสุริยภักดีนั้นยังเป็นหนุ่มคะนอง ย่อมจะทำอะไรผิดพลาดไปโดยไม่รู้ผิดรู้ชอบ    ตุลาการก็ได้กราบบังคมทูลขึ้นมาแล้วว่า คุณสุริยภักดีมิได้พบปะกับเจ้าจอมอิ่มเลย จึงมีพระกรุณาจะยกโทษให้     แต่เมื่อเรื่องราวอื้อฉาวมีโจทก์ฟ้องขึ้นมาเช่นนี้ จะทรงพระกรุณานิ่งเสียก็ไม่ได้ จึงทรงพระราชดำริเห็นว่า สมเด็จเจ้าพระยาองค์น้อยควรจะขอพระราชทานอภัยโทษขึ้นมา และทำทัณฑ์บนไว้ให้แก่คุณสุริยภักดี ก็จะโปรดเกล้าฯ พระราชทานอภัยโทษให้  ข้อความข้างบนนี้แสดงให้เห็นน้ำพระราชหฤทัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ ที่เปี่ยมด้วยความเมตตากรุณาต่อข้าราชบริพาร  ทั้งทรงรู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว      จึงทรงตัดสินว่าความผิดแบบนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของชายหนุ่ม  ไม่ใช่เรื่องความมั่นคงของแผ่นดิน     และมิได้ทรงยึดมั่นถือมั่นว่าบังอาจมาล่วงละเมิดต่อเจ้าจอมหม่อมห้ามซึ่งถือเป็นเหมือนสมบัติส่วนพระองค์  การที่ทรงเรียกสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาพิชัยญาติมา ก็เพื่อบอกตรงๆว่าไม่เอาผิดลูกชายน่ะแหละ   แต่เพื่อให้ถูกต้องตามระเบียบหน่อยก็ทำเรื่องขอพระราชทานอภัยโทษมาก็แล้วกัน   จะได้พระราชทานได้ตามขั้นตอน     จะชิงพระราชทานอภัยโทษมาก่อนทั้งๆฝ่ายผู้ผิดยังไม่ได้ขอ มันก็ไม่ถูกต้อง"

   "คำตอบของสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาพิชัยญาติ เป็นเรื่องหนึ่งที่สมควรจารึกลงในประวัติศาสตร์เป็นหลักฐานถึงความซื่อตรงเที่ยงธรรม   เห็นได้ชัดว่าท่านต้องการรักษากฎหมายของแผ่นดินและความถูกต้อง  ยิ่งกว่าความอาลัยรักในสายโลหิตของตน  ท่านกราบบังคมทูลว่า ท่านเองเป็นข้าราชการผู้ใหญ่ เป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัย เมื่อบุตรของท่านเองทำผิดบทพระอัยการร้ายแรงถึงเพียงนั้น    หากไม่ลงพระราชอาญาไปตามโทษานุโทษแล้ว ก็จะเสียหายแก่แผ่นดินยิ่งนัก เหมือนกับว่าถ้าเป็นบุตรของท่านแล้วย่อมจะทำอะไรทำได้ไม่เป็นผิด จึงขอพระราชทานให้ลงพระอาญาตามแต่ลูกขุนจะปรึกษาโทษเถิด            เมื่อสมเด็จเจ้าพระยาฯ ท่านทูลปฏิเสธ ไม่ยอมรับสิทธิ์ดังกล่าว   พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ จึงโปรดฯ ให้ลูกขุนปรึกษาโทษตามที่ท่านกราบบังคมทูล      ลูกขุนเชิญบทพระกฤษฎีกาออกมาดูแล้ว ปรากฎในบทพระกฤษฎีกาว่า ชายใดบังอาจสมรักด้วยนางใน ก็ให้ประหารชีวิตเสียทั้งชายหญิง ส่วนผู้ที่รู้เห็นเป็นใจ ก็ให้ประหารชีวิตเสียด้วย       เมื่อผลการตัดสินเป็นอย่างนี้  คุณพระสุริยภักดี เจ้าจอมอิ่ม และคนที่เกี่ยวข้องอีก ๗ คน ก็ถูกประหารชีวิตที่ตำบลสำเหร่"
นี่เป็นข้อมูลจากเว็บไซต์ http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5553.45 ครับ
คหสต ผมคิดว่าผู้แต่งเรื่องนี้น่าจะนำเอาคดีประหารเจ้าจอมอิ่มมาเป็นแรงบันดาลใจในการแต่งเรื่อง ซึ่งผมเห็นว่ามีทั้งข้อแตกต่างและสิ่งที่เหมือนกันระหว่างเรื่องจริงกับบทประพันธ์
(สิ่งที่ต่างกัน)
1. พ่อม่วงยังเป็นโสด ขณะที่คุณพระสนิทมีลูกมีเมียแล้ว
2. มีผู้ถูกประหารถึงเก้าคน ขณะที่ในละครมีเพียงสามคนคือพ่อม่วง เจ้าจอมลำดวน และนางแจ่ม ผู้รู้เห็นเป็นใจด้วย ส่วนในนิยายผมยังไม่ได้อ่าน เลยไม่รู้ว่ามีใครถูกประหารบ้างนะครับ
3. ผู้ที่ยื่นคำฟ้องร้องเกี่ยวข้องเป็นทาสของนักโทษประหารฝ่ายชาย ขณะที่ในนิยายผู้ฟ้องร้องเกี่ยวข้องเป็นพี่ชาย(พ่อมิ่ง)
(สิ่งที่เหมือนกัน)
1. มีการส่งเพลงยาวให้กัน
2. ทั้งสองฝ่ายต่างเป็นลูกของขุนนางชั้นสูงและต่างก็ถูกประหารทั้งคู่
ผมว่ามันต้องมีอีกเยอะอ่ะ สิ่งที่เหมือนหรือต่างกัน รบกวนผู้รู้(อาทิ คุณอนาฆิส )ช่วยอธิบายเพิ่มเติมด้วยนะครับ ^^