เรื่องของผมคือ ผมเป็นลูกจ้างปั้ม ปตท. แห่งหนึ่ง ซึ่งแรก ๆ เลยที่เข้าไปทำงาน ก็เจอผู้หญิงคนนึง เธอเป็นพนักงานเซเว่น เธอตัวสูง ขาว หน้ารัก แรก ๆ ผมก็ไม่คิดอะไรเลยกับเธอ พอทำงานผ่านไปสัก 1 เดือน ผมเริ่มชอบมองเธอจากลานปั้ม ไปในเซเว่น เอาจริง ๆ ตอนนั้นคือรู้ใจตัวเองเเล้วว่าเริ่มชอบเธอแล้ว แต่ก็กลับมามองตัวเอง เราตัวเล็กจะไปมีอะไรที่เธอชอบล่ะ ดูแลเธอคงไม่ไหวด้วยซ้ำ แต่เเล้ววันนึง เหมือนฟ้าแกล้ง ตั้งแต่ที่ผมทำงานมา 1 เดือน เธอไม่เคยเอารถมาเติมน้ำมันที่ปั้มผมทำงานเลย แล้ววันนั้นเธอเอารถมาเติมน้ำมัน และผมเป็นผู้เติมให้ ตอนนั้นคือใจเต้นแรงมาก เพราะใจมันสั่งให้เริ่มบทสนทนากับเธอ ผมเริ่มด้วยประโยคที่ว่า "เห็นมาตั้งนาน พึ่งจะเห็นมาเติมน้ำมันน่ะเนี่ย" เธอไม่ตอบอะไร เธอยิ้มให้ผม รอยยิ้มของเธอครั้งแรกที่ผมได้รับ จนทุกวันนี้ผมยังจำได้ และนับหลังจากวันนั้น ผมกับเธอก็เริ่ม คุยกันนิดหน่อย วันนึงประมาน 5-6 คำได้ ซึ่งน้อยมากก อาจเพราะผมและเธอต่างคนต่างมีงานของตัวเอง ด้วยเเหละ แต่ทุกครั้งที่ผมกับเธอได้คุยกัน มันเป็นอารมณ์ที่โคตรมีความสุข สำหรับผมเลย ทุกครั้งที่ผมเข้าเซเว่น เธอมักจะเป็นคนที่มาคิดเงินให้ผมประจำ (คือผมกับเธอมักจะเข้ากะตรงกันน่ะครับ) และที่ผมคิดเข้าข้างตัวเองคือ เหมือนเธอจะชอบผมด้วย (มั้ง) เพราะทุกครั้งที่ผมเจอกับเธอหน้าเธอแดง (มันมองออกชัดครับ) ผมยังไม่กล้าขอ face หรือ line เธอ เพราะกลัวถ้าเธอไม่ให้ แล้วต่อไปเจอเธอ มันจะมองหน้ากันยากครับ

ตอนนี้ปัญญาใหญ่ของผมคือกลัวเธอจะรังเกียจผมที่ผมตัวเล็ก... และใจมันไม่กล้าน่ะครับ (ลืมบอกครับเธอยังไม่มีแฟน ผมแอบถามพนักงานคนอื่นดู)

ผมควรทำยังไงดีหรอครับ ?

ปล. พิมพ์ข้อความ หรือ ว่าเล่าเรื่องแย่ก็ขออภัยน่ะครับ