คือตอนแรกเราก็เหมือนจะรักกันดีแต่ช่วงหลังๆ เขามีกลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มนึง เขาติดเพื่อนกลุ่มนี้มากๆ
เค้าเคยมาบอกว่าอยู่กับกลุ่มนี้แล้วรู้สึกดี  ช่วงๆหลังๆเราห่างกันเพราะเค้าเรียนพอเรียนเสดเค้าก็ไปหาเพื่อนกลุ่มนี้
บางครั้งเราเป็นห่วง พยายามโทหากลัวแบบเมาแล้วขับรถกลับคอนโดไม่ไหวแล้วจะเกิดอุบัติเหตุแต่เค้าก็ไม่รับ
ทักไปถามกินข้าวยังก็ไม่ตอบ  พอตื่นเข้ามาเราเห็นเค้าส่งมาบอกว่า"ฝันดีนะแฟน  เค้ารักแฟนมากๆนะ"
เราก็ไม่ได้อะไร  จนเราเข้าเฟสแล้วเห็นเค้าโพสว่า"หลงเสน่ห์สาวผมสั้น" เราโมโหมากนึกว่าเค้านอกใจ
ตอนนั้นเราก็น้อยใจด้วยค่ะ  เหมือนเราต้องรอเค้าว่างตลอดเวลา  ตอนนั้นเรยตัดสินใจบอกเลิกไป  
วันนั้นที่เราบอกเลิกเค้า เค้าโพสว่า"กอดแน่นแค่ไหนก็ต้องปล่อย" เรยก็ยังระกเค้าอยู่แต่เราแค่อยากให้เค้าคิดได้บ้าง
ผ่านไป2วันเราทนไม่ไหวกลับไปขอโทดเค้าแล้วบอกว่า  เราขอโทดที่วู่วามอารมร้อน  ขอโอกาสให้เราได้ไหม
เค้าบอกกับเราว่า  "เวลาของเราหมดแล้วล่ะ แกควรไปหาคนที่ดีกว่านี้ อย่ามาจมปักกับผู้ชายไหมเอาไหนอย่างเราเรย"
ตอนนั้นเหมือนโลกถล่มเรยค่ะ ไม่คิดว่าเค้าจะจากไปจิงๆ  ยอมรับว่าตอนนั้นผิดที่วู่วาม  เราก็พยายามง้อ
เค้าก็ไม่กลับ  ในขณะที่เราร้องไห้อยู่หลายวัน  เค้าก็ยังมีความสุขกับเพื่อนๆเค้าแล้วดูดกัญ อย่างมีความสุข
เราไปคนกับเพื่อนเค้าที่เรารู้จัก เพื่อนเค้าบอกว่า" มันรักแกนะ มันถึงต้องทำแบบนี้"  เราพยายามง้อเค้ามาจนเราล้มป่วย
ตอนนั้นเราอยู่ห้องคนเดียวเพื่อนๆกลับต่างจัดหวัดกันหมด  เราไม่ได้กินข้าวมา1วันเป็นเดินไม่ไหว  
เราก็เรยลองทักเค้าไปหวังจะให้เค้าพาไปโรงพยาบาลที  แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่มา  บอกแค่บอกว่า ดูแลตัวเองด้วย  กินข้าว  กินยา
แล้วเค้าก็บล็อคเฟสเราไป ตอนนั้นเราก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเค้าไม่มาหรอก
เราอยากเจ็บให้สุดๆมากกว่า หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเรย  เค้าก็ยังคงมีความสุขดี
เหมือนในชีวิตเค้าไม่เคยมีเรา  ส่วนเราก็พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นช่วงนั้นน้ำหนักลงไป3โล
เราก็เรยหันมาดูแลตัวเองมากขึ้น  เราก็ไม่เคยโกดหรือเกลียดเค้าหรอก เราก็ยังเป็นห่วงเค้าตลอด
แต่เราแค่ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว  เค้าต้องการสิ่งที่เค้าต้องการทำแล้วมีความสุขมากกว่าต้องการเราเท่านั้นเอง