จขกท เป็นผู้มีรูปร่างหน้าตาอ่อนกว่าวัยอย่างมาก  
เดิมสมัยอายุน้อย 30-40 คนบอกว่าดูอายุน้อยก็เฉยๆไม่ได้ภูมิใจมันก็เป็นเรื่องขำๆ ไม่ได้มีอะไร  
จนเมื่อ จขกท สูงวัย มันกลายเป็นว่ากลับชักเริ่มพอใจภูมิใจติดกับ กับการหลงใหลในสังขารตัวเอง
จนที่สุด จขกท ก็พึ่งพาคลีนิคความงามต่างๆ แต่ยังไม่ได้ทำศัลยกรรมอะไร
เพื่อหวังไม่ให้สังขารเสื่อมถอย และยังดูอ่อนกว่าวัยเช่นเดิม

สิ่งที่สำคัญ จขกท ไม่ได้ทำให้ใครดู  ทำเพราะสนองความพอใจตัวเอง
อยากมีลักษณะอย่างไรที่ตัวเองพอใจก็จะทำ
ซึ่ง จขกท คิดว่ามันแย่มากกว่าที่พอใจคำชมคนอื่น เพราะมันเอาทิฎฐิมานะตัวเองตั้ง

แต่ก่อน จขกท ก็ไม่หนักขนาดนี้  แต่ยิ่งอายุมากในปีสองปีนี้ ดูเหมือนอาการหนักขึ้นๆ
ไม่ต้องการความชรา ไม่อยากเหี่ยวย่น  ไม่อยากส่องกระจกเห็นตัวเองแก่
จขกท รู้สึกว่ามันช่างเป็นภาระ เป็นทุกข์จริงๆ แม้ว่าจะเพลิดเพลินใจพอใจกับสังขาร
พอเหี่ยวก็จิตใจเหี่ยวห่อ  พอแก่ยับย่นก็รู้สึกไม่พอใจตัวเอง

จึงอยากขอให้เพื่อนสมาชิกที่มีข้อธรรมดีๆ ช่วยบอกเตือน จขกท ให้ที
มันช่างเป็นทุกข์เป็นภาระเป็นความไม่เบาใจเหลือเกิน  มันน่ารำคาญ แต่ก็ตัดลำบากมาก
นี่ จขกท ถึงขั้นคิดแล้วว่า อีกสักห้าปี คงไปศัลยกรรมดึงหน้าแน่ๆ