“หนุ่มทโมนเที่ยวทมิฬ  ฟินสุดๆกับอินเดียใต้”
เรื่อง/ภาพ โดย เดชา เวชชพิพัฒน์

บทที่ 3
    ที่ผ่านมาผมพาคุณผู้อ่านเที่ยวรอบนอกมมัลลปุรัมก่อนครับ เพื่อเป็นการอุ่นเครื่องให้คุ้นกับงานแกะสลักหินเป็นเทวาลัย เพื่อการเที่ยวชม “สวนเทวาลัย” อย่างเพลิดเพลินเจริญความรู้
    ก่อนเข้าเรื่อง ขอพูดถึงเรื่องที่สำคัญที่สุดในชีวิตก่อน
    เรื่องกินไงครับ ขอบอกคุณผู้อ่านว่ามาเที่ยวอินเดียใต้ ถ้าเห็นร้านอาหารหน้าตาดูไม่ค่อยน่ากินหรือดูไม่ค่อยสะอาดละก็ อย่านะครับ อย่ามองข้ามนะครับ ขอบอกว่าอร่อยระดับติดดาวฝีมือไม่แพ้ร้านเด็ดในบ้านเรา เมื่อวานหลังเที่ยวเสร็จแล้วบาบาพากลับมาส่งในเมืองก็เดินหาร้านอาหารเองจนเจอร้านหนึ่ง สั่งข้าวผัดไก่ทอด อร่อยระดับลิ้นสั่น 9.9 ริกเตอร์เชียวล่ะ


ข้าวผัดไก่ทอด ของหากินยากในดินแดนที่ชาวทมิฬส่วนใหญ่เป็นมังสวิรัติ ยิ่งเป็นเมืองที่มีวัดใหญ่วัดสำคัญอย่าง ติรุวัณณมไล ยิ่งหาเนื้อสัตว์กินยากครับ พวกเราๆที่คุ้นกับการใช้โปรตีนจากเนื้อสัตว์สร้างพลังงานอาจหงุดหงิดเล็กน้อย ช่วงแรกๆอาจไม่เป็น แต่พอกินอาหารที่เน้นคาร์โบไฮเดรตได้ไม่กี่วันจะเริ่มรู้สึกไม่มีแรง ยิ่งเที่ยวลุยใช้แรงเยอะอย่างผมยิ่งรู้สึก หลายวันที่ไม่มีข้าวเช้าตกถึงท้องแต่ความงกเที่ยวบังคับให้เที่ยวจนถึงค่ำก็มี บางเมืองหาเนื้อสัตว์กินไม่ได้จนอยากตั้งชื่องานเขียนชิ้นนี้ว่า “ทริปตามล่าหาโปรตีน” (เวลาอ่านกรุณาอย่าตกคำว่า โปร)

คนซ้ายมือสุดเป็นพ่อครัว ทำข้าวผัดไก่ทอดได้อร่อยอย่างยิ่ง ข้าวเรียงเม็ด ไม่มันไปไม่แห้งไป รสชาติกลมกล่อม