ผู้ปิดทองหลังพระ คือผู้ที่หมั่นทำความดีโดยไม่เน้นประโยชน์ส่วนตน

ภูมิใจเสนอ อภิญญา สมาธิ พระธรรมคำสอนโดย หลวงพ่อฤาษีลิงดำ พระราชพรหมยาน แห่งวัดท่าซุง


วันนี้เสนอตอน

ทำบุญน้อยแต่ได้ผลมากเพราะเหตุใด
จากเปรตเป็นนางฟ้านางสวรรค์


เรื่องเล่าจาก จากพระไตรปิฎก เล่ม ๒๖ หน้า ๑๕๙

โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง


คืนหนึ่ง พระสารีบุตร ไปแดนเปรต พบเปรตหญิงคนหนึ่ง

ซูบผอมหิวโหยมาก ท่านจึงถามว่า เมื่อเป็นมนุษย์เธอทำ

ความชั่วทางกาย วาจา ใจ อย่างไรหรือ จึงอดอยาก

หิวโหยอย่างนี้ เปรต กราบเรียนว่า "เมื่อเป็นมนุษย์ไม่เคย

ให้ทานเลย จึงเกิดมาเป็นเปรตอดอยากอย่างนี้ ถ้าพระคุณเจ้า

จะสงเคราะห์ โปรดถวายทานแด่พระสงฆ์แล้วอุทิศให้ฉัน

ฉันจะมีความสุข มิฉะนั้นฉันจะต้องทุกข์อย่างนี้ไป ๕๐๐ ปี"


พระสารีบุตร รับจะสงเคราะห์เธอ รุ่งขึ้นจึงถวายข้าวหน่อยหนึ่ง

ประมาณเท่าฝ่ามือ น้ำหนึ่งขัน ถวายแด่พระรูปหนึ่ง แล้วอุทิศ

ให้เธอ เมื่อท่านอุทิศแล้ว รูปกายเธอสวยทันที มีวิมานสวย

มีเครื่องแต่งกายมากมาย เธอเข้ามาหาพระสารีบุตร ด้วยภาพ

ของนางฟ้าที่สวยงาม พร้อมเครื่องประดับแพรวพราว


พระสารีบุตร ถามเธอว่า เธอมาจากไหน วิมานสวย เครื่อง

ประดับสวย รูปสวย เธอทำบุญอะไรไว้ในสมัยที่เป็นมนุษย์


เธอตอบว่า "ฉันเป็นหญิงเปรต ที่พระคุณเจ้าไปพบที่แดนเปรต

เมื่อคืนวานนี้ และเมื่อเช้านี้ พระคุณเจ้าได้ถวายทานแด่พระสงฆ์

รูปหนึ่ง ด้วยข้าวฝ่ามือหนึ่ง น้ำขันหนึ่ง อุทิศส่วนกุศลให้ฉัน

ด้วยบุญเพียงเท่านี้ เป็นเหตุให้ฉันมีรูปเป็นทิพย์ มีวิมานทิพย์

ที่สวยงามมีเครื่องประดับอันเป็นทิพย์เจ้าค่ะ" เมื่อกราบเรียนแล้ว

เธอก็ลากลับไป


เรื่องนี้แสดงว่า การให้ทานเพื่ออุทิศส่วนกุศล ถ้าผู้ให้บริสุทธิ์

คือมีศีล สมาธิ ปัญญา ดี วัตถุทานบริสุทธิ์ คือของที่หามาได้

โดยชอบธรรม ผู้รับบริสุทธิ์เป็นพระอรหันต์ มีผลสมบูรณ์แบบนี้

ถ้าอย่างใดอย่างหนึ่งย่อหย่อนผลที่จะพึงได้ ก็บรรเทาเบาบาง

ลงไปบ้าง แต่คิดว่าไม่ไร้ผลเสียเลย แต่ถ้าให้แก่คนไร้ศีล

จะอยู่ในเพศไหนก็ตามไม่ให้เลยดีกว่า เพราะไม่มีอานิสงส์

ให้ผู้รับ การถวายทานกับพระ ไม่จำกัดว่ามีของมากหรือของ

น้อยมีอานิสงส์ทั้งหมด เว้นไว้แต่พระที่รับไม่มีศีล ถ้าเป็น

อย่างนั้นท่านไม่มีผลแน่นอน


จากพระไตรปิฎก เล่ม ๒๖ หน้า ๑๕๙