####เรื่องเล่าจาก อ.วาลินา สังวรินทะ
เมื่อวันจ่าย(เทศกาลตรุษจีน)​ อ.วิกรานต์ ประธานชมรมสู่ร่มโพธิญาณ ได้นำของมงคลกับผลไม้มาเยี่ยมเป็นวัตรปฏิบัติประจำปีก็ว่าได้ โชคดีไหม? ที่มีลูกศิษย์ทั้งตัวทั้งใจเป็นแก้วใส ส่วนแสบก็ตระเวณทำบุญ อนุโมทนาบุญมาให้ตลอด
เย็นนั้นก็ได้สนทนาธรรมกันนิดหน่อย ปีนี้สงสัยว่าทำไมขนมเทียนจึงมีแต่ไส้มะพร้าว?. (ใส้หวาน)
อ.วิกรานต์ เล่าไปก็ขำไปหัวเราะเอิ้กอ้าก แล้วบอกว่าเกิดจากการผิดพลาดนิดหน่อย แม่ค้าเจ้าประจำผิดคิวไม่ได้จัดขนมเทียนใส้เค็มให้ตามที่ตกลงสั่งซื้อ ทุกปีไม่เคยพลาดอย่างนี้(เบื้องลึกเพราะเกิดจากบารมีพระแม่กวนอิมเป็นเหตุ ไว้มีโอกาศจะเล่าให้ฟังค่ะ)
ในการสนทนาครั้งนี้ก็ได้กล่าวถึง หลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรีด้วย ซึ่งเมื่อวันวานนี้เป็นวันครบรอบการมรณะภาพของท่านพอดี(วันที่25 ม.ค.2560) ก็มีเรื่องอยากเล่าให้ฟังกันค่ะ
ขอเรียนว่าเป็นความชอบส่วนตัวนะคะ ไม่ชอบก็กรุณาผ่านเลยค่ะ
ประมาณปี 2535 คุณวิกรานต์กับคุณพ่อภูกิจ สุจริตธรรม ได้มีโอกาสไปกราบและทำบุญกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี หลวงพ่อจรัญเป็นผู้เจริญเมตตาอยู่แล้ว ทั้งสองท่านก็โชคดีด้วย ที่หลวงพ่อจรัญท่านให้ความเมตตาเป็นที่ยิ่ง เวลาไปกราบก็จะนำสังฆทาน ข้าวสารอาหารแห้ง เครื่องครัวและโอสถไปถวายอยู่บ่อยๆเป็นการสะสมบุญ คุณพ่อภูกิจเป็นเจ้าของและผู้ผลิตยาแผนโบราณ ตราขาม้า จึงมีโอกาสได้ไปกราบและถวาย ยาธาตุผงตราขาม้าอยู่บ่อยๆ
ซึ่งหลวงพ่อจรัญ ท่านก็ชอบท่านเคยชมว่า ยานี้สรรพคุณดีจริงๆ ทำให้ได้ใกล้ชิดกับหลวงพ่อจรัญและท่านก็เมตตาเป็นพิเศษ เวลาที่ได้ปรารภแสดงธรรมสั่งสอนท่านก็มักจะเล่าเรื่องราวต่างๆในประวัติหรือประสบการณ์ของท่านประกอบด้วยความเมตตาอย่างยิ่ง เมื่ออ.วิกรานต์ได้รับบัญชาจากเบื้องบนหรือมีเรื่องติดขัดและอยากได้ความกระจ่างในกระแสธรรมก็มักจะได้รับแสงสว่างนั้นเสมอมา เช่นมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ได้รับทราบจากลูกศิษย์พระเดชพระคุณหลวงพ่อพุธ ฐานิโย วัดป่าสาละวัน จังหวัดนครราชสีมา ได้ปรารภว่าหลวงพ่อพุธคือลูกศิษย์หลวงปู่เส็ง ปุสโส(อดีต พระอริยะคุณาธาร)
พระมหาเถระที่แม้สมเด็จพระญาณสังวร พระสังฆราช ท่านก็ให้ความเคารพนับถือมาก อีกทั้งหลวงปู่เส็งท่านยังปราถนาพุทธภูมิ มีบารมีมากได้รับพุทธพยากรณ์แล้ว(นิตยะโพธิสัตว์)
ลูกศิษย์หลวงพ่อพุธ ฐานิโย เล่าว่า หลวงปู่เส็ง ท่านมีบุญสัมพันธ์กับองค์เจ้าแม่ทับทิม คือ องค์เจ้าแม่ทับทิมเคยมาใส่บาตรหลวงปู่เส็ง ด้วยพระองค์เองเมื่อครั้งที่ท่านบวชใหม่ๆและพำนักอยู่วัดเกาะ(วัดสัมพันธวงค์ ในปัจจุบัน) ด้วยความสงสัยใคร่รู้ อ.วิกรานต์ ได้กราบเรียนถามหลวงพ่อจรัญ เกี่ยวกับเรื่องนี้ (หลวงพ่อจรัญ ท่านก็เป็นลูกศิษย์ หลวงปู่เส็ง เคยไปเรียนกรรมฐานจากท่านเช่นกัน)
ท่านได้เมตตาเล่าให้ฟังว่า หลวงปู่เส็ง ปุสโส (อดีตพระอริยคุณาธาร ปธ. 6) เคยเล่าให้ท่าน(หลวงพ่อจรัญ)ฟังว่าแต่ก่อนนั้นท่านได้จำพรรษา ณ . วัดสัมพันธวงค์ (วัดเกาะ - กทม.) มีอยู่ช่วงหนึ่งท่าน(หลวงปู่เส็ง)ป่วยเป็นไขัหนักมาก ฉันอาหารไม่ได้เลย ได้แต่ดื่มน้ำเปล่า ท่านคิดอยู่ในใจว่า วันนั้นอยากงดบิณฑบาตรสักเช้าหนึ่ง แต่เมื่อพิจารณาใคร่ครวญดีแล้วก็คิดได้ว่าเป็นวัตรของสงฆ์ที่เพิกเฉยไม่ได้ เป็นพระบัญญัติของสมเด็จพระพุทธเจ้าเพื่อประโยชน์สุขแห่งสัตว์โลก ในฐานะพุทธบุตรไม่ควรเว้นแม้แต่เช้าเดียว
ข้อวัตรหลังได้ภัตราหารจากการเดินบิณฑบาตรของท่านคือ ท่านตักแบ่งพอฉันนิดหน่อยเพื่อบำรุงธาตุขันธ์ ให้มีชีวิตอยู่เพื่อทำความดี ส่วนที่เหลือได้นำไปถวายแบ่งปันพระสงฆ์ สามเณรตามมีตามได้เป็นสะพานสายทานให้แก่ญาติธรรมเพื่อร่วมสร้างเสริมบารมีธรรม เช้านั้นตั้งใจว่าจะเดินใกล้ๆกว่าปกติ เนื่องด้วยธาตุขันธ์ไม่ดี ถ้ามีผู้ใจกุศลถวายทานจำนวนเล็กน้อยก็จะกลับเพราะไม่ค่อยมีแรงเดิน ก่อนจะออกไปโปรดญาติโยมท่านจะสวดมนต์ ภาวนาเจริญพระกรรมฐานตามปกติ หลังจากแผ่เมตตาแล้วจึงประคองบาตรด้วยการภาวนา พุทโธ กำหนดรู้ตลอดเวลา เนื่องจากยังเช้ามืดและมีฝนตกพรำๆตลอดเวลาผู้คนคงกำลังหลับสบายไม่ค่อยมีใครลุกออกมาทำบุญตักบาตรเลย ท่านเดินมาเรื่อยโดยผ่านเส้นทางพาหุรัด จนถึงบริเวณหน้าศาลเจ้าแม่ทับทิม ในบริเวณศาลยังมืดสนิทไม่มีคน นอกจากแสงไฟเล็กๆจากตะเกียงที่จุดบูชาองค์เทพที่สถิตในศาลเจ้า
พลันท่านได้ยินหวานแว่วไพเราะหากทรงอานุภาพจากสตรีท่านหนึ่งว่า ....ขอนิมนต์พระคุณเจ้า เจ้าค่ะ หลวงปู่เส็งจึงหยุดหน้าศาลเจ้าแม่ทับทิม(พาหุรัด) ยืนสงบและเปิดบาตรเพื่อแสดงว่ารับนิมนต์
มีสตรีวัย 18 ต้นๆ มีสิริโฉมงดงามยิ่งนักสวมชุดจีนโบราณสีทองเหลืองอร่าม แลคล้ายๆชุดแสดงงิ้ว ก้าวออกมาจากที่มืดพร้อมเด็กชายน่ารัก ผิวพรรณขาวสะอาด ผุดผ่องงดงาม ในมือคนด้านซ้ายถือถาดทองเปล่ายีนขนาบสตรีผู้เลอโฉมสูงศักดิ์ ส่วนคนด้านขวาถือถาดทองที่บรรจุผลท้อสีชมพูสวยงดงามราวกับผ้ากำมะหยี่ มีกลิ่นหอมฟุ้งอบอวลขจรขจาย สตรีนางนั้นก้าวออกมายืนตรงเบื้องหน้าพร้อมถอดหมวกที่มีรูปเหมือนหงษ์จีนลำแพนหางดูเป็นทองคำวางลงบนถาดเปล่าที่เด็กชายถือ แล้วทรุดตัวลงก้มกราบเช่นเดียวกับพุทธศาสนิกชนทั่วไป
เด็กชายทั้งคู่โค้งคำนับสตรีนางนั้นด้วยความเคารพอย่างสูงก่อนที่จะหยิบยื่นผลท้อให้นางใส่บาตรพระคุณเจ้าด้วยอาการนอบน้อม หลวงปู่เส็ง ในขณะนั้นยังเป็นพระที่มีพรรษาไม่มากและมีความคิดว่า สตรีนางนี้น่าจะพึ่งเสร็จจากการแสดงงิ้วและมีจิตศรัทธาในการสะสมบุญ ท่านก็โปรดโดยสวดยถา สัพพี ให้เมื่อสวดให้พรจบ สตรีนางนั้นก็ก้มกราบอย่างสวยงามก่อนก้าวเท้าเข้าไปในศาลเจ้าพร้อมเด็กชายทั้งคู่ ปรากฎเหตุอัศจรรย์ร่างบุคคลเหล่านั้นหายวับไปกับตา
แสงอาทิตย์สีทองยามรุ่งอรุณเริ่มสาดส่อง ท่านรู้สึกถึงความอบอุ่นในจิต นึกรู้ว่านี่คือเทียนโหวเซี๊ยะบ้อ หรือเจ้าแม่ทับทิม ทรงมีจิตศรัทธาในบวรพุทธศาสนา และทรงล่วงรู้ถึงความอาพาธของท่านแต่มีจิตมุงมั่นที่จะปฏิบัติบูชาโดยไม่ละเว้นกิจแห่งสงฆ์ พระแม่ทับทิมจึงมีจิตเมตตาปรารถนาสงเคราะห์ท่านด้วยผลไม้ทิพย์เพื่อบำบัดอาการอาพาธ ท่านรู้สึกปิติและปิดบาตรด้วยอาการสงบเดินกลับวัดเพื่อทำภัตรกิจต่อไป
เมื่อท่านพิจารณาอาหารแล้วก็ฉันผลท้อไปเพียง 2 คำเท่านั้นรู้สึกถึงความอิ่มที่เบาสบาย อาการเจ็บป่วยอาพาธนั้นมลาย หายสิ้นไป พอวางผลท้อลงไปในภาชนะผลท้อก็หายวับไป อาการอิ่มเบา สบายนี้เป็นผลให้ท่านไม่ฉันภัตตาหารได้ถึง7 วัน โดยไม่ได้มีอาการขับถ่ายใดๆ เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ท่านได้ใช้เวลาช่วงนั้นสวดมนต์ภาวนา เจริญพระกรรมฐานและเทศนาธรรมสอนพระและเณรสืบมา
ท่านกล่าวว่าเด็กชายสองคนนั้นคือ บริวารเจ้าแม่ทับทิม จำแลงกายมาคือ องค์เทพหูทิพย์ ตาทิพย์ นั่นเอง
เจ้าแม่ทับทิม การที่องค์เจ้าแม่ซึ่งเป็นเทพชั้นสูงทรงถอดหมวกซึ่งแสดงความเคารพในสถานภาพว่าเป็นองค์เทพชั้นสูง เดินเท้าเปลือยเปล่า และทรุดตัวก้มลงน้อมกาย น้อมใจ กราบบูชาพระสงฆ์ตัวแทนของพระพุทธเจ้าที่ปฎิบัติดีปฏิบัติชอบ เป็นการระลึกถึงคุณพระรัตนไตรและเแสดงความคารพต่อพระพุทธศาสนา โดยไม่มีข้อสงสัยในหลักธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ ด้วยศาสนาพุทธเป็นศาสนาเดียวที่พาพ้นโลกวัฎสงสาร แต่ทุกศาสนาล้วนมีคำสอนที่ให้ทุกคนอยู่ในโลกเดียวกันอย่างมีความสุข สงบ สันติ ซึ่งได้อยู่ร่วมกันในชั่วขณะหนึ่ง แต่ละศาสนามีข้อวัตรปฏิบัติเฉพาะตนแต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือต้องการให้สาวกของแต่ละศาสนามีวินัยในการอยู่ร่วมกัน รักศาสนา รักโลกกันนะคะ ดูน้อยลง