ประมาณปี 2523 ตอนนั้นยังเป็นหนุ่ม...เห็นรูปหลวงปู่แหวนในหนังสือนึกรักและศรัทธา พระผู้เฒ่ารูปนี้ขึ้นมาจับใจ..ใบหน้าเวลายิ้มดูคล้ายเด็ก.เลยชวนเพื่อนขึ้นไปบนดอย....ใช้ชีวิตอยู่บนนั้นประมาณ 3-4 ปีขึ้นๆลงๆดอย....หลวงปู่เป็นพระสุปฏิปัณโนที่กราบได้อย่างสนิทใจ...ผมเห็นพระผู้ใหญ่หลายๆท่านขึ้นไปกราบนมัสการหลวงปู่..ซึ่งรวมถึงสมเด็จพระสังฆราชองค์เก่าด้วย....ได้อยู่รับเสด็จในหลวงและพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์ที่ขึ้นไปกราบนมัสการหลวงปู่...ได้ยินได้ฟังคำที่ในหลวงทรงตรัสกับหลวงปู่ว่า..."อยากให้ลงนะให้โยมด้วย...หลวงปู่แหวนตอบในหลวงว่า "อาตมาไม่มีนะอะไรที่จะลงให้มหาบพิตรหรอก..มีแต่นะโมตัสสะ..ให้มหาบพิตรเอาไปหมั่นท่อง" ...ประโยคนี้ยังก้องอยู่ในโสตประสาทของผมทุกวันนี้...๑๑อ้อ! อ้อผมเคยตั้งกระทู้เกี่ยวกับเรื่องหลวงปู่แหวนไว้.............เพราะอยากรู้ความเห็นของเพื่อนๆในห้องศาสนา::::::::
1.หลวงปู่แหวน สุจินโณ.......
กระทู้สนทนา
บรรลุธรรมขั้นใหน.....ได้ยินเจ้าอาวาสวัดแถวบ้าน (ในกรุงเทพฯ) นั่งว่า..พระขี้ยา
แบ่งปัน 0
0 0   
kingdong  
19 ธันวาคม 2555 เวลา 10:13 น.

อาจจะทำให้เพื่อนๆในห้องศาสนาเข้าใจผิดว่าผมลบหลู่...ไม่ใช่ครับ...และต้องขอขอบ คุณ cantona_z ที่ได้เข้ามาให้ข้อคิดเห็นในกระทู้ ....สรุปก็ไม่มีอะไรหรอกครับ...คนแก่อย่างผมเพียงคิดถึงอดีต..คิดถึงพระอาจารย์...วันที่หลวงปู่มรณภาพ..เพื่อนๆทุกคนทราบใหมว่า...ดอยแม่ปั๋งทั้งดอย..ชาวเขาทุกคน...ชาวเชียงใหม่..ทุกคนที่ไปร่วมงาน ร้องไห้ออกมาพร้อมกัน......ไม่รู้อีกสักกี่สิบปีถึงจะมีพระสุปฎิปัณโนอย่างเช่นหลวงปู่แหวนให้พวกเราได้กราบไหว้อีก.....อ้อขอทิ้งท้ายอีกนิด...หลวงปู่ีเคยพูดถึงคำสอนของพระอาจารย์ใหญ่ (หลวงปู่มั่น)บ่อยๆครั้งว่า "อาจารย์สอนว่าให้ทิ้งตำราที่เรียนมาทั้งหมดเก็บใส่ไว้ในตู้พระธรรม...แล้วเอาตัวเข้ามาปฏิบัติ...และทุกคนจะรู้ถึงแก่นแท้ของพระธรรม      คิดถึงหลวงปู่แหวน สุจิณโน..ครับ